بعدی- قلمرو حیوانات در مورد چیزهایی که می تواند ما را بیشتر از آنچه که لیاقتش را داریم زنده نگه دارد، حرف های زیادی برای گفتن دارد.
طبق گزارش فوربس، برخی از مردم یاد گرفته اند که از زندگی آرام و ساده حیوانات با عمر طولانی بیاموزند. به عنوان مثال، مطالعه معروف «منطقه آبی» توسط دن بوتنر و سام اسکامپ، که به مناطقی با بیشترین جمعیت صد ساله (افرادی که 100 سال یا بیشتر زندگی می‌کنند) را مورد بررسی قرار داد، نشان داد که سبک زندگی نقش مهمی در طول عمر دارد. سلامت عمومی این مناطق عادات مشترکی دارند که به زندگی طولانی تر و سالم تر کمک می کند. رژیم غذایی مردم مناطق آبی عمدتاً گیاهی است و بر سبزیجات، لوبیاها، غلات کامل و آجیل تاکید دارد. گوشت به مقدار کم و اغلب به عنوان یک میان وعده کوچک بین وعده های غذایی مصرف می شود. غذای آنها حداقل فرآوری شده و عمدتاً محلی است.
حرکات طبیعی روزانه مانند پیاده روی، باغبانی یا سایر کارهای حرکتی نیز مهم هستند. ورزش به طور کلی یک برنامه جداگانه نیست اما در برنامه روزانه گنجانده شده است. ارتباطات اجتماعی قوی و پیوندهای خانوادگی برای این افراد در اولویت است و فعالانه در فعالیت هایی شرکت می کنند که از نظر عاطفی و عملی از یکدیگر حمایت می کنند. یکی دیگر از عوامل مهم در زندگی این افراد به نام Ikigai در ژاپن و Plan de Vida در کاستاریکا شناخته می شود که به معنای داشتن دلیلی برای بیدار شدن هر روز است که به سلامت روان آنها کمک می کند. افرادی که در مناطق پرآب زندگی می کنند از مراسم روزانه برای رهایی از استرس استفاده می کنند، مانند نماز خواندن، چرت زدن یا گذراندن وقت با عزیزان.
اکثر افراد صد ساله متعلق به جوامع مذهبی هستند که اعمال منظمی را ارائه می دهند که احساس تعلق را ایجاد می کند و استرس را کاهش می دهد. محیط های آبی حرکت و تعامل اجتماعی را تشویق می کنند. دسترسی به طبیعت و قرار گرفتن محدود در معرض آلودگی یا جرم و جنایت بالا به رفاه آنها کمک می کند. در حالی که تحقیقات منطقه آبی ممکن است واقع بینانه ترین عوامل را برای طول عمر ارائه دهد، دیگران راه خود را به 100 سالگی پیدا کرده اند. در اینجا چند داستان وجود دارد که ثابت می کند بیش از یک روش زندگی وجود دارد که می تواند برای بیش از یک قرن زندگی ایجاد کند.
جین کالمن – مسن ترین فرد در جهان
برنامه روزانه ژان کالمن 122 ساله فرانسوی، مسن ترین فرد جهان به شرح زیر بود: هر روز ساعت 6.45 صبح توسط پرسنل آسایشگاه از خواب بیدار می شد و صبح را با دعا شروع می کرد. روی صندلیش نشست و تمرینات سبک انجام داد. برنامه تمرینی او شامل کشش و خم کردن دست ها و پاهایش بود. او معمولا برای صبحانه قهوه با شیر و نان تست می خورد. به جای دوش گرفتن، به طور مستقل و با دستمال شستشو می‌شد. بعد از صبحانه، او بشقاب های صبحانه را قبل از رفتن برای ناهار تمیز کرد. او گوشت گاو آب پز را دوست داشت، اما ماهی آب پز را دوست نداشت. او همچنین در هر وعده غذایی یک دسر دوست دارد و اظهار می کند که اغلب غذاهای سرخ شده یا تند را به غذاهای ساده ترجیح می دهد. او معمولا سالاد میوه روزانه خود را با موز و پرتقال درست می کرد و علاقه خاصی به شکلات داشت. بعدازظهرها روی صندلی راحتی اش قبل از دیدن دوستانش در آسایشگاه یک چرت دو ساعته می زد. عصرها شام مختصری می خورد، به اتاقش برمی گشت و به موسیقی گوش می داد، زیرا بینایی ضعیفش خواندن را دشوار می کرد. او حتی در روز سیگار می کشد.
ویولت براون – تا 117 سال عمر کرد
ویولت براون که به سن 117 سالگی رسید، اولین صدساله جامائیکایی شناخته شده بود. او شش فرزند داشت که چهار تای آنها در زمان مرگش هنوز زنده بودند. رژیم غذایی او متنوع بود اما از مرغ، گوشت خوک و نوشیدنی های الکلی پرهیز کرد. او همچنین طول عمر خود را به عادت خود به خوردن سه عدد تخم مرغ در روز، دو تای آنها خام نسبت داد.
جورج جانسون – آمریکایی، مرد، 112
تنها یک آمریکایی با رژیمی که اکثر متخصصان تغذیه را به وحشت می‌اندازد، توانست تا 112 سالگی زندگی کند. جورج جانسون از ریچموند، کالیفرنیا، زمانی مسن ترین فرد زنده کالیفرنیا بود و هر روز برای صبحانه و گاهی اوقات برای ناهار یا شام سوسیس و وافل می خورد. به نوعی تمام آن کلسترول به او بازگشت. او در سال 2006 بر اثر ذات الریه درگذشت.