شانگهای ؛ بستر پرش ایران برای همکاری اوراسیا

فلاپی ملکه سیتی و عضو هیئت علمی ارشد ژئوپلیتیک و مدیر دانشگاه جورج واشنگتن

انتخابتو ، انتخابتو گزارش داد که سازمان همکاری شانگهای که از کشورهای آسیا و اوراسیا تشکیل شده است ، روز یکشنبه در تیانجین آغاز شد. پکن در تلاش است تا از بزرگترین جلسه سازمان در تاریخ بهترین استفاده را کند. کره شمالی ، هند ، ایران ، کشورهای آسیای میانه و همچنین شریک نزدیک Türkiye مقامات روسیه ، از جمله بیش از پنج رهبر جهان ، میهمان رئیس جمهور شی جینپینگ. وزیر امور خارجه سازمان ملل -عمومی و دبیر -ابه در جلسه عمومی سازمان ملل است. رئیس جمهور اندونزی ، پرابو سوبیانو به دلیل اعتراضات ضد دولت در پایتخت کشورش ، در آخرین لحظه شرکت کرد.

ریشه های سازمان همکاری شانگهای در بخش امنیتی است ، اما به طور فزاینده ای به سمت دستور کار اقتصادی و ارتباطی تر حرکت می کند. چین بر تأسیس بانک توسعه و مقررات مالی جدید سازمان در زمینه استخراج حیاتی مواد معدنی تأکید می کند. در همین زمان ، جلسات دو جانبه ، به ویژه چین ، هند ، چین ، روسیه ، روسیه و ایران از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود. این اجلاس در کشوری برگزار می شود که ایالات متحده در اکثر کشورهای جهان ساخته شده است و برای بسیاری از نیروهای تجاری شریک قابل اعتماد است. پکن در تلاش است تا از این آشفتگی بهره مند شود و خود را به عنوان عاملی در مرکز ثبات و فناوری در آسیا و جنوب جهان معرفی کند.

آسیا بسیار بی طرفی است. عقب نشینی تدریجی از سایه آمریکا

نوسانات و فقدان سیاست های ایالات متحده با ثبات و پویایی اقتصادی گسترده تر در بخش های کلیدی آسیا مغایرت دارد. اگرچه بسیاری از کشورهای منطقه تعرفه های زیادی را در مورد تعرفه ها به واشنگتن داده اند ، اما جلساتی مانند اجلاس تیانجین این فرصت را ارائه می دهد تا از مسیری جسورانه تر و چند جانبه تر به کشورهای شرکت کننده پیروی کنند.

این امر به ویژه برای هند و اندونزی بسیار مهم است. هند که بحرانی ترین ایالت در ربع قرن است ، در تلاش است تا روابط دشوار خود را با چین تقویت کند و در عین حال روابط سنتی و محکم با روسیه را تقویت کند. اندونزی همچنین سیاست تعامل خود را با همه احزاب حفظ می کند. این کشور پس از مذاکره دشوار با واشنگتن به توافق نامه تجاری رسید ، اما روابط خود را با چین و روسیه عمیق تر کرد.

در دراز مدت ، تعادل و افزایش چند جانبه در سیستم بین المللی می تواند روند انحصار را تسریع کند. برای محافظت از موقعیت ایالات متحده ، باید به عنوان یک شریک پایدار و قابل اعتماد تعریف شود. این راهی است که با تلاش برای بازگرداندن برتری ، به ویژه با تراکم نظامی گرایی ، نمی توان به آن دست یافت. یک راه حل کارآمدتر ممکن است یافتن علایق مشترک و پیروی از نیروهای متوسط ​​و مهم در آسیا و سایر مناطق جهان باشد.