در ماه ژوئن ، ایران و صهیونیست حملات تهاجمی را هدف قرار دادند ، اتفاق عجیبی رخ داد و صادرات نفت ایران افزایش یافت.
به گفته ایسنا ، با وجود حملات به ایران ، این کشور همچنان به صادرات مشتریان نفت و مشتریان نفتی ایران در چین مقاومت و از خریدهای نفتی ناامید و ناامید شد.
رسانه ها نوشتند که موفقیت ایران در فروش نفت با وجود شرایط جنگ: تحریم ها از همان ابتدا حداقل مؤثر نیستند.
فارن پالس ، مفهوم تحریم ابزاری قانع کننده است که به یک کشور ظلم می کند تا رفتار خود را تغییر دهد. با این حال ، در عمل ، کشورها در برابر تحریم ها مقاومت می کنند و هزینه ها را حفظ می کنند ، به دنبال راه های پرش هستند. تحریم ها اکنون به جای تغییر رفتار کشورها و تغییر روابط اقتصادی ، بازارها را تغییر می دهند.
براساس این گزارش ، استفاده از تحریم های نفتی به عنوان ابزاری قانع کننده به پایان رسیده است.
اگرچه بسیاری از سیاستمداران در واشنگتن برای بدتر شدن تحریم ها به عنوان ابزاری برای ترک چین جذاب هستند ، اما سیاست ایالات متحده بهتر است با تخریب کمتری به سایر وسایل نقلیه مراجعه کند.
در این گزارش آمده است که تحریم های ایران -روسیا ظهور تحریم های نفت را به عنوان ابزاری اقتصادی نشان می دهد. علاوه بر کاهش شدید فروش نفت ایران پس از خروج ایالات متحده از بریگام در سال 2 ، Corona Epidemic ، فروش نفت ایران اکنون به زمان بازگشت قبل از تحریم ها بازگشت و چین خریدار اصلی است.
بر خلاف ایران ، او بودجه را هدف قرار داد نه جریان تحریم ها علیه نفت روسیه غربی. سقف قیمت سقف قیمت نفت روسیه چیزی بود که غربی ها تأثیر منفی بر قیمت ها برای کاهش توانایی روسیه در دستیابی به بودجه بدون از بین بردن حضور نفت روسیه در بازار داشتند.
فارن پالس گفت که هدف قرار دادن تأمین مالی روسیه به دلیل روسیه نفت خام خود را به آسیا ارسال کرده است در غرب ها خوب پیش نمی رود.
در این گزارش ، تحریم ها علیه ایران و روسیه رفتار آنها را تغییر نداد. ایران در برابر فشار بر برنامه هسته ای در برابر ما مقاومت کرد و روسیه میدان اوکراین را تخلیه نکرد. تلاش های وی برای منزوی کردن دو کشور و ونزوئلا از بازار جهانی نفت ، آنها را به تقاضای چین وابسته کرد.
وی در حالی که روسیه و متحدین خود را به روسیه و ایران به آغوش چین می برد ، گفت که تلاش های بازیگر اقتصادی مانند چین ، بزرگترین وارد کننده انرژی جهان و بیش از 5 ٪ از تأمین نفت جهان را مصرف می کند ، به راحتی پیشگیری نمی شود.
علاوه بر این ، جدایی تحریم ها واشنگتن را ملزم به تهدید بازیگران ایالات متحده و اروپایی می کند که با تحریم های ثانویه با چین تجارت می کنند. شرکت های انرژی ایالات متحده ، که میلیاردها دلار به محصولاتی مانند گاز طبیعی ، نفت خام و ایتان می فرستند ، ناگهان دسترسی به بزرگترین مصرف کنندگان انرژی جهان را از دست می دهند. اگرچه این برای چین دردناک است ، اما برای تولید کنندگان آمریکایی یک فاجعه خواهد بود.
رسانه های ایالات متحده به رهبران کاخ سفید توصیه می کنند که “واشنگتن باید دوباره کارآیی تحریم های نفتی را ارزیابی کند یا این سیاست را با جسارت رها کند”.
در مورد ایران ، تحریم های ایالات متحده می تواند از این کشور به عنوان انگیزه ای برای ورود به مذاکرات در مورد توافق هسته ای استفاده کند ، در حالی که ایالات متحده اذعان می کند که توانایی ایران در محدود کردن صادرات نفت محدود است. در مورد روسیه ، ایالات متحده باید به نوبت مشابهی بپردازد و به ابزارهای جایگزین متکی باشد ، از جمله گسترش حمایت از اوکراین و هدف قرار دادن سلاح های روسیه.
سرانجام ، فارن پالس گفت: تحریم های نفتی ممکن است باقی بماند ، اما این ایده که تحریم ها به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد ایران یا روسیه باید رها شود. واشنگتن و متحدین آن باید حقیقت جدید طلاق جریان انرژی جهانی را درک کنند ، نه از نظر ژئوپولیتیک ، جایی که تحریم ها بازار جهانی نفت را تغییر داده است ، ایران و روسیه را وادار به نزدیکتر شدن به چین و ژئوپولیتیک و نه خطوط تجاری می کنند.