احمد زیدآبادی ، روزنامه نگار و یک تحلیلگر سیاسی ، از وضعیت سیاست خارجی کشور ما در روزنامه آناواتان انتقاد کرد: “سایه شروع مجدد جنگ هنوز بر روی کشور و برخی از کشورهای همسایه حرکات مشکوک دارد.
صبر ، انتظار ، تعلیق و سیاست عدم اطمینان ، روند تحولات ناخودآگاه در خاورمیانه و اطراف ما سرعت چشمگیری را به خود گرفت ، یک جمله سمی برای کشور دارد و برای خنثی کردن تهدیدها و ایده های دستگاه های دیپلماتیک کشور باید نوآوری هایی را نشان دهد.
با این حال ، به نظر می رسد چنین نوآوری هایی از خارج از بوروکراسی حاصل می شود و بنابراین باید یک راه حل اساسی باشد.
اگرچه دیپلمات ها در سخنان خود توانایی فردی دارند ، اما وجود آنها به تدریج به ذهن خود نگاه می کند و قدرت نوآوری و نوآوری را به دست می آورد. بنابراین ، آنها در یک دایره خود ساخته شده و نمی توانند آن را ترک کنند.
این البته دیپلمات و وزارت امور خارجه نیست و هر دولت و دفتر غیر دولتی در دفتر است. با این حال ، این عارضه در زمان های معمولی بسیار قابل مشاهده نیست و از دیدگاه ها پنهان است ، اما به محض وقوع بحران ، در همه ابعاد ظاهر می شود.
صرف نظر از استعداد و تخصص شخصی سید عباس اراکچی و تیمش ، متأسفانه نوعی رسوب در توضیحات وی وجود دارد که منجر به تکرار کلیشه ها و عدم خلاقیت می شود.
شاید به همین دلایل ، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریكا نماینده ای را برای مذاکره با باتجربه ترین دیپلمات ها با ایران انتخاب نکرد و در عوض یک تاجر را برای انجام این کار با موضوعات روشن و باز بدون محافل سنتی و بخش های ذهنی گذشته انتخاب کرد.
کار استیو ویتاکاف به هر شکلی ، اما ظاهراً یک فرد باز است. بر خلاف مذاکره کنندگان ایران ، مکرر ، عدم اطمینان ، سوء ظن و شک.
مشکل دیگر کار تیم مذاکره ایران این است که ناامنی برخی از محافل تأثیرگذار و قدرتمند به وضوح خود را در رسانه ها نشان می دهد. مذاکره در مورد یک موضوع تحت اخبار برخی از قدرت قدرتمند قدرت زخمی می شود و حتی اگر مشکلی با تاپودهای بوروکراتیک و تختهای ذهنی وجود نداشته باشد ، نخواهد بود.
بنابراین به نظر می رسد که تیم مذاکره باید تغییر کند. ریاست جمهوری تیم باید به یک فرد خلاق و خلاقانه واگذار شود و برای دیدن ابعاد بحران از زوایای مختلف و به ویژه برای امتیازات واقعی یا واقعی باید عاری از کلیشه ها و رسوبات گذشته باشد. مانند WITCAF ، چنین شخصی ممکن است سابقه اقتصادی داشته باشد و بلافاصله می تواند تجربه سرمایه و سرمایه گذاری در کشور داشته باشد و در گذشته به دنبال فرصت ها و تهدیدات باشد.
علاوه بر این ، باید از مؤسسات مربوطه مسئول تیم مذاکره ، پشتیبانی واضح ، عمومی و تعیین کننده ای داشته باشد ، به طوری که هیچ فردی ، گروه ، موسسه ، موسسه ، موسسه ، موسسه و دولت نمی تواند با بنیاد و وابستگی آن به حاکمیت روبرو شود و موقعیت خود را تضعیف کند. هیچ مذاکره کننده نمی تواند بدون حمایت عمومی و جامع از مؤسسات مربوطه قدم بردارد. برای پشتیبانی یکپارچه و ترکیبی ، شجاعت و شجاعت اسکن چنین بار سنگین بر روی یک پرونده برای این بنیاد حساس و تعیین کننده ، اما در صورت لزوم.