عصبانیت یکی از احساسات اساسی افرادی است که می توانند واکنش های فوری و خطرناک ایجاد کنند.
مدیریت و کنترل این هیجان نه تنها جنبه اخلاقی و اجتماعی دارد بلکه تغییرات عصبی قابل توجهی در مغز ایجاد می کند. کار
علوم اعصاب نشان داده است که قسمت پیشانی مغز نقش مهمی در فرآیند خود کنترل و مهار رفتارهای پرخاشگرانه ایفا می کند.
کنترل عصبانیت فعالیت نورون های قشر را قبل از قشر افزایش می دهد و فعالیت آمیگدال ، یک مرکز پردازش عاطفی قوی را کاهش می دهد.
این فرآیند مسیرهای عصبی را تولید می کند و رفتارهای منطقی و کنترل شده را ترکیب می کند.
هر وقت فرد در برابر خشم مقاومت می کند ، این مسیرها تقویت می شود و واکنش های غیر منطقی کاهش می یابد.
مطالعات ، افرادی که دائماً عصبانیت خود را در مقایسه با دیگران مدیریت می کنند:
آنها سطح استرس کمتری دارند.
روابط اجتماعی پایدارتر و مؤثرتر است.
احتمال اختلالات ذهنی و جسمی مرتبط با استرس کاهش می یابد.
کنترل عصبانیت نه تنها یک مهارت اجتماعی و اخلاقی است ، بلکه فرایندی است که مغز را بازسازی می کند و انتقال دهنده های عصبی مربوط به خود کنترل و تصمیم گیری را تقویت می کند.
تکرار مداوم این رفتار پایه ای برای سلامت روان و رفتارهای اجتماعی مطلوب است.
منبع: Multipm