باستان شناسان در منطقه تورکانا در کنیا چهار رد پای متعلق به دو گونه مختلف انسان باستانی را کشف کردند.
به گفته روزیاتو، این کشف اولین مدرک مستقیم است که نشان می دهد دو گونه مختلف انسانی در یک زمان و مکان یکسان زندگی می کردند. این ردپاها متعلق به Paranthropus boisei و Homo erectus هستند.
پارانتروپوس و هومو ارکتوس با مغز کوچک و پهن صورت، که بیشتر شبیه انسان های امروزی هستند، رد پایی را در سواحل دریاچه تورکانا بر جای گذاشتند و وجود همزمان خود را آشکار کردند.
شواهدی از دو الگوی راه رفتن متفاوت
رد پا متعلق به هومو ارکتوس است که بیشتر شبیه انسان امروزی است.
ردپاهای کشف شده دو الگوی راه رفتن متفاوت مردم باستان را نشان می دهد. هومو ارکتوس مانند انسان های امروزی زمین را لمس کرد که از پاشنه پا شروع می شد و به سمت انگشتان پا حرکت می کرد. اما Paranthropus boisii به روش دیگری راه می رفت که در هیچ جای دیگری دیده نمی شد.
رد پای متعلق به Paranthropus boisii، نخستی‌سانان دوپا با مغزهای کوچک‌تر، صورت‌های پهن و صاف و دندان‌های بزرگ است.
این کشف با استفاده از تکنیک های جدید از جمله تجزیه و تحلیل سه بعدی انجام شد. برای تحقیقات بیشتر، محققان مدل های دیجیتالی این ردپاها را ساختند و تفاوت های واضحی بین این دو گونه پیدا کردند.
نقش تکامل در راه رفتن انسان روی دو پا
این یافته ها نشان می دهد که تکامل راه رفتن دوپا در انسان یک فرآیند پیچیده بوده است. برخلاف تصور رایج که این تکامل ناگهانی و به یکباره اتفاق افتاده است، شواهد نشان می‌دهد که انسان‌های باستان به روش‌های مختلفی راه می‌رفتند و تکامل این ویژگی در طول زمان اتفاق افتاده است.
به عنوان مثال، در حالی که پاهای Paranthropus boisii برای دویدن های طولانی مناسب نبود، هومو ارکتوس توانایی های بیشتری در این زمینه داشت. این ویژگی ها باعث شد هومو ارکتوس مسیر تکاملی متفاوتی را دنبال کند که به زنده ماندن آن کمک کرد.
تعامل احتمالی بین دو گونه
Paranthropus Boisei در سمت راست، هومو ارکتوس در سمت چپ
بررسی این ردپاها نشان می دهد که این دو گونه احتمالاً از حضور یکدیگر آگاه بوده اند. کوین هاتالا، یکی از محققان این مطالعه، بیان می کند که آنها احتمالا یکدیگر را می دیدند و به نوعی بر رفتار یکدیگر تأثیر می گذاشتند.
نگاهی نو به گذشته بشریت
این یافته ها بینش جدیدی در مورد محیط و رفتار انسان های باستانی ارائه می دهد. برخلاف استخوان‌ها یا ابزارهای سنگی که اطلاعات محدودی در مورد حرکات یا تعاملات اجتماعی افراد باستان ارائه می‌کنند، این ردپاها جزئیات زندگی روزمره آنها را آشکار می‌کند.
با این کشف، محققان در حال بازنگری در مفاهیمی هستند که تاکنون در مورد تکامل انسان داشته ایم. این ردپاها نه تنها اطلاعاتی در مورد چگونگی حرکت انسان های اولیه ارائه می دهند، بلکه نشان می دهند که تعاملات بین گونه های مختلف ممکن است نقش مهمی در تکامل انسان داشته باشد.