احمد زیدآبادی در کانال تلگراف نوشت: “من دعوت های آنها را می پذیرم. شرایط را نیز می پذیرم. سرزمین خود را از دست می دهم و می خواهم به اینجا برگردم …”
شارلیک جان! به جای این کلمات ، بلیط بخرید و به هواپیما و ایران بروید! اگر کسی به من نگاه می کند! فقط می تواند تقاضای سلفی زیادی برای شما وجود داشته باشد که از همان ابتدای ورود خود به راحتی به خانه خود نرسید!
در اینجا ، به ویژه مشکلات عمیق اقتصادی و اجتماعی ، روز به روز رسانه های محلی و خارجی ، اما از نظر تنفس ، به ویژه برای هنرمندان از هرگونه لذت ، تبلیغات رسانه ای در طرف دیگر آب معرفی نمی شود. از این تبلیغات نترسید. این اتحاد جماهیر شوروی کره شمالی و زمان استالین نیست. زیرا مردم ایران شبیه مردم این دو سرزمین نیستند.
بازگشت جمعی هنرمندان به کشور تأثیر زیادی در بهبود روحیه این افراد عینی و واقع بینانه از همه طرف خواهد داشت و همچنین آنها را قادر می سازد تا وضعیت ایران را درک کنند.
میهن پرستی و میهن پرستی مردم خود را با روی آوردن به ایران و به اشتراک گذاری و به اشتراک گذاری غم و اندوه و شادی این افراد نشان دهید.
مراقب خود باشید و در اسرع وقت برای خدا به هواپیما پرواز کنید و به میهن پرواز کنید. این یک کشور از سهم شماست. اینجا خانه پدرت است. اجداد شما در این سرزمین می خوابند. غم و اندوه وطن خود را آزاد کنید و بی خانمان باشید. ایران و مردم مایل و منتظر شما هستند.