استقلالی ها در هفته دیگر لیگ برتر نه تنها سه امتیاز را به دست آوردند و برتری خود را تثبیت کردند، بلکه بار دیگر نشانه های روشنی از تحول ساختار تاکتیکی خود زیر نظر ساپینتو به نمایش گذاشتند. تیمی که در ابتدای فصل بین ایده های هجومی و ثبات دفاعی در نوسان بود، حالا به تیمی تبدیل شده که با اعتماد به نفس، شجاعت و شجاعت فوتبال بازی می کند. امروز استقلال محصول ترکیبی هوشمندانه از چاپ ساختاریافته، انتقال سریع و بازی پویا بین خطوط است. تیمی که ذهنیتش از واکنش به ابتکار تغییر کرده و با حضور بازیکن خلاق دو جین هر کاری دلشون میخواد تو زمین انجام میدن!
گل دوم استقلال مقابل آلومینیوم فقط یک ضد حمله نبود، بلکه نمونه ای عالی از به کارگیری هماهنگ اصول مدرن فوتبال موضعی بود. این حمله که از جناح چپ زمین استقلال از ساعت 47:09 دقیقه آغاز شده بود، 8 ثانیه بعد با ورود 6 بازیکن به محوطه جریمه حریف به پایان رسید. این حرکت درک بالای بازیکنان از زمان و مکان و تسلط کامل تیم بر لحظه انتقال را نشان می دهد. حسین گودرزی فاز اول انتقال مثبت را با گرفتن توپ در داخل زمین آغاز کرد (پس از گرفتن توپ سریع و مستقیم به سمت دروازه حریف حرکت می کنند). گودرزی بلافاصله با پاس کوتاهی به مهران احمدی مسیر انتقال را فعال کرد و توپ با بیرون آمدن از پرس حریف به محوطه استقلال رسید.
این در حالی است که علیرضا کوشکی بدون توپ، عمق دفاع آلومینیومی را در نیمه خالی سمت چپ هدف قرار داد. واضح است که این یک حرکت تمرین شده است. احمدی پس از مهار توپ چند قدم برای بیرون آوردن مدافع میانی آلومینیومی برداشت و سپس با پاس عمقی کوشکی توپ را مهار کرد. این حرکت ترکیبی از کشاندن مخالفان و ایجاد فضای پشت خط، دو مولفه کلیدی الگوی بازی تیم های مدرن اروپایی بود و این روی صحنه مشهود بود.
استقلال در مرحله دوم حمله در منطقه چهاردهم به برتری عددی دست یافت و سپس ساختار دفاعی آلومینیومی در محوطه حریف را فرو ریخت. منیر الهدادی با هوشمندی از سمت چپ به سمت مرکز حرکت کرد تا گزینه اول را پاس کند، یاسر اسانی در نیمه زمین سمت راست قرار داشت و دائماً زاویه سر خود را تغییر می داد و به دنبال فضای باز به اطراف نگاه می کرد و احمدی به عمق جانبی حرکت کرد تا فضای سمت چپ برای کوشکی باز شود. از طرفی سعید سحرخیزان با یک فرار سریع به مدافع مستقیم کوشکی او را از محوطه خارج کرد و حسین گودرزی اضافه شده به “خط دوم” آماده دریافت توپ برگشت، شوت و حمله در موج دوم شد!
لحظه ارسال کوشکی اوج طراحی بود. استقلال به صورت شش در پنج وارد جعبه آلومینیومی شد. مدافعان حریف در پاسخ به حرکت سحر خزان عقب نشینی کردند و مدافعان حریف خط هافبک را باز گذاشتند و الحدادی با هوشمندی در سمت کور (حرکت مهاجم به منطقه ای خارج از خط دید مدافع) قرار گرفت. پاس برش دقیق کوشکی و ضربه تمام کننده هافبک هجومی حاصل الگویی بود که در هفته های اخیر در تمرینات استقلال بارها تکرار شد.
نکته مهم در ساختار فعلی استقلال، هماهنگی نادر بین سه مرحله حساس بازی مدرن است:
1. پرس بالا، استقلال با آرایش فشرده 4-2-3-1 در فاز دفاعی پرس می کند و در لحظه از دست دادن توپ، با سه بازیکن نزدیک به توپ، “تله ضد پرس” را تشکیل می دهد.
2. پاس مثبت: زمانی که توپ در اختیار باشد، مسیر عمودی پاس ها مشخص است. ساپینتو برای انتقال از دفاع به حمله برای تیمش کمتر از 10 ثانیه زمان گذاشته است و در حالی که این امر با حضور بازیکنانی مانند آسانی، کوشکی و سحرهایزن امکان پذیر است، حضور بازیکنانی مانند نازون یا وینگرهای بازی توقف به طور کامل این امکان را برای آبی ها از بین می برد.
3. مرحله سوم: حضور بیش از یک بازیکن در محوطه جریمه و ایجاد برتری عددی هدفمند در منطقه میانی یا کناری مشابه مدل فوتبال پوزیشنی تیم های سطح اول اروپایی و هم اکنون در تیم استقلال اجرا می شود.
در چنین سیستمی هر کدام از بازیکنان کلیدی استقلال نقش های خاصی دارند. وظیفه مهران احمدی انتقال جریان توپ از خطوط پایین است. در حالی که گودرزی با قدرت بدنی و هوش موقعیتی بالایی که دارد به ایفای نقش می پردازد، کوشکی در فرم “بال معکوس” خود وظیفه ایجاد برتری عددی در جناح چپ را بر عهده دارد. منیر الحدادی با داشتن تجربه بین المللی در کنار آنها، نقش “9 کاذب” یا مهاجم قلابی را بازی می کند و با حرکات مورب خود خطوط دفاعی حریف را ترسیم می کند و فضا را برای نفوذ سایر بازیکنان ایجاد می کند.
شاگردان ساپینتو در هفته های اخیر نشان داده اند که استقلال فقط به نتیجه نمی رسد، بلکه به دنبال تسلط بر بازی است. در مدل او، خطوط حتی با پیشروی تیم محکم می مانند، اما فشار دست نخورده باقی می ماند. این فلسفه باعث شد که استقلال در نیمه دوم بازی ها فرو نپاشد و بیشتر گل های خود را در مراحل پایانی بازی به ثمر برساند. برای حریفان استقلال، کنترل این سازه به یک معمای پیچیده تبدیل شد.
بستن طرفین خطر استفاده از فضاهای میانی را دارد. کاهش فشار در میانه زمین به کوشکی و حدادی اجازه می دهد تا به سرعت وارد زمین شوند، در حالی که تلاش برای مقابله با فشار استقلال مستلزم حرکت توپ در سطحی است که کمتر تیمی در لیگ ایران از عهده آن بر می آید. استقلال ساپینتو در راه تبدیل شدن به یکی از مدرن ترین تیم های فوتبال ایران در سال های اخیر است. تیمی با هویت تهاجمی، هارمونی خط، انتقال سریع و ذهنیت برنده، مدلی تاکتیکی که هر بازیش بیشتر از نتیجه است. گل دوم استقلال یک مدل تاکتیکی بود که مسئولیت پذیری و هوش بالای آبی پوشان را در قالب یک تاکتیک موثر نشان داد.
استقلالی ها در هفته دیگر لیگ برتر نه تنها سه امتیاز را به دست آوردند و برتری خود را تثبیت کردند، بلکه بار دیگر نشانه های روشنی از تحول ساختار تاکتیکی خود زیر نظر ساپینتو به نمایش گذاشتند. تیمی که در ابتدای فصل بین ایده های هجومی و ثبات دفاعی در نوسان بود، حالا به تیمی تبدیل شده که با اعتماد به نفس، شجاعت و شجاعت فوتبال بازی می کند. امروز استقلال محصول ترکیبی هوشمندانه از چاپ ساختاریافته، انتقال سریع و بازی پویا بین خطوط است. تیمی که ذهنیتش از واکنش به ابتکار تغییر کرده و با حضور بازیکن خلاق دو جین هر کاری دلشون میخواد تو زمین انجام میدن!
گل دوم استقلال مقابل آلومینیوم فقط یک ضد حمله نبود، بلکه نمونه ای عالی از به کارگیری هماهنگ اصول مدرن فوتبال موضعی بود. این حمله که از جناح چپ زمین استقلال از ساعت 47:09 دقیقه آغاز شده بود، 8 ثانیه بعد با ورود 6 بازیکن به محوطه جریمه حریف به پایان رسید. این حرکت درک بالای بازیکنان از زمان و مکان و تسلط کامل تیم بر لحظه انتقال را نشان می دهد. حسین گودرزی فاز اول انتقال مثبت را با گرفتن توپ در داخل زمین آغاز کرد (پس از گرفتن توپ سریع و مستقیم به سمت دروازه حریف حرکت می کنند). گودرزی بلافاصله با پاس کوتاهی به مهران احمدی مسیر انتقال را فعال کرد و توپ با بیرون آمدن از پرس حریف به محوطه استقلال رسید.
این در حالی است که علیرضا کوشکی بدون توپ، عمق دفاع آلومینیومی را در نیمه خالی سمت چپ هدف قرار داد. واضح است که این یک حرکت تمرین شده است. احمدی پس از مهار توپ چند قدم برای بیرون آوردن مدافع میانی آلومینیومی برداشت و سپس با پاس عمقی کوشکی توپ را مهار کرد. این حرکت ترکیبی از کشاندن مخالفان و ایجاد فضای پشت خط، دو مولفه کلیدی الگوی بازی تیم های مدرن اروپایی بود و این روی صحنه مشهود بود.
استقلال در مرحله دوم حمله در منطقه چهاردهم به برتری عددی دست یافت و سپس ساختار دفاعی آلومینیومی در محوطه حریف را فرو ریخت. منیر الهدادی با هوشمندی از سمت چپ به سمت مرکز حرکت کرد تا گزینه اول را پاس کند، یاسر اسانی در نیمه زمین سمت راست قرار داشت و دائماً زاویه سر خود را تغییر می داد و به دنبال فضای باز به اطراف نگاه می کرد و احمدی به عمق جانبی حرکت کرد تا فضای سمت چپ برای کوشکی باز شود. از طرفی سعید سحرخیزان با یک فرار سریع به مدافع مستقیم کوشکی او را از محوطه خارج کرد و حسین گودرزی اضافه شده به “خط دوم” آماده دریافت توپ برگشت، شوت و حمله در موج دوم شد!
لحظه ارسال کوشکی اوج طراحی بود. استقلال به صورت شش در پنج وارد جعبه آلومینیومی شد. مدافعان حریف در پاسخ به حرکت سحر خزان عقب نشینی کردند و مدافعان حریف خط هافبک را باز گذاشتند و الحدادی با هوشمندی در سمت کور (حرکت مهاجم به منطقه ای خارج از خط دید مدافع) قرار گرفت. پاس برش دقیق کوشکی و ضربه تمام کننده هافبک هجومی حاصل الگویی بود که در هفته های اخیر در تمرینات استقلال بارها تکرار شد.
نکته مهم در ساختار فعلی استقلال، هماهنگی نادر بین سه مرحله حساس بازی مدرن است:
1. پرس بالا، استقلال با آرایش فشرده 4-2-3-1 در فاز دفاعی پرس می کند و در لحظه از دست دادن توپ، با سه بازیکن نزدیک به توپ، “تله ضد پرس” را تشکیل می دهد.
2. پاس مثبت: زمانی که توپ در اختیار باشد، مسیر عمودی پاس ها مشخص است. ساپینتو برای انتقال از دفاع به حمله برای تیمش کمتر از 10 ثانیه زمان گذاشته است و در حالی که این امر با حضور بازیکنانی مانند آسانی، کوشکی و سحرهایزن امکان پذیر است، حضور بازیکنانی مانند نازون یا وینگرهای بازی توقف به طور کامل این امکان را برای آبی ها از بین می برد.
3. مرحله سوم: حضور بیش از یک بازیکن در محوطه جریمه و ایجاد برتری عددی هدفمند در منطقه میانی یا کناری مشابه مدل فوتبال پوزیشنی تیم های سطح اول اروپایی و هم اکنون در تیم استقلال اجرا می شود.
در چنین سیستمی هر کدام از بازیکنان کلیدی استقلال نقش های خاصی دارند. وظیفه مهران احمدی انتقال جریان توپ از خطوط پایین است. در حالی که گودرزی با قدرت بدنی و هوش موقعیتی بالایی که دارد به ایفای نقش می پردازد، کوشکی در فرم “بال معکوس” خود وظیفه ایجاد برتری عددی در جناح چپ را بر عهده دارد. منیر الحدادی با داشتن تجربه بین المللی در کنار آنها، نقش “9 کاذب” یا مهاجم قلابی را بازی می کند و با حرکات مورب خود خطوط دفاعی حریف را ترسیم می کند و فضا را برای نفوذ سایر بازیکنان ایجاد می کند.
شاگردان ساپینتو در هفته های اخیر نشان داده اند که استقلال فقط به نتیجه نمی رسد، بلکه به دنبال تسلط بر بازی است. در مدل او، خطوط حتی با پیشروی تیم محکم می مانند، اما فشار دست نخورده باقی می ماند. این فلسفه باعث شد که استقلال در نیمه دوم بازی ها فرو نپاشد و بیشتر گل های خود را در مراحل پایانی بازی به ثمر برساند. برای حریفان استقلال، کنترل این سازه به یک معمای پیچیده تبدیل شد.
بستن طرفین خطر استفاده از فضاهای میانی را دارد. کاهش فشار در میانه زمین به کوشکی و حدادی اجازه می دهد تا به سرعت وارد زمین شوند، در حالی که تلاش برای مقابله با فشار استقلال مستلزم حرکت توپ در سطحی است که کمتر تیمی در لیگ ایران از عهده آن بر می آید. استقلال ساپینتو در راه تبدیل شدن به یکی از مدرن ترین تیم های فوتبال ایران در سال های اخیر است. تیمی با هویت تهاجمی، هارمونی خط، انتقال سریع و ذهنیت برنده، مدلی تاکتیکی که هر بازیش بیشتر از نتیجه است.