یک زوج معمار که روزهای کاری شان در تهران صرف طراحی و اجرای پروژه های ساختمانی می شد، مکانی متفاوت را می خواستند: خانه ای ساده، دوستانه و راحت که رویاها و ایده آل های شخصی آنها را منعکس کند.
به گزارش فرادید؛ آنها با الهام از شعری از سهراب سپهری نام خانه خود را «گلستان» گذاشتند. شعری که فضایی نامحدود و کاملا آرامش بخش را توصیف می کند:
چه دشت های وسیعی
ارتفاع کوه ها چقدر است؟
چه عطری از علف به باغ گل آمد
این شعر روح ایده آل مکانی را که در ذهن داشتند به زیبایی توصیف می کرد. برای تحقق این رویا، این زوج معمار، طراحی خانه خود را از ایده ساده و کاربردی لوکوربوزیه، یکی از مشهورترین معماران معاصر جهان گرفته اند. ایده ای که به خانه «دومینو» معروف است. دومینو خانه سازه ای است با دو یا چند طبقه که هر طبقه بر روی شش ستون بتنی نازک قرار گرفته و با طراحی مینیمال خود حس آرامش و ثبات را به بیننده منتقل می کند.
«گلستان» را با پشت به خیابان و رو به باغ کوچک حیاط قرار دادند. باغی پر از درختان پرتقال که زیبا و با طراوت است اما آرامش و آرامش خانه را حفظ می کند.
سادگی و خوانایی در خط مقدم معماری داخلی خانه قرار داشت: فضایی یکپارچه، روان و منعطف که با کمترین مقدار عناصر، بیشترین حس تعلق و خاطرات را برای صاحبان به ارمغان می آورد.
در نتیجه، این خانه با چشم انداز سبز منحصر به فرد خود از کوه های جنگلی و طراحی مینیمالیستی با الهام از قاب ساده دومینو، به مکانی تبدیل شده است که روح ساکنانش را شاداب می کند و مکانی برای تعمق و مشاهده فراهم می کند.
