به گزارش انتخاب، در این مقاله همچنین آمده است: بایدن در صد روز اول خود بیش از هر رئیس جمهور دیگری پس از روزولت دستورات اجرایی صادر کرده است و به کنگره این اختیار را داده است که برای مقابله با بحران های پیش از خود بیش از هزینه های روزولت در موارد اضطراری هزینه کند.
واکسن کووید را به 200 میلیون نفر رساند. 59 درصد از آمریکایی ها عملکرد او را تایید می کنند. چهره‌های سیاسی و دانشگاهی که از بایدن غافلگیر شده بودند، شاهد احیای روحیه شاد و آرمان دولت فعال روزولت بودند. در ماه اوت، پولیتیکو گزارش داد که “میل به مقایسه این دو مرد در واشنگتن گسترده شده است.”
حتی پس از خروج فاجعه‌بار از افغانستان در اواخر همان ماه (زمانی که محبوبیت عمومی بایدن منفی شد و هرگز برای همیشه بازنگشت)، جاه‌طلبی او کاهش نیافته بود: او به دنبال کردن نسخه جدیدی از سیاست صنعتی آمریکا، مقابله با بحران آب‌وهوایی و بازگرداندن تعادل تاریخی به نابرابری‌های نژادی ادامه داد.
علیرغم حاشیه اندک اکثریت دموکرات در کنگره، به نظر می رسد که فقط دیوان عالی دستور کار او را مهار کند. عدم وجود موج عمده جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای به بایدن کمک کرد تا تسلط خود را بر حزب حفظ کند. اما بزرگترین منبع قدرت او خودش نبود، بلکه ترسش از اینکه یک رقیب داخلی حزبی یا حتی انتقاد و نافرمانی می تواند او را در انتخابات عمومی بعدی تضعیف کند، بود. به همین دلیل است که برخی از قاطع‌ترین دموکرات‌ها حتی پس از مناظره فاجعه‌بارش به او پایبند بودند. اکنون که به گذشته نگاه می کنم، کمی دیوانه به نظر می رسد.
داستان جو بایدن یادآور این است که روایت اولین سال یک رئیس جمهور هرگز با آخرین سال او یکی نیست. (یا همانطور که کار مورخان تجدیدنظرطلب چندین دهه بعد نشان داد.) از آغاز قرن، آمریکایی ها خواهان تغییرات چشمگیر بودند، اما زمانی که روسای جمهور نسخه های خود را از تغییر ارائه کردند، عقب نشینی کردند. این بدان معنا نیست که آخرین رئیس جمهور، دونالد ترامپ، که به افراط گرایی علاقه دارد، در مسیر مشابهی قرار دارد.
اما ممکن است اینطور باشد. در واقع او قبلاً این مسیر تاریک را طی کرده بود. تاکر کارلسون، شخصیت راست‌گرای رسانه‌ای، همزمان با پایان اولین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ به یکی از همکارانش پیامک ارسال کرد: «ما به نادیده گرفتن ترامپ بیشتر شب‌ها بسیار نزدیک شده‌ایم». “من واقعا نمی توانم صبر کنم.”
تحت هیچ شرایطی افکار عمومی ترامپ را آنقدر که گاهی با بایدن تایید می کردند، تایید نکردند. در این دوره، ترامپ بار دیگر به پایین ترین سطح محبوبیت بایدن سقوط کرد (37 درصد در نظرسنجی گالوپ؛ بایدن بیش از دو سال طول کشید تا به آن سطح برسد، سپس اندکی رشد کرد؛ ترامپ در جولای به آن سطح رسید، سپس اندکی به 41 درصد رسید). ترامپ نسبت به بایدن بسیار فعال تر و «متحول کننده» بوده است.
او در ارتباطات قدرت بیشتری دارد و در استفاده از قدرت بی رحمی یا بی شرمی بی نظیری از خود نشان داده است. اما فراتر از تفسیر یک پیروزی محدود به عنوان مجوزی برای رادیکالیسم، ترامپ در حال تکرار همان نوع اشتباهات است. هزینه‌های سیاسی این امر ممکن است زودتر از موعد به بار بیاید، زیرا علیرغم توانایی او در ارعاب جمهوری‌خواهان، او نمی‌تواند برای انتخابات مجدد شرکت کند.
واضح ترین و رایج ترین اشتباه رایج، انکار تورم است. بایدن آن را موقتی خواند. در ماه آوریل، ترامپ سعی کرد حقیقت سختی را در مورد تعرفه ها بیان کند، یعنی اینکه کودکان باید «به جای 30 عروسک به دو عروسک بسنده کنند»، اما عموماً اصرار داشت که تعرفه ها باعث تورم نمی شوند، بر تورم غلبه می کنند، قیمت ها در حال کاهش است و ما «بهترین اقتصاد تاریخ» را داریم. این لاف های ترامپی اغلب نتیجه معکوس می دهد.
اما در این مورد، بدیهی است که این یک دروغ در زندگی روزمره آمریکایی ها و با تلاش روزافزون دولت برای کاهش قیمت ها از جمله لغو تعرفه ها است. در شاخص ترکیبی نظرسنجی های اکونومیست، تایید خالص ترامپ از تورم و قیمت ها منفی 33 واحد است.
ترامپ در حال مرتکب نسخه خودش از اشتباه بایدن در موضوع مهاجرت است: بیش از حد. بایدن اکثر محدودیت‌های دوران ترامپ را لغو کرد و سپس به مدت دو سال مرز را نادیده گرفت. ترامپ کار خود را با حمایت گسترده از اخراج‌های دسته‌جمعی آغاز کرد، اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر آمریکایی‌ها تاکتیک‌های سختگیرانه‌تر اجرای مرزی او را تایید نمی‌کنند. حتی خود ترامپ نیز به برخی از حملات اعتراض کرد که منجر به گمانه زنی هایی در مورد کاخ سفید بایدن شد که تا امروز ادامه دارد: آیا رئیس جمهور می داند که چه خبر است؟ آیا سیاست او واقعاً توسط رادیکال ترین مشاورانش تدوین و اجرا می شود؟
این مرد هنوز ایستاده است
به نظر می رسد ترامپ 79 ساله در دوران ریاست جمهوری خود فعال تر از بایدن باشد. و در طول دوره اول خود، از روی غرور شخصی، یک کولونوسکوپی، یک روش پزشکی کاملاً معمول را پنهان کرد. شاید هیچ چیز نگران کننده ای در مورد MRI از بخشی از بدن او در ماه اکتبر گرفته شده باشد که کاخ سفید از افشای آن امتناع می کند. یا شاید تحولی ناخوشایند در پیش روی این داستان وجود داشته باشد که همچنان جمهوری خواهان را عصبانی کند، همانطور که برای بایدن این اتفاق افتاد. به دلیل سرسختی رئیس جمهور در چسبیدن به قدرت.
ترامپ در مورد اینکه چگونه بستگان بایدن می توانند از طریق خدمات او ثروتمند شوند، نگرانی های موجهی داشت. اما خانواده ترامپ «خانواده جنایتکار بایدن» را در مقایسه با آن کوچک جلوه داده است. چه در نهایت ثابت شود که ترامپ عفو را به حراج گذاشته است یا نه، تصور اینکه یک مورخ تجدیدنظر طلب به روش های بی شماری که آشکارا از ریاست جمهوری بهره برداری کرد، دشوار است. از جمله اسپری کردن عطر علامت تجاری خود به صورت یک رهبر خارجی که در دفتر بیضی شکل پنهان شده بود، همانطور که او در این ماه انجام داد (ترامپ گفت: این بهترین عطر است).
ترامپ هنوز زمان دارد تا مسیر خود را اصلاح کند. اما به احتمال زیاد او تلاش خواهد کرد تا جانشینی قابل تحسین را به کار گیرد. اما در نهایت، هر جانشین داستان خود را برای گفتن خواهد داشت.