به گفته ایرنا ، نام دانشگاهیان نسل قدیمی دارای وزنه برداری دانش و عزت هستند. یک مورخ و فیلسوف برجسته ایرانی. عباس زاریائب خوی یکی از معدود چهره های بین سنت سنتی و روش علمی غربی است که یک پل غربی است و در طول زندگی وی قلبی برای کتاب ها و تحقیقات دارد. روزگاری او در کتابخانه Majis و کتابخانه Majis با Taghizadeh DeMakhor به آلمان بازگشت و سپس به آلمان ، به ایران ، یکی از اساتید برجسته تاریخ و فلسفه در دانشگاه تهران بازگشت.
در میان بسیاری از آثار او ، نه تنها به دلیل محتوای تاریخی ، بلکه به دلیل زمان نوشتن و مکان نوشتن وی ، کتاب خاصی درباره ظهور اسلام وجود دارد. این کتاب در واقع دکتر زریاب مجموعه ای از درس های وی در حسینییا در سال های اول و 2 است. هنگامی که گرفتگی روزهای اول اسلام افزایش یافت و بسیاری از آنها سعی کردند این کار را مقدس یا فرومایه انجام دهند ، زریائب خوی با تکیه بر منابع اصلی روایت خود را در یک سری تحلیلی ارائه داد.
نمای تاریخ یک دیدگاه آلمانی است: حساس ، منبع -جهت ، نامناسب و بی گناهی. از آنجا که این کتاب از خود کتاب آمده است ، زریاب خوی به خوبی می دانست که نوشتن از ابتدای اسلام ، به ویژه بدون درک جریان های اسلام ، دو یا سه قرن بعد ، بدون درک زمینه های سیاسی و ایدئولوژیک. در این دوره ها ، بنی عباس نشان می دهد که چه نوع مشروعیت وسیله ای برای مشروعیت و چگونگی ایجاد راه نوشتن تاریخ و حتی تکیه دادن است.
وی هشدار می دهد که بدون تعریف منابع و تعریف روابط آن دوره ، نتیجه تحقیق چیزی جز دست نخورده نخواهد بود. محقق باید دو قرن پس از پیامبر از وقایع سیاسی و ایدئولوژیک پیامبر آگاه باشد ، بنابراین در مورد نیمه اول اسلام قضاوت می کند. از کجا؟ از آنجا که ، همانطور که زریائب نشان داد ، نوشتن تاریخ اسلامی از همان ابتدا با روایت های ایدئولوژیک اشتباه گرفته شد. و بسیاری از گزارش های تاریخی ، به ویژه مواردی که در مورد دوره پیامبر ما نوشته شده است ، چنین جهت گیری هایی را پشت سر گذاشته اند.
این به نوشتن تاریخ شفاهی به تاریخ کتبی اشاره دارد و تحلیل لازم را برای درک روایات در نظر می گیرد. او همچنین هشدار می دهد که کلمات به مرور زمان معنایی دارند و مورخان روایت ها را انتخاب یا حذف کرده اند. این کتاب به ما یادآوری می کند که هیچ متن تاریخی خنثی و خنثی نیست و حتی تابری ، بالازی و ابن اسحاق با سلیقه و سلیقه خود منابع را انتخاب کرده اند.
این همان چیزی است که زاریب بارها و بارها تأکید کرده است ، تاریخ روزهای اول اسلام را باید از چندین لایه مورد تجزیه و تحلیل قرار داد: لایه زبانی ، لایه زمانی ، لایه ایدئولوژیک. تا زمانی که این جنبه ها اختصاص یابد ، هر تحقیق تاریخی در این زمینه در معرض خطر است.
به گفته وی ، نوشتن تاریخ دوره عباسی محصولی از قرار گرفتن در معرض ایدئولوژیک در گذشته است. فرایندی که سعی می کند خلافت را مستقیماً ادامه دهد. اگرچه این درک یک کارکرد سیاسی در زمان خود بود ، اما او درک ما از اولین اسلام را سایه زد. بنابراین ، زاریائب دیدگاه مهمی از منابع رسمی تاریخ اسلام دارد و سعی می کند صدای تاریخ را از انطباق و سیاست دور کند.
“درسهایی در مورد ظهور اسلام” تنها تفسیر مجدد تاریخ نیست. در مقابل ، این یک تمرین برای مراقبت از آن ، خواندن عمیق و رسیدگی به قوه قضاییه منصفانه است. کتابی برای کسانی که چیزی فراتر از تاریخ می خواهند. البته ، خود زریاب خوی با مشکلات چنین تحقیقاتی آشنا است.
او می نویسد که درک ما از روزهای اول اسلام در مورد نوشتن تاریخی کامل نیست و برخی از منابع اصلی قرن ها نابود یا دستکاری شده اند. او می داند که این کمبودها مورخ را دشوار می کند ، اما او همچنین می داند که می تواند درک واضح تری از همان متون نیمه کافی به عنوان تحلیل صحیح بدست آورد. در حقیقت ، دعوت او به تحقیق ، دعوت به نوعی از اندیشه تاریخی است که دائماً از او می پرسد: چرا این روایت از این طریق نقل می شود؟ چه کسی نوشت؟ برای کدام توده؟ چه زمانی؟
در زمانی که تاریخ نگاری گاهی اوقات با احساسات ایدئولوژیک اشتباه گرفته می شود ، دکتر ساکت و علمی زرباب خوی بیش از هر زمان دیگری شنیده می شود. او یک فکر مسئول می گوید: چه فکر ساده یا بدبینانه است. فکر می کند که آن را به عنوان یک زمینه انتقاد ، تحلیل و گفتگو می بیند ، نه ابزاری برای شواهد یا انکار. کتاب “درس های ظهور اسلام”. عباس زریاب خوی را می توان ادامه “زندگی رسول الله” دانست.
در زمانی که تحریفات تاریخی و دیدگاه های غیر تاریخی در تلاشند تا تاریخ اسلامی را بازنویسی کنند. زاریائب بر اهمیت اعتبار تاریخی اصرار داشت و این دوره ها را با دقت بر اساس منابع معتبر ارائه می داد. پس از بررسی دقیق این کتاب ، یک خواننده خوانندگان علمی و پژوهشی را پیدا می کند که استاد زاریاب بر اساس منابع معتبر و ذهن تحلیلی داده های تاریخی را تجزیه و تحلیل می کند.
تجزیه و تحلیل تاریخ اسلامی نه تنها از احساسات و جزئیات ، بلکه بر عقل سلیم نیز فاصله دارد. روش تحقیق مشابه روش مورخان آلمانی بر مرجع منابع تاریخی و تحلیل صحیح آنها تأکید دارد. این مطالعه ارزشمند توسط علی بحرانی اجرا و منتشر شد.