طرح توسعه یک امامزاده در تهران/ مسئول تخریب بناهای ارزشمند کیست؟

طرح توسعه یک امامزاده در تهران مسئول تخریب بناهای ارزشمند

ازدواج کاباییانی: زمانی که اصرار شهرداری تهران برای ساخت مسجد و تغییر کاربری پارک قیطریه و محوطه آن که آثار سه سال زندگی در تهران را در خود دارد، با دخالت مردم و فعالان میراث فرهنگی متوقف شد. مدیریت شهری چرخ را به سمت منطقه 12 تهران چرخاند و بار دیگر این منطقه را هدف قرار داد. بافت تاریخی تهران در جریان رفت و آمد حاکمان مختلف شاهد طرح های خرابکارانه مختلفی بوده است.

منطقه 12 و محله ای که به گلوگاه مرکزی و بافت تاریخی شهر تهران معروف است پر از طاقچه هایی است که زمانی بخشی از یک خانه بوده اما اکنون بخشی از خیابان است. خانه هایی که چند سال پیش با طرح ها و پروژه های مختلف تخریب و به حال خود رها شدند. اکنون می توان گفت خانه ی کوچه نشینانی هستند که شب را در پناه پنجره ها و ستون های باقی مانده از این خانه ها می گذرانند.

تصرف، تخریب و نوسازی منطقه 12، عودلاجان و محلات اطراف آن اکنون از طرحی فراتر رفته است که محدودیت اجتماعی، اقتصادی شهرداری منطقه و «سازمان نوسازی تهران»، «اوکاف» و «امام زاده یحیی» ندارد. بنیاد”. نه تحقیق و برآورد بودجه و نه میراثی از این بابت، در نظر دارند صحن امامزاده را در سه مرحله به مساحت 38 هزار متر مربع با پروژه ای به نام توسعه ایمازاده یحیی توسعه دهند.

با گسترش حیاط به این میزان، در مرحله اول 47 پلاک، در مرحله دوم 30 پلاک و در مرحله سوم 62 پلاک تخریب می شود.

شاکی و فعال میراث فرهنگی محلی وحید شهاب در گفت و گو با انتخابتو درباره اجرای این طرح و نامه ارسالی از سوی سازمان نوسازی مبنی بر تخریب پلاک ها و آسیب های اجتماعی این طرح می گوید: در زمان های مختلف و در طول عمر خود دوره تصدی شهرداری منطقه 12 و اقشار مختلف مردم طرح های مختلفی را به تهران ارائه کردند. به عنوان مثال طرحی به نام خانه های بدون سرنگ حدود 20 سال پیش در منطقه عودلاجان اجرا شد که در سال 1383 در ثبت ملی ثبت شد و حتی پس از گذشت 20 سال از عمر آن تخریب شد. هنوز زمین های خالی و خانه های فرسوده ای هستند که ساکت هستند و جز زشتی چیزی اضافه نمی کنند.

این طرح محله پر جنب و جوش عودلاجان را به مکانی ترسناک تبدیل کرد. می توان وضعیت مشابهی را در منطقه سیروس مشاهده کرد. شرکت ها برای تخریب خانه ها به اینجا آمدند و باعث ایجاد مشکلاتی برای ساکنان شهر شدند. سال ها از آن زمان می گذرد و وضعیت هنوز به حالت سابق برنگشته است. این مشکلات همچنان ادامه دارد و مرمت بافت های تاریخی دشوار است.

یا طرح «انضباط اجتماعی» که در اواسط دهه 90 اجرا شد، باعث تخریب گسترده ساختمان ها و منازل شد که همگی ناتمام ماندند و بدن عودلاجان زخمی شد.

وی می افزاید: سال گذشته مدیریت امامزاده یحیی تغییر کرد و با این تغییر طرحی برای اجرا مطرح شد و در سفرهای مختلف زمزمه های آرامی شنیده می شد که این طرح که بعد از ضیافت نوروز از سوی شهرداری آمده است. عملی شد. فراتر از این، سازمان نوسازی شهری تهران قصد دارد تنها بافت زنده و قابل زیست تهران را تخریب کند.

این چه طرحی است؟

سحاب می افزاید: در نامه ارسالی به صراحت اعلام شده بود که در این طرح صحن 38 هزار متری امامزاده در سه مرحله توسعه می یابد. فاز اول پلاک 47 15 هزار و 34 متر، فاز دوم پلاک 30 7 هزار و 758 متر و فاز 3 پلاک 69 خریداری، تخریب و بازسازی می شود. 9 هزار و 825 ​​متر.

این محله بخشی از منطقه عودلاجان قدیم تهران است که از خیابان ناصرخسرو تا خیابان ری امتداد دارد. این بنا که بارها مرمت شده، اثری از دوره فتح مغول است. بنای امامزاده شامل یک تالار هشت ضلعی با گنبد و سقف هرمی شکل و دو تالار کوچک است.

طرح توسعه یک امامزاده در تهران/ مسئول تخریب بناهای ارزشمند کیست؟

حالا تولیت امامزاده توانست مجوز نجات گنبد را از میراث فرهنگی بگیرد. اینکه این گنبد در مقیاس ملی توسط چه کارشناسان و با چه اصولی به ثبت رسیده و مرمت شده است جای سوال و بحث است. با این حال؛ در طرح پیشنهادی قصد دارند از طریق کمیسیون ماده 5 – که شهرداری آن را به دلیل اینکه قبلا در قالب دیگری به شورای منطقه 12 ارائه شده بود، لغو کرد – بیش از 140 پلاک معدوم می شود. این بشقاب ها بسیاری از مدارس فعال پسرانه و دخترانه و بسیاری از ساختمان های ارزشمند را ویران خواهند کرد.
در محدوده این طرح تعدادی پلاک متعلق به طرح یعنی سازمان بنیاد وجود دارد اما بیشتر پلاک ها خصوصی هستند و نیاز به تهیه دارند. در حالی که در این منطقه از مدارس امام صادق، خور و حکیمیه یاد شده بود، نزدیک به 10 پارکینگ برای تبدیل به پارکینگ در نظر گرفته شد.

همچنین قرار است منطقه ای که کلیسای قدیمی در آن قرار دارد تخریب شود و کلیسای جدید ساخته شود. ساخت موزه شهدا نیز برنامه ریزی شده است.

ادامه می دهد: بر اساس این طرح عنوان شد که سازمان نوسازی یک دفتر توسعه محلی در منطقه مستقر کرد و سازمان نوسازی شخصاً این طرح را پیگیری کرد. سازمان نوسازی اعلام کرد که در حال احیای فعالیت و طرح قدیمی است که توسط یک شرکت خصوصی در سال 1390 پیشنهاد شده بود. در مورد مزایا، معایب، نحوه اجرای آن و سرنوشت این طرح هیچ چیز مشخص نیست. موضوع دیگر این است که سازمان نوسازی به تنهایی می خواهد این طرح را اجرا کند. چرا باید این طرح توسط خود سازمان نوسازی به عنوان مدیر اجرا شود؟

سازمان بازآفرینی اعلام کرد که در نظر دارد این طرح را در دو مرحله برای اجرا به کمیسیون ماده 5 ارائه کند که در مرحله اول «محدودیت طرح» مورد بحث قرار می گیرد. پس از تصویب، شش ماه به بنیاد فرصت می دهیم تا بقیه طرح را اجرا کند. این اولین مشکل و ضعف این طرح است. اگر طرح توجیه داشت، چرا نیاز به اجرای آن در دو مرحله و تشریح مراحل اجرای طرح در یک مرحله بود؟ این پروژه هیچ تعهد اجتماعی و تاییدیه میراث فرهنگی ندارد و با این تردیدها لزوماً جنبه هایی را فعال می کند که در ذهن پنهان شده، نامشخص است که موارد مضر بیشتری را به طرح اضافه می کند و فعلاً نمی دانیم.

این فعال میراث فرهنگی می گوید: در یکی از تبصره های این نامه و طرح با اشاره به آستانه امامزاده یحیی آمده است که شهرداری موظف است شش ماه تخریب و نوسازی نکند و آستان های خود را تملک کند. . پس از شش ماه اجازه تخریب را می دهیم و با توجه به ضوابط فوق اقدام به نوسازی می کنیم. این یادداشت به چه معناست؟ اگر تخریب انجام شود و قسمت باقیمانده نتواند به بنیادها برسد، آیا دوباره موضوع خالی بودن زمین و مشکلات اطراف آن مطرح می شود؟ اگر این طرح توجیه اقتصادی ندارد و در اجرای آن ابهاماتی وجود دارد، چرا مطرح شد؟

بخشداری امامزاده یحیی که در محدوده اجرای این طرح می باشد. در گذشته بخشی از محله عودلاجان بوده است. عودلاجان که روزگاری محل سکونت اعیان قاجار تهران بوده، خانه میرزا آقاخان نوری، خانه قوام الدوله، خانه میرعماد ثانی، خانه سرهنگ ایرج، مدرسه معمار باشی، حمام نواب و… بوده است.
و در تاریخ 3 اسفند 1383 به ثبت ملی رسیده و محدوده آن از شمال به خیابان امیر کبیر، شرق و جنوب خیابان ری، از غرب به خیابان 15 خرداد و ناصرخسرو می باشد و پرونده ثبتی شامل خیابان می باشد. و پاساژها، باغ ها، عمارت ها، مغازه ها، مساجد، مدارس، میادین و غیره. ثبت شده و مهم است.

این طرح که مستقیماً بر مورفولوژی و استخوان بندی محله تأثیر می گذارد، باید دقیقاً در قلب این منطقه ثبتی اجرا شود. اصلی که در مرمت بسیار حائز اهمیت است «یکپارچگی» نام دارد و با اجرای این طرح به یکپارچگی و اصالت محله خدشه وارد می شود. محله ای است که تنها منطقه مسکونی در بافت تاریخی تهران است و ساکنانی دارد که این محله را به خوبی می شناسند. این سکونتگاه و جریان زندگی دارای زیبایی است که می توان آن را حفظ کرد و در صورت وجود می توان نقاط ضعف آن را برطرف و توسعه داد و به مکانی یکپارچه و بدیع تبدیل کرد که در آینده مورد استفاده گردشگری قرار گیرد. نه آن؛ یک طرح توسعه باید ارائه شود که با هیچ استاندارد میراثی مطابقت نداشته باشد.

طرح توسعه یک امامزاده در تهران/ مسئول تخریب بناهای ارزشمند کیست؟

شهرداری در صدد حل چه مشکلی است؟

این فعال گردشگری و میراث فرهنگی بومی با طرح این سوال از سازمان نوسازی ادامه داد: چه مشکلی را در این منطقه و مردم آن که تا این حد برای اجرای این طرح اصرار دارند حل کنند؟

چه نیازی به ارائه چنین طرحی بود؟ آیا از سرنوشت طرح های دیگر این منطقه مانند خانه های بدون سرنگ «برازجان»، طرح تحول شهری «سیروس» و قبرستان باغ «نفر آباد» خبر دارید؟ این پروژه ها علاوه بر خالی بودن زمین های ورزشی، آسیب های اجتماعی، ناامنی، بهداشتی و ترافیکی را نیز به همراه داشت. در حالی که حدود 20 سال است که مردم محله با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند، هیچ ارگانی نتوانسته راه حلی برای مشکلات آنها بیابد. از سوی دیگر این زمین های خالی باعث تخریب خانه های مجاور مانند خانه رئیس لشگر شد. اگر این طرح در آینده اجرا شود و باعث افزایش جمعیت و ازدحام در این منطقه شود، می تواند یک پروژه ملی یا فراملی باشد؟ در حالی که بافت متراکم شهری این منطقه اکنون با ترافیک و مشکلات دیگر مواجه است، دلیل بروز مشکلات جدید چیست؟

نفس کشیدن روح زندگی

اما کارشناسان باستان شناسی و تاریخ این دیدگاه را ندارند و معتقدند با تزریق روح زندگی به این مناطق و بازسازی های اساسی در بافت آنها می توان تاریخ و هویت آنها را حفظ کرد.

به گفته کارشناسان تاریخ، تجاری سازی این مناطق آسیب های بسیاری را به همراه داشته است که با حذف کارگاه های تولیدی و مراکز تجاری می توان آن ها را کاهش داد، اما راه رفع این آسیب ها تخریب مراکز تجمع افراد مشکل دار نیست.

راه تبدیل تهران به شهر ایده آل این نیست که تاریخ عودلاجان یا هر محله ای که تخریب آن علیرغم توجیه علمی ارائه شده توسط کارشناسان، باعث از بین رفتن بخشی از تاریخ تهران شود، پاک نشود. باید کمی بهتر شود. وی با شنیدن نظرات کارشناسانی که در این زمینه راهکارهایی ارائه می دهند، درمان بولدوزر را در تهران متوقف کرد.

گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین