در “حساسیت و ایده آل گرایی” ، هیچ کس در برابر ناصر تاکووی ایستاده است.

Narges Kiani: ناصر تاهاوی ، یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین نامهای تاریخ سینمای ایران ، امروز صبح در سن 9 سالگی درگذشت. وی در پنج سال گذشته فیلم هایی را فیلمبرداری کرده است. با این حال ، علی رغم تمام حساسیت های شخصی ، وسواس او ، تمام ایده آل گرایی او ، قطعاً می توانست فیلم های دیگری را که انجام می داد ساخت. “آرامش در حضور دیگران” ، “صادقانه” ، “لعنتی” ، “دژان ناپلئون” ، “کاپیتان خورشید” ، “ایران” ، “کشتی یونانی (داستان های کیش: قسمت اول)” و آخرین کار او. “کاغذ راحتی”. کارهایی که محمد (نادر) در آن عکاس برتر بود و تجربه بسیار لذت بخش اما دشوار از همکاری با نیرو داشت.

یک سبک منحصر به فرد ؛ ضبط و ذخیره هر قاب گرفته شده

به عنوان یک عکاس ، که در مجله “کاغذ آرامش” به نمایش گذاشته شد ، با وجود همه مشکلاتش ، برای من تجربه خوبی بود. این اولین جمله در همه کلاه ها در یک مصاحبه آنلاین است. “چرا دشوار است؟” او به این سوال پاسخ داد. وی ادامه داد: “از آنجا که ناصر خود یک عکاس بود ، او ایده هایی داشت و چیزهایی را می خواست که در جو سینمای ما نبودند.” در حقیقت ، سینمای ما توانایی اجرای این ایده آل ها را نداشت. ما به طور معمول عکاسان فیلم می کنیم که بتوانیم تولید کنندگان و کارگردانان را جذب کنیم و کار خود را در اسرع وقت انجام دهیم. زیرا ما اساساً به عکاسی و تیراندازی داده نمی شود. اما بعد از هر طرح ، ناصر طاهاوای با من تماس گرفت و این همان جایی است که “دشواری” من آغاز شد. “

وی گفت: “از یک طرف ، من مجبور شدم تهیه کننده عکس و ایده او را ضبط کنم.” اما باکس آفیس باید تضمین می شد و طبیعی بود که به عکس های تجاری رنگی نیاز بود. از طرف دیگر ، من مجبور شدم دقیقاً کاری را انجام دهم که ناصر تاهوی می خواست انجام دهد. او می خواست هر قاب فیلمبرداری را به طور کامل ضبط کند. این نگاه و آنچه من می خواستم برای من بسیار ارزشمند بود ، اما همچنین باید توجه تهیه کننده را به خود جلب کرد و این بسیار دشوار بود. ناصر تاهاوی نسبت به قاب فیلم حساس بود و همین حساسیت را در مورد داستان ، برش ، گوشت و غیره اعمال می شود. تا آنجا که من به یاد می آورم ، بازیگران گاهی اوقات با این حساسیت فرسوده می شدند ، اما وقتی کار را دیدند ، فهمیدند که حق کاملاً ناصر است. به همین دلیل می گویم “بدون کاغذ” با وجود همه مشکلاتش ، به عنوان یک عکاس تجربه خوبی برای من بوده است.

آیا این در پاسخ به تجربه او با بسیاری از کارگردانان بزرگ سینمای ایران است که خود را نسبت به کارگردان دیگر حساس کرده است؟ وی می گوید: “اگرچه من با بسیاری از کارگردانان عالی کار کرده ام ، کارگردانانی که به طور طبیعی حساس هستند ، اما هرگز کسی را با این سطح از حساسیت و آرمان گرایی ندیده ام.” “اگرچه فکر می کردید که در ابتدا کار بسیار دشواری دارید ، اما با آرامش به این نوع کار عادت کردید و به آن علاقه مند شد.”

ناخودآگاه

پس از ذکر خصوصیات ناصر تاهوایی مانند ناچیز و عدم نفس ، üst عباس (نادر) او را به عنوان دو ویژگی اساسی این نویسنده ارزیابی کرد و اظهار داشت که وی بر تاریخ سینمای ایران تأثیر دارد و گفت: “با توجه به تجربه من در کار با کارگردانان مختلف ، یکی از برجسته ترین خصوصیات او از نظر منطقی وجود ندارد. با جان ددل. علامت بود بر خلاف بسیاری از افرادی که فکر می کنند فقط می گویند درست است. او هرگز نگفت که آنچه من گفتم درست است زیرا من ناصر تاکوی بودم. به همین دلیل کمبود نفس او به عنوان یک ویژگی برجسته در ذهن من می بیند. نکته دیگر این است که ناصر طاهاوای کاریزمای عجیب و غریب دارد ، اگرچه او اغلب به آن افراط می کند. مردم ، گرچه خیلی عقب نشینی نکرده اند و به هیچ وجه تحت تأثیر گفتگو قرار نمی گیرند. “مردم آن را تحسین کردند و نشستند.”

آخرین جمله از دست دادن غیرقابل پیش بینی یک جواهر ، پشیمانی فوقانی محمد (نادر) است.

۵۹۲۴۲