تعادل و صداقت نباید به خطر بیفتد

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، یکصد و سیزدهمین برنامه از سلسله برنامه های مستند یکشنبه خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم مستند «نوزده نود و نه» ساخته لیلا رستمی شوکوه در روز یکشنبه 6 مهرماه 1304 اختصاص داشت. احسان مفیدی کیا (منتقد و تهیه کننده مستند). مجری این برنامه سام سلیمانی بود.

این فیلم مستندی درباره مدیریت اپیدمی کرونا در ایران است که در یک بازه زمانی سه ساله وقایع این دوره را به چالش می کشد.

در ابتدای جلسه لیلا رستمیشکوه (کارگردان) وی با اشاره به اینکه فیلمبرداری مستند «نوزده و نود و نه» آغاز شده است، گفت: اپیدمی کرونا در بسیاری از کشورها به نوعی اتفاق افتاده است، اما هر قدمی که در جهت پیشرفت در کشورمان برمی‌داریم به بحران جدیدی تبدیل می‌شود و در حوزه اطلاع‌رسانی نیز شاهد تاخیر در اعلام وضعیت هستیم. از این بیماری دارد تا به امروز پیدا نشده است.” از اخبار و اطلاعات دریافتی به نظر می رسد اقدامات انجام شده به نوعی در چرخه ای تکراری گرفتار شده است. به عبارت دیگر، این اقدامات تبدیل به چرخه ای شد که بحران را در کشور ما به یک ابر بحران تبدیل کرد. این شرایط باعث شد که من نه تنها بعد از بحران کرونا، ساخت مستند را شروع کنم و این برای من به عنوان یک مستندساز تجربه ارزشمندی بود.

در زیر احسان مفیدی کیا (منتقد و مستندساز) وی در خصوص رابطه بحران و محیط مستند گفت: در تولید مستند، بحران ها به دو نوع طبیعی و انسانی تقسیم می شوند و در سطح ملی، منطقه ای یا فراملی رخ می دهند و سه رویکرد اصلی برای مقابله با بحران وجود دارد: عده ای تعجب می کنند، برخی تلاش می کنند بحران را انکار کنند یا صرفا واکنش نشان دهند و برخی بحران را فرصتی برای ارتقای سطح مدیریت مدنی جامعه می دانند. آماده سازی، پاسخ و ارزیابی نمونه‌ای از آن، بحران کرونای انسان‌ساز بود. جایگاه این مستند در این چرخه در مرحله ارزیابی یعنی مرحله وقوع بحران است و هدف بررسی آن برای برنامه ریزی بهتر در مواجهه با بحران های آینده است.

“انتخاب مستندساز در این اثر بسیار مهم است. اگر از نظر تکنیک سینما یا بیان بصری به این مستند نگاه کنیم، موضوع دیگری مطرح می شود. اما این مستند رویکرد خاصی را انتخاب کرده و به سمت آن حرکت می کند که به نظرم مسیر درستی است. انتظار من از این اثر بیشتر بر کارکرد آن متمرکز است تا جنبه های سینمایی. اگر این مستند با همان یک جمله و پاسخی حساس ادامه پیدا کند، باز هم ارزش دیدن را دارد. تجربه گرفتن کرونا، «با مرگ» «مستند دیگری به نام «بین زندگی» در حال پیشنهاد است. هر مستندی باید اجازه داشته باشد مسیر خود را طی کند و این کار در مسیر درستی پیش می‌رود.»

سام سلیمانی (میزبان جلسه) وی با اشاره به ایدئولوژی اثر گفت: در مستند نوزده و نود و نه در سیاست گذاری با دو دیدگاه یا ایدئولوژی متفاوت مواجه هستیم، اما شیوه تدوین به گونه ای است که تقابل یا حس تضاد شدید بین این دیدگاه ها منتقل نمی شود و حتی اگر دیدگاه های مختلف یکی پس از دیگری مطرح شود، دیده نمی شود که مردم در جهت مخالف صحبت کنند.

لیلا رستمی شاکوه در پایان به بحث تدوین پرداخت و افزود: زمانی که شروع به جمع‌آوری مواد اولیه مستند کردم، رویکرد تیزتر و جانبدارانه‌تری داشتم، اولین ویدیوهایی که برای ارائه پروژه تهیه شد، این جهت را نشان می‌داد که شاید برای مخاطب عام جذاب‌تر باشد، اما این رویکرد ناقض اصل تعادل و صداقت در مستندسازی است. نظر شخصی تهیه کننده.” نباید انجام شود. به مخاطبان منتقل می شود. بعداً با کمک راهنمایی متوجه شدم که این تعادل چقدر ضروری است.»

۲۴۲۲۴۳