در نشست فیلم کوتاه از «خسرو معصومی» قدردانی شد

به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم‌های کوتاه «تانکر» به کارگردانی امیر کبتان، «دال و مدلول» به کارگردانی امیر بوذرزاد و محمد پوستندوز، «نعمان» به کارگردانی زهرا زمانی و «کوتی» به کارگردانی سهیلا زمک‌آر از ایران به نمایش درآمد. سلیمانی روی پرده نمایش داده شد. رجایی مجری برنامه با کارگردانان این آثار به گفتگو نشست.

خسرو معصومی فیلمساز برجسته سینمای ایران و از نام های تاثیرگذار سینمای آزاد شامگاه گذشته مهمان هجدهمین نشست فیلم کوتاه بود که در تهران برگزار شد و مورد قدردانی بهروز شعیبی مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران قرار گرفت.

این فیلمبردار پس از نمایش فیلم کوتاه «گاتمردی» از سفر حرفه ای، تجربیات فیلمسازی و دغدغه های زیست محیطی خود گفت.

وی سپس به مروری بر آغاز فعالیت خود پرداخت و افزود: در سال 53 در بندرعباس و نیروی دریایی خدمت کردم. از آنجایی که سربازی بودم اجازه حضور در فعالیت های فرهنگی را نداشتم اما با پیشنهاد دوستانم در کلاس های سینمای آزاد شرکت کردم. این فیلمی است که از فیلم‌های 8 میلی‌متری اقتباس شده و نقش مهمی در شکل‌گیری درک من از سینمای مستقل داشت.

این فیلمساز با اشاره به دوره آموزشی که در تبریز گذراند، گفت: در این دوره چهار فیلم کوتاه 8 میلی متری ساختم که آغاز راه حرفه ای من بود. بعدها با جمعی از جوانان بهشهر و گرگان فیلمبرداری را با امکانات محدود ادامه دادم و فیلمی به نام «خاطرات یک مرد خسته» ساختم که جوایزی هم دریافت کرد.

معصومی با اشاره به فیلم توقیفی «کودکی» گفت: این فیلم که بر اساس داستان کوتاهی از آنتون چخوف ساخته شده، به گفته دوستانم مانند زنده یاد عباس کیارستمی، امیر نادری و داریوش مهرجویی یکی از بهترین آثار من است، اما متأسفانه بیش از چند سالی که امکان نمایش آن برای کودکان و نوجوانان وجود نداشت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توقیف شده است.

وی درباره فیلم کوتاه «گاتمردی» که در این نشست به نمایش درآمد، بیان کرد: این فیلم به سفارش زنده یاد توران میرهادی و زنده یاد محمدرضا سرهنگی به صورت سریالی درباره بچه های ایران ساخته شده است. بودجه فیلم بسیار محدود بود، اما ایده بر روی رابطه بین کودکان، طبیعت و مسئولیت انسان شکل گرفت. گاتمردی در گویش مازندرانی به معنی مرد بزرگ است.

بعداً فیلم‌های «ریونیون» و «عصر سرب» را ساختم که «عصر سرب» با موفقیت بین‌المللی و بازتاب جهانی همراه شد. سومین فیلم بلند من «آقای بخشدار» با حضور بازیگران زیادی کلید خورد. چهارمین کارم «سفر شب» بود که درباره آسیب های جنگ بود. سپس فیلم «دلبخته» را با بازی فریبرز عرب نیا کارگردانی کردم. بعدها در دوران حرفه ای ام فیلم های «پرواز» و سپس «آیین عشق» را جلوی دوربین بردم. به دنبال آن یک سه گانه سینمایی به نام «جایی دور» ساخته شد که پس از آن فیلم های «باد در علفزار می وزد»، «خرس» و «تابو» ساخته شدند. آخرین فیلمی که ساختم «شغل کثیف» بود.

معصومی با اشاره به تجربه دردناک قطع درخت زنده در جریان فیلمبرداری فیلم «گته مردی» گفت: درختی که در این فیلم می بینید به صورت غیرقانونی قطع و ربوده شده است. من آگاهی امروز را نداشتم و اکنون می دانم که اشتباه بزرگی مرتکب شدیم. این تجربه بعدها الهام بخش نوشتن و تولید فیلم «آیین عشق» درباره جنگل زدایی و مافیای جنگل شد.

وی افزود: فیلم «آیین عشق» برنده جایزه اول جشنواره چین شانگهای شد و در جشنواره های معتبر بین المللی به نمایش درآمده است. در واقع این فیلم مدتی در دانشگاه تهران به عنوان نمونه ای از بررسی تخریب اکوسیستم جنگلی تدریس شد.

این کارگردان بعداً اطلاعاتی کلی از کارنامه خود ارائه کرد و گفت: در طول کارم ۱۷ فیلمنامه، سریال های تلویزیونی زیادی، ۶ فیلم تلویزیونی و ۷ تا ۸ فیلم کوتاه نوشته ام. من هرگز بین فیلم کوتاه و بلند تفاوت قائل نشدم و انرژی و وسواس یکسانی را صرف هر دو کردم.

معصومی گفت: سه گانه «برف» منتشر شده و شش فیلمنامه شامل «خرس»، «تابو» و «شغل کثیف» منتشر شده است. کتاب گفتگوی من به نام «بادی که جوزا را تکان می دهد» در شرف انتشار است و مجموعه داستانی به نام «این کتاب نفرین شده» متشکل از چهل سال داستان نویسی من نیز منتشر می شود. نگارش سریالی را هم برای پلتفرم با عنوان «شیری» به پایان رساندم.

در ادامه هجدهمین جلسه این چهار فیلم کوتاه پس از نمایش باکس فیلم کوتاه مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

سهیلا پورمحمدی با اشاره به اولین تجربه خود در عرصه اقتباس در این نشست گفت: قبل از ساخت کوتی تجربه کار اقتباسی نداشتم. بعد از کاتاک و زمانی که بعد از شپرد گذراندم، در واقع ایده روشنی درباره ساختن فیلم از روی فیلمنامه خودم نداشتم. از طرفی در آن زمان انجمن به طور جدی فیلمسازان را تشویق می کرد که اقتباس ها را امتحان کنند و این موضوع مرا جذب کرد. همیشه فکر می کردم اگر قرار باشد نویسنده ای را اقتباس کنم، قطعا هوشنگ مرادی کرمانی خواهد بود، زیرا فضای فکری آثار او به دنیای ذهنی من بسیار نزدیک است و این نزدیکی در نهایت منجر به فیلمبرداری فیلم کوتاه کوتی شد.

سیامک سلیمانی منتقد سینما با قدردانی از بهرام بیضایی و همچنین قدردانی از حضور خسرو معصومی، فیلمساز پیشکسوت، به تحلیل این فیلم پرداخت. همه فیلم های این مجموعه یک وجه مشترک دارند و آن شناخت و احترام رسانه فیلم کوتاه است. این آثار نه فیلم بلند فشرده هستند و نه کلیپ توسعه یافته، بلکه دقیقاً در چارچوب فیلم کوتاه تعریف شده اند. نکته ارزشمند دیگر این است که این فیلم‌ها از دنیای شخصی و دغدغه‌های سازندگانشان سرچشمه می‌گیرند و ویژگی‌های نویسندگی دارند.

سیامک سلیمانی منتقد نشست با اشاره به کارنامه امیر گباتان گفت: در میان آثار این کارگردان، فیلم «آندرابا» خارج از الگوی سینمای اجتماعی او اثری استثنایی محسوب می شود. این فیلم در سال اکران جایزه بزرگ جشنواره فیلم کوتاه تهران را دریافت کرد و اثری موفق و متفاوت است که دیدن آن توصیه می شود. با این حال اکثر آثار پذیرفته شده را می توان در همین چارچوب سینمای اجتماعی بررسی کرد.

سلیمانی با توصیف امیر گبادن به عنوان یک فیلمساز غریزی گفت: او با وجود اینکه با قشر نسبتا پایینی سروکار دارد، به سبک محلی فیلم می سازد، دوربینش در کوچه و خیابان محل زندگی اش می چرخد، اما هیچ گاه در دام شعارپردازی نمی افتد. در همه فیلم‌های او داستان و روایت در اولویت قرار داشت و شعارها جایگزین شخصیت‌پردازی شدند. به گفته این منتقد، Mabeed نوعی شجره نامه یک سبک زندگی آشنا را ارائه می دهد که می توان آن را مرجع نیز دانست، اما زیرکی آن در این است که از این شیوه زندگی به عنوان ابزار استفاده نمی کند.

سلیمانی در این نشست به ساختار روایی فیلم سینمایی «تانکر» اشاره کرد و گفت: این فیلم از یک الگوی روایی کاملا کلاسیک پیروی می کند. معرفی و معرفی مکان، نقطه عطف اول با نشان دادن حرکت خشن مرد، نقطه عطف دوم با آشکار شدن خلأ نفتکش و در نهایت عمل سوم به نتیجه می رسد.

زهره زمانی کارگردان فیلم کوتاه «نعمان» در این نشست به پیشینه جغرافیایی این فیلم اشاره کرد و گفت: اگرچه در این اثر از شرایط و نمادهای بومی استفاده شده است، اما «نعمان» به معنای دقیق کلمه یک فیلم بومی گرایانه محسوب نمی شود. به گفته وی، انتخاب یک شخصیت غیربومی آگاهانه بوده است، زیرا فیلم اساساً اثری شخصیت محور بوده و آنچه برای او مهم بوده، مفهوم فرار شخصیت اصلی از جامعه ای است که به آن تعلق دارد و وارد جایی شده که با آن ناآشنا بوده است. زمانی تاکید بر عناصر منحصر به فرد شهر انزلی مانند دریا، ماهیگیری، ماهیگیری و فوتبال به عنوان عناصر هویت شهری که در آن تنها یک عشق بزرگ به نام «ملوان» وجود دارد، به تعریف بهتر داستان این شخصیت کمک کرد.

سیامک سلیمانی منتقد سینما، «نعمان» را فیلمی جسورانه و پرخطر توصیف کرد و گفت: در قالب فیلم کوتاه، حرکت به سمت درام شخصیت محور به دلیل زمان محدود و لزوم ایجاز، چالشی جدی است.

زهرا رجایی در بخش ارزیابی فیلم سینمایی «دال و مدلول» به غیبت بازیگران اصلی این فیلم اشاره کرد و گفت: متاسفانه با کمال تاسف باخبر شدیم که آقای امین بزرگزاد یکی از کارگردانان فیلم دو سال پیش دار فانی را وداع گفت و با احترام یاد و خاطره ایشان را گرامی می داریم و آرزوی صبر و سلامتی برای خانواده و دوستان ایشان داریم. پروژه در عراق

متن کامل این نشست در سایت انجمن سینمای جوانان ایران قابل دسترسی است.

۲۴۲۲۴۳