به فیلم “ماتریالیست ها” نگاه کنید. یک روایت جدید برعکس عشق و ذخیره است

فلاپی فیلم “ماتریالیست ها” در ماه ژوئن اکران شد. فیلمی که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت و به فروش بیش از 50 میلیون دلار رسید.

به گفته انتخابتو ، این فیلم از کتابهای جین آستین و فیلم های عاشقانه در اوایل دهه 2000 الهام گرفته شده است. در فیلم “ماتریالیست ها” ، سلین سونگ با یکی از سؤالات قدیمی برای ازدواج با عشق یا علایق مادی سروکار دارد. این فیلم در نهایت این سوال را به یک پاسخ کلیشه ای می دهد.

یک دیدگاه واقع بینانه از عشق در جامعه امروز

“ماتریالیست ها” داستان دختری به نام لوسی را که با بازی داکوتا جانسون بازی می کند ، روایت می کند. زنی با فروشنده ازدواج ، اما او نگاهی خالص و خالص به عشق دارد. او در مورد قرارهای عاشقانه مانند یکشنبه صحبت می کند و معتقد است که زن و مرد باید برای پیروزی چیزی ارزشمند داشته باشند. لوسی به راحتی ارزش هر مرد و زن را بر اساس پیشینه ، تحصیلات و سن برای یافتن شریک مناسب تحلیل می کند. در عین حال ، او معتقد است که عشق یک مسئله آسان است.

رابطه لوسی با دو مرد در مورد عشق و ازدواج به خوبی آشکار شده است. اولین شخصیت هری از پدرو پاسکال ، از هر نظر ایده آل است. جذاب ، غنی و عالی که او اعتراض نمی کند. برای هر زن ، از جمله لوسی بسیار عالی به نظر می رسد. در مقابل جان ، نامزد سابق لوسی که مشکلات مالی را ترک می کند ، توسط کریس اوانز به تصویر کشیده شده است. در نگاه اول ، انتخاب لوسی کاملاً واضح است ، اما چیزی دردناک و دردناک برای یکی از مشتریان خود اعتقادات خود را تغییر می دهد. همین بحران باعث می شود لوسی به فکر اعتقادات و خواسته های خود باشد.

داستان “ماتریالیست ها” در جامعه نخبه گرا نیویورک شرح داده شده است. مردم به دنبال یک شریک مشترک هستند. در حقیقت ، این زمینه زمینه ای را برای توصیف عشق و ازدواج از زوایای مختلف ، مانند میزان طبقه اجتماعی و عرشه فراهم کرده است. علاوه بر این ، “ماتریالیست ها” به طور غیرمستقیم با سوء استفاده از زنان در یک رابطه سر و کار دارند. از آنجا که داستان نشان می دهد که عشق ممکن است خطرات جدی داشته باشد ، به خصوص برای زنان. در حقیقت ، این فیلم این واقعیت را بیان می کند که گروهی از عشق و ازدواج می تواند به ابزاری برای رسیدن به موقعیت بالاتری در دنیای مدرن امروز تبدیل شود.

کلیشه دار

زیبایی گونه های عاشقانه این است که این یک روش بی پایان برای مقابله با تکرار کلیشه ها و الگوهای است و هر داستان می تواند زاویه دید متفاوتی داشته باشد. سلین سونگ ، کارگردان ماتریالیست ها ، همین کار را در فیلم انجام داد. اگرچه عناصر داستان با مخاطب آشنا هستند ، پرداخت و نمایش آنها نوآورانه است. در حقیقت ، آنچه نظر کارگردان را خاص می کند ، توانایی تعادل دیدگاه های لوسی در مورد عشق و تغییر ازدواج “ایده آل گرایی” و “رئالیسم” است. در این فیلم ، داکوتا جانسون به بهترین شکل ظاهر می شود و احساسات پنهان یک زن را به درستی نشان می دهد. پدرو پاسکال همچنین نقش یک مرد ایده آل ، جذاب و کامل را ایفا می کند. در مقابل ، جان ، با بازی در نقش کریس ایوانز ، مانند مردی ناامید و ناموفق نیست. نوع بازی و رفتارها بیشتر شبیه به کسانی است که یک پروژه عکاسی مد را تکمیل می کنند.

هنگامی که یک مطالعه روی کلیشه ها انجام می شود ، مخاطب به راحتی می تواند پایان را تخمین بزند. “ماتریالیست ها” نیز واضح است. در کلیشه عشق در برابر پول ، اغلب برنده نهایی عشق است. با این حال ، “ماتریالیست ها” جهت پایان کلیشه مخاطب را نشان می دهند.