به گزارش انتخابتو ایرنا، سمنو که یکی از نمادهای اصلی جشن های نوروزی در تمدن پارسی است، با نام ها و روش های مختلف محلی در ایران، تاجیکستان و افغانستان تهیه می شود. این غذای سنتی که از جوانه گندم تهیه می شود نمادی از تولد دوباره طبیعت، فراوانی، امید و پیوندهای اجتماعی در فرهنگ مردم این منطقه است.
بر اساس این سنت دیرینه، مراحل ساخت سمنو چندین ساعت به طول می انجامد و معمولاً زنان در تهیه، نظارت و اختلاط دیگ بزرگ سمنو نقش اصلی را دارند. این آیین معمولاً در شب های نزدیک به عید نوروز انجام می شود و با شعر خوانی، ترانه های محلی، موسیقی و جمع های خانوادگی همراه است.
به گزارش آسیاپلاس، یکی از معروف ترین سطرهای سنتی این مراسم این است: «سمنو می جوشد، ما کفش درست می کنیم، دیگران می خوابند، ما کفش درست می کنیم».
یونسکو در گزارش خود تاکید کرده است که ثبت این آیین به معنای تایید ارزش فرهنگی نسخه تاجیکی این سنت است. می گویند سمنو به عنوان میراث مشترک مردم منطقه نوروز پذیرفته شده و در کشورهای مختلف با روایت های محلی حفظ می شود.
این نهاد می افزاید: سمنو نه تنها به عنوان یک غذای سنتی در تاجیکستان، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و میراث معنوی مردم این کشور محسوب می شود و نقش مهمی در تقویت شمول اجتماعی، انتقال دانش بومی و حفظ آیین های نوروزی دارد.
مسئولان فرهنگی تاجیکستان ثبت این میراث را موفقیتی مهم در راستای ترویج فرهنگ نوروزی در سطح جهانی دانستند و از توجه ویژه یونسکو به سنت های منطقه آسیای مرکزی قدردانی کردند.
در این زمینه، کارشناسان فرهنگی معتقدند که ثبت سمنو در فهرست جهانی میتواند آشنایی بهتری با سنتهای رایج ایران، تاجیکستان و افغانستان داشته باشد و توجه بیشتری را به عناصر آیینی نوروز جلب کند.
47236
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین