بعدی- آیا در زندگی انتخاب های خوبی کرده اید اما هنوز احساس رضایت نمی کنید؟ یک متخصص روشی جایگزین برای نگاه کردن به اهداف و خواسته هایمان برای دستیابی به نتایج مثبت بیشتر پیشنهاد می کند.
به گزارش گاردین؛ آنی دیلارد، نویسنده موفق “نوشتن زندگی” می گوید: “چگونه روزهای خود را می گذرانیم، زندگی خود را چگونه می گذرانیم.” آیا نویسنده این مقاله، مگان هلر، بیشتر دهه 20 خود را از زندگی طولانی و شگفت انگیز پیش رو سپری کرده است؟ پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه استنفورد، به نیویورک رفت تا در گوگل کار کند اما دائماً افسرده و مضطرب بود. مگان با درک اینکه بسیاری از افراد باهوش و موفق مخفیانه زندگی خود را در بدبختی می گذرانند و سعی می کنند هر روز را پشت سر بگذارند، به دنبال عبارتی برای توضیح این پدیده شد. اما چنین اصطلاحی وجود نداشت. به همین دلیل او شخصاً برای این وضعیت اصطلاحی ابداع کرد: «ایده آلیست سرد».
اصطلاح “ایده آلیست آشفته” فردی تلاشگر را توصیف می کند که به نظر می رسد زندگی خوبی دارد اما احساس می کند ارتباطی با کار، زندگی و خود ندارد. این افراد موفقیت را اصل اساسی زندگی می دانند. همچنین نام دیگری دارد: “فرهنگ مشغول”. این بدان معنی است که ما به برنامه شلوغ خود افتخار می کنیم. درگیری ها و هیاهوهای جانبی برای ما نشانه افتخار است و طبیعی است که در شغل فعلی خود از آن فراتر برویم. هدف اصلی ما فقط رسیدن به سطوح بالاتر و جدیدتر است.
بیشتر ما در ابتدا بر اساس انتظارات دیگران شکل گرفتیم. ما بچه ها را به خاطر «دانش آموزان خوب» تحسین می کنیم، اما نه به خاطر کنجکاوی و علاقه. ما در مورد نمرات بالا و پاداش های زیاد صحبت می کنیم. نظام آموزشی مدرن بر این اصل استوار است. این به معنای اولویت دادن به بهره وری بیش از هر چیز دیگری است. سوال واقعی این است: چگونه می توانم امروز پربازده ترین باشم؟
موفق بودن یا موفق ظاهر شدن تجربه ای متفاوت از انجام واقعی آن است. اگر قرار است این شادی ما را تضمین کند، چرا نزدیک به 50 درصد از هزاره ها علائم افسردگی یا اختلالات اضطرابی را گزارش می کنند، در حالی که 84 درصد فرسودگی شغلی را گزارش می کنند؟ پس چرا این اعداد در حال افزایش است؟
این اختلالات معیار موفقیت نیستند. روشن است که نظام جوامع مدرن دچار مشکل است. مشکل اینجاست که امیدواریم با موفقیت احساس خوشبختی محقق شود. این رویکرد در مورد لذت‌بخش‌ترین راه برای رفتن به سر کار یا احساس خوبی که در طول روز دارید، نیست، بلکه در مورد آنچه می‌توانید در طول روز به دست آورید است.
سبک زندگی که به ما آموزش داده شده اشتباه است. این سبک زندگی بر این باور است که فقط هدف نهایی مهم است و سختی هایی که تا رسیدن به آن هدف تحمل می کنیم مهم نیست. در این رویکرد، شما تصمیم می گیرید که می خواهید زندگی تان چگونه باشد، سپس یک برنامه 10 ساله ترسیم می کنید و برای تعیین بهترین زمان و مکان برای شروع به عقب باز می گردید. به طور خلاصه، این فقط یک تصور خوشایند است. این باور که جهان آنقدر قابل پیش بینی است که می تواند هر چیزی را پیش بینی کند، آرامش بخش به نظر می رسد، اما این باور کاملاً نادرست است. این نوع زندگی به معنای واگذاری تصمیم گیری به دیگران است. آنچه واقعاً ارزشمند است آنچه برای ما مهم است نیست، بلکه آنچه برای دیگران مهم است است.
بسیاری از این افراد به ظاهر موفق مشکلات خود را به عنوان انتظارات غیرمنطقی یا اعتیاد به کار توصیف می کنند و تصور می کنند که باید «به کار کمتر توجه کنند». استراحت مهم است، اما ما از استراتژی مبتنی بر مشارکت کمتر در زندگی دفاع نمی کنیم. باز هم، آیا راه دیگری برای زندگی وجود دارد؟ بله! به این سبک زندگی کارگردانی می گویند. “زندگی با قصد” مانند یک روش علمی است که ما برای زندگی از آن استفاده می کنیم.
شما با یک فرضیه شروع می‌کنید، سپس آزمایش‌هایی را انجام می‌دهید و از طریق تجربیات خود داده‌ها را جمع‌آوری می‌کنید. فرضیه حیات در حرکت نیز اصلاح شده است. اگر فرضیه‌ای دارید که شامل زندگی در ساحل می‌شود، می‌توانید آن را با اجاره یک خانه ساحلی به مدت یک ماه و جمع‌آوری اطلاعات در مورد اینکه چقدر برای شما مفید است، آزمایش کنید.
نکته مهم این نیست که به طور دائم حرکت کنید، بلکه تصمیم بگیرید که آیا می خواهید به کاوش در آن مسیر ادامه دهید یا خیر. موفقیت این نیست که تئوری اصلی خود را ثابت کنید، بلکه به این است که نظریه درست را پیدا کنید. نقل قول معروف و مهمی به کارل یونگ نسبت داده می شود، اما او هرگز آن را نگفته است: “امتیاز زندگی این است که همان چیزی باشید که واقعا هستید.” بهره مندی کامل از این امتیاز باید بزرگترین امید شما باشد.
