علی ربی ، دستیار اجتماعی رئیس جمهور ، یادداشتی را در روزنامه Etemad نوشت:
در سن یک ، دولت چهاردهم – دولتی که از روز اول با بحران خارجی آغاز شده و در پایان سال جنگ بی نظیری دارد – فکر می کنم ده ها سال ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی ، اقتصادی.
امروز ، در آستانه انبوهی از دولت از نظر تعلیق جنگ ، درک و دو نیاز بیش از هر دوره احساس می شود. این درک باید عمیقاً نهادینه شود که هیچ سیستم یا ارتش قبل و بعد از بحران یکسان نخواهد بود. تجربیات تاریخی و علمی ضرورت عدم پاسخ به مشکلات مربوط به افکار و ساختارهای قبل از بحران ، به ویژه در حین و بعد از بحران را تحمیل می کند. این به معنای یک بحران جدید است.
تغییر در سیاست ها و روش ها مهمترین عنصر غلبه بر اثرات بحران است. امروز ، اجماع برجسته ، تغییر خلاق سیاست های خارجی و داخلی است. با این حال ، این فرایند نیاز به درک داخلی ، اجماع ملی ، بوروکراسی قوی و تکنوکرات ها دارد. در این دوره ، وجود افراد خلاق و نوآورانه با شرایط جدید خارجی و داخلی با درک عمیق و صحیح از جامعه ایران اجتناب ناپذیر است.
در این میان ، دیدگاه اجماع ناشی از راه اندازی دولت چهاردهم می تواند با تعمیق گسترش مفهومی و این نیاز به درستی پاسخ دهد. مسئله گردش نخبگان به حدی مهم است که برخی از جامعه شناسان سیاسی ، به ویژه پارتو ، ظهور انقلابها را به کمبود سیستم گردش خون برجسته نسبت می دهند و برخی حتی آن را یکی از دلایل انقلاب اسلامی ایران بیان می کردند.
مطالعات و یافته های من نشان می دهد که گردش نخبگان و استفاده از تغییرات مداوم محیطی برای پاسخ به ثبات سیاسی و تغییرات ضروری است. به ویژه در رابطه با جامعه و پاسخ به نیازهای آن ، به ویژه در شرایط پس از جنگ جنگ ایران. انعطاف پذیری اجتماعی در سایه جامعه و خواسته ها و نیازهای آن رعایت می شود.
من معتقدم که برخی از عدم پاسخ به نیازها و تغییرات به گردش نخبگان بستگی دارد. در دولت های قبل از انقلاب ، نوعی کاست طبقاتی مانع از دموکراتیک برجسته دموکراتیک شد و پس از انقلاب ، دیدگاههای خصوصی درباره دیدگاههای محدود با خواندن خاص ایدئولوژی و گسترش عوامل غیر ضروری ، انتخاب و تصویب این روند را تعیین می کند. به ماژیس نگاه کن بسیاری از دانشگاهیان بر این باورند که صرف نظر از روابط سیاسی ، سیستم انتخابی و تصویب مجلس در هر پارلمان خلاقیت کمتری دارد و نسبت به دوره قبلی به موضوعات اصلی جامعه پاسخ می دهد.
برخی از دیدگاه های محدود و تصفیه شده روند را در دوره هایی که قدرت اجرایی را در خود جای داده اند ، افزایش داده است ، به طوری که اثرات منفی این بوروکراسی لرزان بر بدن بوروکراسی لرزان نیز باعث آسیب جبران ناپذیری شده است. تصفیه دیگران از ساخت قدرت و هزینه های آنها نه تنها اوضاع را بهبود بخشید ، بلکه ایران را نیز از بسیاری از ایده ها و نخبگان محروم کرد ، که فرصتی برای داشتن یک سبد نخبه برای حل مشکلات کشور داشتند. اگر درست باشد که هرکسی که بتواند بر مشکلات ایران تأثیر بگذارد و رنج جامعه را کاهش دهد ممکن است در ایالت وجود داشته باشد.
به همین دلیل ، من فکر می کنم که اولین تعهد در ابتدای سال دوم دولت و تعمیق روش اجماع این روزها ، برای تعمیق آن به افراد با عمیق ترین لایه های جامعه و دیدگاه های مختلف. به عبارت دیگر ، سدها و موانع ذهنی و عملی می تواند برای هر نهاد ایرانی فراهم شود که بتواند مشکلات را حل کند و رنج های انسان را به کوچکتر از دولت کاهش دهد.
متأسفانه گسترش انتخابات و محدودیت به سازمان های مردم نهاد افزایش یافته است. تکامل قدرت کمکهای مالی از قدرت قدرت در ایران و تاریخ بازماندگان ، تکامل یک توافق است. بسیاری از افراد با استعداد که به خارج از کشور کار می کنند ، حتی به خانه باز می گردند و به خانه باز می گردند ، نمی توانند احتمال حضور در اندام اجرایی کشور را پیدا کنند. اصلاح سیستم استخدام ، حضور افراد از طریق تست های استخدامی و امکان همه افراد در موسسات و نهادها قدم درستی در این زمان است.