فلاپی یک مطالعه جدید از دانشگاه شمال غربی ، ابعاد جدیدی از نقش دوپامین در یادگیری خطر را نشان داد و دیدگاههای متداول در مورد اثرات این ماده شیمیایی را به چالش کشید.
به گفته پزشکی اکسپرس ، دوپامین ، یک پیام رسان شیمیایی در مغز ، اغلب به عنوان محرک لذت و انگیزه معرفی می شود. همان مطالبی که ما را به تماشای ویدیوی دیگری در رسانه های اجتماعی و یا جلوگیری از لمس اشیاء داغ ترغیب می کند. اما دانشگاه شمال غربی ، تحقیقات جدید از ایالات متحده ابعاد پیچیده تری از عملکرد ناخواسته دوپامین را نشان داده است: چگونه دوپامین به ما می آموزد که از تجربیات منفی جلوگیری کنیم؟ این مطالعه ابتدا بررسی کرده است که چگونه تغییرات تدریجی در سیگنال های دوپامین در مغز هنگام یادگیری برای جلوگیری از تجربیات ناخوشایند. محققان دریافتند که در دو حوزه اصلی مغز ، واکنش های دوپامین متفاوت با تجربیات منفی شکل می گیرد و این تفاوت به مغز کمک می کند تا رفتار مغز را با پیش بینی یا کنترل موقعیت ها سازگار کند.
در این مطالعه ، دانشمندان به موشها آموختند که در مواجهه با یک حادثه ناخوشایند از یک اتاق به اتاق دیگر حرکت کنند. اگر این کار را کردند ، می توانند کاملاً از تجربیات منفی جلوگیری کنند. در طی این فرایند آموزش ، فعالیت دوپامین در دو بخش مختلف ECUMBOX ، بخشی از مغز ثبت شد که به انگیزه و یادگیری کمک می کند. این مطالعه نشان داده است که این دو زمینه نه تنها به تجربیات منفی بلکه زمان و نقش و نقش در فرایند یادگیری پاسخ می دهند.
استاد علوم اعصاب و روانپزشکی در دانشگاه شمال غربی و نویسنده مسئول مقاله. به گفته تالیا لرنر: “این پاسخ ها نه تنها از نظر علائم متفاوت هستند ، بلکه در یک منطقه دوپامین نیز افزایش یافته و در دیگری کاهش می یابد ، در عین حال نشان می دهد که شخص برای یادگیری اول نقش دارد و دیگری برای یادگیری تثبیت شده.”
در بخش دیگری از مطالعه ، محققان شرایطی را ایجاد کردند که نتیجه منفی بدون در نظر گرفتن واکنش موش ها اجتناب ناپذیر بود. در این حالت ، الگوی سیگنال های دوپامین به حالت اصلی بازگشت. به نظر می رسد که مغز به انتظارات محیطی بازگردانده شده است.
گابریلا لوپز ، اولین نویسنده مقاله در دانشگاه شمال غربی غربی ، گفت: “این یافته ها سیگنال های دوپامین نسبت به قوانین و تغییرات انعطاف پذیر و زیست محیطی حساس هستند و به ما کمک می کنند تا رفتار خود را با شرایط جدید تطبیق دهیم.” گفت در سالهای اخیر ، مفهوم سم زدایی دوپامین در سلامت و سلامتی محبوب شده است. ایده مبتنی بر اجتناب از رفتارهایی مانند استفاده از شبکه های اجتماعی برای خوردن غذاهای ناسالم یا خلاص شدن از وابستگی به سلیقه های فوری است. با این حال ، محققان هشدار می دهند که چنین عقیده ای بسیار ساده است. لوپز می گوید: “ما دوپامین را به عنوان یک مولکول دانشجویی می بینیم که برای عملکرد طبیعی مغز ضروری است.” “این می تواند کاملاً مضر باشد.”
وی گفت: “سیگنال های دوپامین در حال خطر خطر ، درد مزمن ، افسردگی و دارو هستند.” این ممکن است در ایجاد اختلالات مانند یادگیری مطلق ، وسواس و اضطراب مزمن برای اجتناب مؤثر باشد. “ما امیدواریم که این یافته های اساسی راه را برای درمان های جدید در این زمینه هموار کرده باشد.”
این مطالعه نه تنها نمای جدیدی از نقش چند منظوره دوپامین را ارائه می دهد ، بلکه نشان می دهد که چگونه رفتار مغز ما را بر اساس تجربه در برابر تهدیدها و شرایط متغیر تنظیم می کند. در دنیای پر از محرکهای فریبنده و گاه مضر ، این تحقیق به ما یادآوری می کند که درک علمی از مغز بسیار پیچیده تر از آن است که با مفاهیم ساده مانند سم زدایی توضیح داده شود.