حضور در کوهستان و جستجوی سبزیجات کوهستانی می تواند برای مردم دشوار و خطرناک باشد.
طبق دوره ایران ؛ باید در بهار چمن و چمن یا در آنچه “مرتع” نامیده می شود ، با دقت انجام شود.
این فصل خاکی است و برای شروع رشد نباید دانه های گیاهی را لگد بزند. گیاهان تازه غرق شده اند و برای ادامه نسل های خود به فرصتی برای افتخار و نشستن روی گل و دانه نیاز دارند. بسیاری از حیوانات علفی تجدید می شوند و به غذا احتیاج دارند. حیات وحش قومی همچنین به علفهای مربوط به علفزارها بستگی دارد و گاهی اوقات حتی گیاهان را برای مقابله با بیماری ها می خورد.
در بهار ، خطرات زیست محیطی مانند سیل و هوا ناگهانی و طوفان و بهمن یا دهلیز برفی حتی بیشتر است و گیاهان فقط در کوه ها قابل مشاهده هستند ، زیرا گیاهان فقط بیشتر و دورتر دیده می شوند.
هر گیاه کوچک در کوه ها و دشت ها به اندازه یک درخت با ارزش است و به ادامه چرخه بیولوژیکی در سایت کمک می کند. انتخاب این گیاهان باعث آسیب جدی به تنوع بیولوژیکی و کاهش فرسایش خاک و جذب آب و آب می شود.