«دوستی با کفتارها» از ویژگی های این شهر است

مهناز زارعی: 83 درصد از جمعیت اتیوپی (معادل 93 میلیون نفر) در روستاها زندگی می کنند و زبان رسمی آنها آمهری است.

یکی از جاذبه های اصلی اتیوپی دیدن قبایل بدوی آن است. مسافت زیادی را به سمت جنوب طی می کنیم و قبل از قبایل، دهکده 800 ساله کنسو را می بینیم که یکی از میراث جهانی یونسکو است. روستا را ترک می کنیم و به قبیله «همر» می رسیم. ویژگی اصلی طایفه حمار موهایشان است که آرایشی متفاوت و خاص، بافته و رنگ آجری در اثر آغشته شدن به روغن و خشت دارند.

در قایق به قبیله داسانچ می رسیم، یکی از وحشی ترین قبایل بیابانی در دره اومو، با جمعیتی بالغ بر 50000 نفر که کشاورزی می کنند و در شکار کروکودیل مهارت دارند. از ماگو عبور می کنیم تا به قبیله مرسی (Lap of Plate) برسیم. پارک ملی ما یکی از عجیب‌ترین و منزوی‌ترین قبایل اتیوپیایی است که هنوز به روش اجداد خود زندگی می‌کنند، دخترانی از کودکی هستند که لب‌هایشان را شکافته و بشقاب‌های چوبی روی لب‌هایشان می‌گذارند.

بعداً در روستای «آری» باران غافلگیرمان می کند و بالاخره از مسیری مه آلود و بارانی بیرون می آییم و طایفه «درزه» را می بینیم که از آنجا صدای رقص و صدای پا به گوش می رسد. پادشاه قبیله از ما استقبال می کند و توضیح می دهد که رقص و کوبیدن برای شخصی است که صبح امروز در قبیله فوت کرده است، مردم درجی مهارت خاصی در بافندگی دارند، بچه ها پنبه می چینند، زن ها پنبه می چرخانند و مردان برای کسی هستند که امروز صبح در قبیله مرده است. بافندگی

مقصد بعدی ما شهر «هاواسا» است، شهری که همه جا درختان بلند و لک لک دارد، سپس به مرز اریتره و اتیوپی پرواز می کنیم و وارد شهر «مکله» می شویم که منطقه درگیر جنگ های داخلی و آفار است. بیایید از میان بیابان های پوشیده از گدازه های آتشفشانی عبور می کنیم، دمای هوا نزدیک به 57 درجه است، کوه آتشفشانی “Artaale” و دریاچه “Asale” را می بینیم و به دنبال یکی از آنها می گردیم. وقتی به صحرای داناکیل یکی از عجیب ترین آتشفشان های جهان و آتشفشان «دالول» می رسیم، احساس می کنید وارد سیاره دیگری شده اید، آتشفشانی رنگارنگ که هنوز فعال است.

از جاده های جنگ زده می گذریم تا به شهری امن برسیم پس از گرمای طاقت فرسای داناکیل، شهری مسیحی در ارتفاع 2500 متری که به خاطر کلیساهای عجیب و غریب، 11 کلیسای سنگی یکپارچه اش معروف است، شهر لالیبلا مانند بهشت ​​به نظر می رسد. آخرین ایستگاه حرار که یکی از عجایب دینی جهان به شمار می‌رود، شهر هرار است که موزه‌ای گران‌قیمت با قدمت چندین ساله و چهارمین شهر مقدس اسلام پس از شهرها است. مکه، مدینه و اورشلیم شهری با پنج دروازه است که اکنون به عنوان میراث فرهنگی یونسکو پذیرفته شده است، به دلیل دوستی با کفتارها مشهور است و بسیار شبیه کشور مراکش است تا جایی که این دوستی به چنین ابعادی می رسد. یکی از جاذبه های اصلی این شهر

46333