در اوایل قرن نوزدهم، پاریس با مشکلات جدی بهداشتی دست و پنجه نرم می کرد. کلود فیلیپ بارتلت، کنت رامبوتو (فرماندار وقت سن)، در راستای اصلاحات شهری خود پس از سال 1843 تصمیم جسورانه ای گرفت: ساخت بیش از 400 سازه استوانه ای در سراسر شهر برای ایجاد سازه هایی برای دفع زباله های انسانی.
آغاز عصر
به گزارش عصر ایران؛ این سازه‌های استوانه‌ای ساده که یک طرف آن به خیابان باز می‌شد و طرف دیگر آن با تزئینات پوشیده شده بود، در واقع اولین توالت‌های عمومی خیابانی پاریس بودند. مردم این سازه ها را به دلیل شکل ستونی آنها و نقش رامبوتو در تاسیسات گسترده آنها نامگذاری کردند. “کلون رامبوتو” دادند
اگرچه این ستون ها ظاهری ساده داشتند، اما نقش حیاتی در بهبود بهداشت خیابان های پاریس و جلوگیری از آلودگی های گسترده داشتند. این اقدام گامی مهم به سوی شهری مدرن و تمیزتر بود و راه را برای ایجاد توالت‌های عمومی شیک‌تر و بسته‌تر به نام «» هموار کرد.وسپازین عرضه شده است
بدین ترتیب نام «ستون رامبوتو» به عنوان نماد یک اقدام بهداشتی اساسی و پیشرو برای همیشه در تاریخ شهر باقی خواهد ماند. پاریس ثبت شد
آیا آنها به فاضلاب وصل بودند؟
از آنجایی که شبکه مدرن فاضلاب پاریس هنوز در مراحل اولیه توسعه خود بود، در نسخه های اولیه این ستون ها به شبکه فاضلاب مدرن متصل نبودند. اغلب سوراخی در زمین وجود داشت که زباله ها را به جریان آب های سطحی یا یک کانال ساده هدایت می کرد. گاهی اوقات تنها یک اتاق جمع آوری در پشت یا پایین سازه وجود داشت و این اتاق به صورت دوره ای توسط کارگران تخلیه می شد.
این سازه ها در اصل از دیوارهای سنگی/فلزی نیمه استوانه ای تشکیل شده بود که فرد را از دید مستقیم دور نگه می داشت. اما از نظر فنی بسیار ساده بودند.
چرا آنها مهم بودند؟
چون قبل از آن مردم در کوچه ها یا پشت دیوارها مدفوع می کردند و خیابان ها بوی بسیار بدی می داد. این دیوار نیمه استوانه ای نیز باعث شد:
-
خاص و قابل کنترل باشد
-
دفع زباله باید تشدید شود
-
خیابان ها آلودگی کمتری خواهند داشت
تفاوت بین Vespezin ها چه بود؟
“Vespezins” از سال های بعد:
-
آنها کاملاً به فاضلاب متصل هستند
-
بسته تر و شیک تر بودند
-
بوی کمتری تولید می کردند