Sadegh Zibaklam می گوید: قبل از گفتن چه کاری باید انجام شود ، اولین قدم اصلاحات نه تنها صحیح است ، بلکه برخی از سیاستهای مرتکب شده توسط هواداران بیش از حد ، رادیکال ها ، انقلابیون و مشابه ، وظایف ، اعتقادات و حتی علاقه ها بلکه به نفع مردم ، مردم و مردم است.
Sadegh Zibaklam ، استاد و تحلیلگر سیاسی ، به آخرین توضیحات مربوط به چهره های مشهور سیستم ، از جمله علی لارژانی و علی اکبر ولااتی پاسخ داد.
Zibaklam این را به عنوان یک نشانه امیدوارکننده می دید ، اما تأکید کرد که این کلمات نباید به عنوان یک آغاز قطعی اصلاحات در نظر گرفته شوند تا زمانی که مردم نیاز به تغییر و غلبه بر مقاومت جریان های رادیکال را بپذیرند.
جزئیات استاد دانشگاه و تحلیلگر اصلاح طلب Sadegh Zibaklam را بخوانید.
به تازگی ، پالس ، به ویژه علی لاریجانی و دو مشاور رهبر انقلابی ، توییت علی اکبر Velayati’nin این علائم ، سیاست های اجتماعی ، اقتصادی و امنیتی ایران تا چه حد امکان ایجاد این امکان را ایجاد می کند که رویکردهایی که امکان اصلاح جامعه را توسط برخی از چهره های مهم سیستم برای اصلاح جامعه ایجاد می کند؟ آیا ایران از خاطره تاریخی عبور می کند؟
من فکر می کنم روح هر تغییر پذیرش ضرورت یا ضرورت است. این به چه معنی است؟ بنابراین ، تا زمانی که مشکلی نداشته باشید ، به پزشک نمی بینید. اکنون ، حتی اگر می دانیم که درد وجود دارد ، ما آن را نمی دهیم ، حتی اگر شلوغ باشیم. با این حال ، اولین قدم به سمت بهبود یا تغییر این است که بپذیریم که ما نیاز به تغییر داریم.
ما مشکلات جدی داریم ، نمی توانیم همان سیاست های گذشته را ادامه دهیم
ارقام خود دولت در ایران پس از دوازده روز جنگ در مورد تغییر یا ضرورت صحبت می کند ، فکر می کنم باید بسیار برکت و خوب باشد. از کجا؟ از آنجا که شش ماه پیش ، یک سال پیش ، دو سال پیش ، این آقایان در مورد تغییر صحبت نکردند. آنها هنوز با ایالات متحده دست و پنجه نرم می کردند و هنوز هم به محور مقاومت و اعتقادات دیگری که جریان انقلابی سالهاست رعایت کرده بود ، توجه می کردند.
آنها می گویند که این آقایان اکنون باید تغییراتی را ایجاد کنند ، که نشان می دهد ما می دانیم که مشکلی داریم. این سیستم دارای مشکلات جدی است و نمی تواند همان سیاست ها را ادامه دهد و اصرار دارد که این سیاست ها صحیح است و هیچ تغییری وجود ندارد.
افراد موجود در سیستم اساساً نیاز به تغییر را نمی پذیرند
اگر این تحولات جدی بود ، برای برخی از نهادهای سنتی مانند سرنوشت ، تصفیه ، عایق و سیاست های سخت – شورای نگهبان و خطبه های نماز چه اتفاقی می افتد؟ آیا این بدن با تغییر همراه است یا مقاومت خواهد کرد؟
درست است که این کلمات اکنون خوب هستند ، اما لزوماً به معنای تغییراتی نیست. نه ، نباید چنین فکر کرد. این آقایان در مورد تغییر صحبت می کنند ، اما باید به یاد داشته باشیم که افرادی هستند که قبول نمی کنند که نیاز به تغییر در سیستم وجود دارد.
من در انتهای تونل تاریک نور می بینم اما قطعاً مقاومت خواهم کرد
این گروه ها ، که به عنوان هواداران افراطی یا انزواگرایان شناخته می شوند ، فکر می کنند که سیاست های گذشته مطابق با آرمانهای رهبر انقلابی فقید است و اعتقاد جدی به این سیاست ها دارند. بنابراین نیازی به تغییر نیست. حتی اگر مشاوران رهبری در مورد لزوم اصلاحات صحبت کنند ، این با طیف من همراه نخواهد بود.
اما خوشحالم و امیدوارم که در انتهای تونل تاریک نوری را ببینم ، اما این به معنای اصلاح قطعی نیست. در داخل سیستم ، کسانی هستند که واقعاً به ادامه این سیاست های سیاست های گذشته درست ، درست یا علایق اعتقاد دارند.
اگر تغییراتی وجود داشته باشد ، آنها می دانند که موقعیت آنها حتی در خارج از قدرت یا موقعیت های آنها قابل لرزش است. بنابراین ، آنها قطعاً مقاومت خواهند کرد.
به همین دلیل ، جاده این است که سعی کنیم ضرورت و ضرورت تغییر در نوشته ها و عبارات ما و سلیقه های من را که اعتقاد جدی و اساسی به تغییر دارند ، منعکس کنیم. برای خلاص شدن از شر آینده کشور ، باید بگوییم که این تغییرات باید انجام شود.
اولویت اصلاحات کجاست؟
اگر تغییرات ادامه یابد ، به نظر شما در کدام زمینه ها اولویت تصحیح باید باشد؟ دیپلماسی ، سیاست داخلی ، ساختارهای فرهنگی یا سازمان های امنیتی؟ و چرا؟
اولین قدم ، درک سخت افزار و انقلابینانی است که ما تجربه کرده ایم. سیاست های او درست نبود. در حقیقت ، اولین تغییرات باید در زمینه سیاست داخلی و خارجی ایجاد شود.
اولین قدم برای کسی که مشکل دارد جدی گرفتن آن است. دیگران که این درد را جدی نگرفتند ، بعداً با مشکلات بسیاری روبرو شدند. بنابراین ، قبل از گفتن اینکه چه کاری باید انجام شود ، اولین قدم نشان دادن این است که برخی از سیاست های انجام شده توسط افراط گرایان ، رادیکال ها ، انقلابیون و موارد مشابه ، وظایف ، اعتقادات و حتی علایق نه تنها صحیح هستند ، بلکه سیستم ، مردم ، کشور و حتی خودشان نیز هستند. در واقع ، ما باید اصرار داشته باشیم که این سیاست ها اشتباه است.
بعد از پذیرش بحران چه باید کرد؟
وقتی مقامات پذیرفتند (نه تنها یک یا دو نفر) ، بلکه این دیدگاه رایج بود ، “راه را به شما بگویید زیرا باید برود.” به تدریج ، هنگامی که سیستم پذیرفته شده باید انجام شود ، تغییراتی که اکنون تغییر خواهد کرد چیست؟
من معتقدم که پیشنهادات ویژه باید از روشهای مختلفی برای تغییر ساختار شروع شود:
– زندانیان سیاسی باید آزاد شوند
– آزادی مطبوعات باید بیشتر باشد
– بصری – تغییرات جدی در کار
– انتخابات باید رایگان و رقابتی باشد
به عنوان مثال ، شما به گزینه های پارلمانی نگاه می کنید. این بدان معنی است که تنها 5 ٪ از رای دهندگان رای می دهند. به عبارت دیگر ، فقط با در نظر گرفتن تهران ، 5 ٪ از مردم تهران به انتخابات پارلمانی نیامده اند.
انتخابات قبلی ریاست جمهوری 2 درصد اجرا نشده است. این آمار رسمی است. ما باید بتوانیم مردم را مطابق با جامعه و دولت مدیریت کنیم.
مکان دیگری که باید تغییر کند ، روند بررسی صلاحیت ها است. رد صلاحیت شورای گاردین توسط هر کسی که خود را بدون پاسخگویی می شناسد منجر به شکاف بین مردم و نهادهای منتخب می شود.
بازگشت خاتامی ، روحانی و ناتق نوری قطعاً یکی از مراحل عالی است
آیا ارقامی مانند خاتامی ، روحانی یا نوری نوری به صحنه باز می گردد ، آیا این بخش از این مسیر برای اصلاح و ترمیم روابط ملت -می تواند باشد؟ یا آیا خطوط قرمز سیاسی هنوز مانع جدی برای این چرخش هستند؟
یکی از مراحل مهم این نوبت است. با آن مخالفت خواهد کرد ، اما بازگشت چهره هایی مانند آقای خاتامی ، روحانی یا ناتق نوری قطعاً باید بر وجود آنها اصرار داشته باشد حتی اگر بازگشت چهره هایی مانند نوری نوری عملی تر باشد.
اینها ارقام متوسط متروکه هستند. بازگشت تدریجی این چهره ها به سیاست همچنین می تواند اساس بازگشت افرادی مانند سید محمد خاتامی را فراهم کند. صحنه باید اصرار بر اصلاح این سیاست ها داشته باشد.