کف روزنامه روزنامه ترکیه صباح گزارش داد که برنامه هسته ای ایران قبل و بعد از انقلاب و نوشت که ایران تصمیم به تولید برق هسته ای 6000 کیلو وات قبل از انقلاب گرفت.
به گفته دیلی صباح ، فارارو ، در این گزارش با عنوان “مذاکرات هسته ای ایران” ، نقاط عطف و بازیگران تاریخی ، “Merve Suna Ozcan گفت:” ایران و غرب ، آخرین ایستگاه ترکیه و استانبول ، آشتی هسته ای فعلی بین ایران و غرب. [مذاکرات] تغییر کرد “بازیگرانی که چندین بار با آن روبرو شدند ، در سیستم جهانی با یک مبارزه زیرساخت روبرو شدند.”
برنامه هسته ای ایران
گزارش روزانه صبح می گوید: فعالیت های هسته ای ایران سابقه طولانی در دوره جنگ سرد دارد. ii. پس از اثرات مخرب سلاح های هسته ای در طول جنگ جهانی دوم ، قدرتهای بزرگ [جهانی] آنها بدون بازدارنده هسته ای از انجام اقدامات مهم خودداری کردند. در عین حال ، بسیاری از بازیگران دیگر شروع به حفظ ابتکارات انرژی هسته ای کردند. با این حال ، با اجرای “توافقنامه منع هسته ای” به نام NPT در طول سال ، محدودیت های انرژی هسته ای و استفاده به طور رسمی در سیستم جهانی تعیین شده است. ایران ، یکی از NPT های امضا شده برای سال ششم ، آن را به استفاده مسالمت آمیز از انرژی هسته ای متعهد کرده است.
برنامه هسته ای قبل از انقلاب ایران
وی در این گزارش گفت: قبل از انقلاب ، محمد رضا شاه پهلوی “سازمان انرژی اتمی ایران” (AEOI) را تأسیس کرد و اعلام کرد که تصمیم به تولید تقریباً 6000 کیلو وات انرژی (برق هسته ای) در پنج سال دارد. با این حال ، پس از تحولات منطقه ای مانند انقلاب اسلامی و سپس جنگ ایران -عراق (1 و 2) ، فعالیت های هسته ای ایران برای یک دوره قابل توجه بسیار ساکت ماند.
برنامه هسته ای ایران پس از انقلاب
قدردانی از روابط با ایالات متحده و غرب [که پس از انقلاب ایران به وقوع پیوست] این ارتباط با خروج شرکت های غربی از پروژه های ایران بود. ایران به دنبال گزینه های دیگری برای مشارکت های هسته ای بود که منجر به ساخت اولین راکتور انرژی هسته ای در روسیه و امکانات بوشر ایران شد که سرانجام در سال ششم شروع به کار کرد. با این حال ، گرایش به همین جا ختم نشد ، و ایران در حالی که سعی در به دست آوردن فناوری هسته ای داشت ، تحقیقات و توسعه را در زمینه های دیگر ادامه داد. در این بخش ، چین باید یک بازیگر اصلی دیگر در برنامه هسته ای ایران خوانده شود.
بنابراین ، از دهه 1980 ، ایران نه تنها جهت گیری هسته ای خود را به آسیا تغییر داده است ، بلکه شروع به توسعه روابط کرد که باعث ایجاد یک مرکز گرانش علیه غرب شد. با این حال ، بعد سیاسی این تغییر نباید نادیده گرفته شود. اعلام تأسیسات هسته ای Natanz با تمرکز بر برنامه هسته ای ایران. پس از این مکاشفه ، رویکرد غربی به منطقه هسته ای ایران دچار تغییر چشمگیری شد.
از Natanz تا مذاکرات استانبول
گزارش روزانه Türkiye گفت: سال بعد ، پس از اعلام تسهیلات Natanz ، اتحادیه اروپا ، انگلیس ، فرانسه و سه کشور کلیدی آلمان در مذاکره با ایران. این سه کشور ، معروف به Troica اروپا (E3) ، سعی در ارائه شفافیت در برنامه هسته ای ایران داشتند و از آنها خواسته شد تا غنی سازی اورانیوم ایران را به حالت تعلیق درآورد.
تا سال دوم مشکل هسته ای [ایران] ابعاد مختلفی دارد. اعضای دائمی شورای امنیت P5+1 آلمان را تشکیل دادند. در ماه ژوئن ، شش کشور یک بسته تشویقی اقتصادی و سیاسی کامل برای متوقف کردن برنامه هسته ای ارائه دادند. با این حال ، این انگیزه به موفقیت پایدار نرسید. در این دوره ، تحریم ها و فشارهای بین المللی شورای امنیت مهم است. در این دوره ، موضوع تعهد ایران به تعهدات NPT و الزامات توافق نامه های مربوطه موضوع تحقیقات فعلی آن دوره بود.
در سال دوم احزاب مربوطه [برنامه هسته‌ای ایران] دو سال بعد در ژنو ، در سال 2 ، آنها به یک برنامه اقدام مشترک رسیدند که این توافق نامه با “برنامه جامع عمل مشترک” (برژام) به پایان رسید. Brajam من در واقع یک قاب گسترده و غنی سازی هسته ای ایران را به 5 ٪ تنظیم کرده است. این توافق نامه همچنین با تصمیم شورای امنیت تصویب شد. با این حال ، گنجاندن مکانیسم “ماشه” امکان اجرای مجدد تحریم های سازمان ملل را فراهم کرده و به سرعت اجرا می شود.
مشکل هسته ای اکنون در مذاکرات استانبول روی همان مکانیسم (موقعیت ماشه) متمرکز شده است. اگر TRICA اروپایی به مکانیسم ماشه در مذاکرات هسته ای اشاره کند ، گفته می شود ایران آماده فعال کردن یک برنامه جایگزین است.