فلاپی در بحبوحه جنگ ، احمد ابو الحشاه ، معلم موسیقی فلسطینی ، سعی می کند با تدریس و آموزش به کودکان در نوار غزه امید ایجاد کند.
به گفته انتخابتو ، این سرباز ناشناس برای صدها خانواده غیرمتمرکز ، قلب پرشور غزه ، به یک اردوگاه موقت تبدیل شد. در میان چادرهای این زمینه ، صدای موسیقی ناشی از سازهای کودکان و آواز است. صدایی متفاوت از صدای جنگ.
به گفته انتخابتو ، استاد موسیقی احمد ابو مسهه اکنون در یکی از این چادرها با خانواده خود زندگی می کند. در ابتدا ، Ahlul -Bayt مجبور شد در طول جنگ بیش از پنج بار عمل کند و تنها چیزی که دریافت کردند سازها بود.
او می گوید: “تنها چیزی که ما را امیدوار می کند.”
در قلب انبار و بی ثباتی ، احمد گروهی به نام “پرندگان آواز غزه” را تأسیس کرد که اعضای آن آواره شدند. برای آنها ، آنها دروس موسیقی را حفظ می کنند و با آواز خواندن و آواز خواندن و پخش لحظه ای کوتاه از شادی و امنیت بازی می کنند.
پسرش نای می گوید جوانترین دانش آموزانی که بازی می کنند: “ما بیش از 5 بار بوده ایم و هر بار آن را با خود آورده ایم.” این فقط به من کمک می کند صدای همان بمباران ساز را فراموش کنم.
زخم ، یک ویولونیست جوان ، می گوید: هر وقت نیاز به عمل داریم ، ترس من افزایش می یابد. اما هر وقت می ترسم ، ساز می سازم. موسیقی باعث می شود احساس امنیت کنم.
بین خیابان های باریک و جمعیت صف آب ، صدای کودکان جمع آوری شده در چادرهای پاره شده و گل آلود شنیده می شود. با بازی ، آنها سعی می کنند صدای جنگ را در ذهن خود ببندند.
علیرغم همه مشکلات ، احمد ابو المشا مأموریت خود را فراموش نکرد: ما برای صلح خواندیم ، برای زندگی می خوانیم ، برای غزه می خوانیم.
در قلب تخریب ، صدای عود از چادرها بلند می شود. صدای ملایم در صحنه ای که شکسته است ، اما خالی نیست.