“سلاح برهنه” ؛ روایت کمدی از یک پرونده جنایی

دور– فیلم “سلاح برهنه” در سینماهای جهانی منتشر شد. یک فیلم کمدی که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

به گفته انتخابتودر سال 1988 ، “سلاح های برهنه: پرونده های پلیس SCAD” موفق به ایجاد نگاهی جدید به طنز پلیس شد. داستان فیلم ها مربوط به یک کارآگاه پلیس بی کفایت بود که سرانجام این پرونده را حل کرد. اکنون در نسخه جدید “سلاح برهنه” ، داستان حول یک کارآگاه هوشمند اما خنده دار می چرخد.

داستان ها و شخصیت ها

ویلیام نیسون ، فرزند همان کارآگاه که در نسخه قبلی لسلی نیلسن نقش ایفا کرد ، ستوان جونیور این نقش را ایفا می کند. خسته از پدرش ، او با روح پدرش مونولوگ می کند تا راهی برای حل یک پرونده نشان دهد. کارآگاه جونیور در حال بررسی یک پرونده ویژه در مورد یک مرد قاتل است. قتل ریچارد کین با سرمایه دار اتومبیل های برقی که توسط دنی هیوستون بازی می شود ، رابطه مشکوکی دارد. جونیور از زمانی شروع می شود که جونیور دختری به نام بث است زیرا عاشق خواهر جونیور در آغوش گرفتن است. کار اصلی نوشتن رمان های جرم است. با این حال ، ریچارد کین داستانی عجیب و غریب را بیان می کند زیرا قصد دارد نسخه جدیدی از پروژه کاندیدا مانچوری را اجرا کند ، که طرحی برای کنترل ذهن انسان است. او سیگنالی را طراحی کرد که باعث عصبانیت مردم از تلفن ها می شود.

راز موفقیت “سلاح برهنه”

نسخه جدید “سلاح برهنه” ؛ به نظر می رسد فیلم های اکشن دهه 1980. علاوه بر این ، آغاز فیلم پاپ بث و جونیور از دهه 80 و رابطه عاشقانه نشانه کلیشه های عشق سنتی در گذشته است. این فیلم تا حد زیادی از شوخی های موقت یا اصلاحات بیشتر جلوگیری می کند. در حقیقت ، بسیاری از شوخی های فیلم به مرور زمان محدود نمی شوند. همانطور که مخاطب احساس می کند ، شوخی ها شبیه به نسخه اصلی هستند بدون اینکه فقط یک نسخه باشد. در عین حال ، دلیل اصلی این که فیلم لبخند مداوم به مخاطب می دهد این است که خشکی نیسون با جو فیلم احمقانه سازگار است.

ویلیام نیسون به راحتی وارد منطقه کمدی “سلاح های برهنه” با مهارت تحسین برانگیز در نوع عمل می شود. پلیس همان شخصیت جدی را بهانه ای برای شوخی با کلیشه ها می گذارد. این فیلم به طور دقیق رابطه خود را با نسخه های قدیمی مانند “کاندیدا منچوریا” نشان می دهد ، که به داستان سال 1988 متمرکز است. علاوه بر این ، “سلاح برهنه” نباید خیلی زیاد طول بکشد و حوصله آن نباشد. در عین حال ، فیلم وقت مخاطب را با درام های مختلف هدر نمی دهد. “سلاح برهنه” یک کمدی حاشیه ای است که به معنای واقعی کلمه فقط شوخی های مداوم را نشان می دهد. تقریباً در هر صحنه فیلم بدون شوخی می توان یافت. سرانجام ، به نظر می رسد که فیلمسازان هیچ انگیزه ای ندارند جز اینکه مخاطب را بخنداند ، و این همان چیزی است که باعث موفقیت جدید “سلاح برهنه” می شود: یک کمدی کلاسیک و ناخودآگاه.