رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با بیان اینکه بیماری های روانی ناشی از اثر متقابل ژن های متعدد و عوامل دیگری مانند استرس، سوء استفاده یا یک رویداد آسیب زا است، گفت: اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی و اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی شایع تر است.
فریبرز درتاج گفت: بیشتر اختلالات روانی ناشی از ترکیبی از عوامل متعدد ژنتیکی و محیطی است که به آن وراثت چند عاملی گفته می شود. بسیاری از مشکلات رایج پزشکی دیگر مانند دیابت نوع 2، چاقی و آسم نیز در معرض وراثت چند عاملی هستند و اختلالات روانی نیز از همین قانون پیروی می کنند.
وی ادامه داد: بیماری های روانی در اثر تعامل ژن های متعدد و عوامل دیگری مانند استرس، سوء استفاده یا یک حادثه آسیب زا ایجاد می شود که می تواند باعث ایجاد یا ایجاد بیماری در فرد ارثی شود.
به گزارش ایسنا، رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران، وی با تاکید بر اینکه اختلالات ژنتیکی عموماً به صورت غالب یا مغلوب منتقل می شود، افزود: هر فرد دارای دو نسخه از هر ژن در کروموزوم شماره 22 است و بر این اساس مقداری روانی وجود دارد. اختلالات در خانواده ها به ارث می رسد و سابقه سلامت روانی خانواده خطر ابتلا به اختلال روانی را تعیین می کند.» او گفت که این می تواند سرنخ مهمی در تعیین هویت باشد. داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به اختلال روانی ممکن است به این معنی باشد که شما در معرض خطر بیشتری هستید، اما لزوماً به این معنی نیست که شما به این اختلال مبتلا خواهید شد.
درتاج در توضیح بیشتر گفت: بر اساس یک مطالعه جدید، اختلالات روانی عمده که به طور سنتی تصور می‌شد متمایز هستند، الگوهای ژنتیکی خاصی دارند. این یافته ممکن است به راه های بهتر برای تشخیص و درمان این بیماری ها اشاره کند. محققان دریافته‌اند که بسیاری از اختلالات روانپزشکی معمولاً در خانواده‌ها ایجاد می‌شوند و به منشا ژنتیکی بالقوه اشاره می‌کنند. بر اساس این مطالعه، فاکتورهای ژنتیکی مشترک در پنج اختلال روانی شایع از جمله اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی یافت شد.
وی توضیح داد که علائم این بیماری ها می توانند با یکدیگر همپوشانی داشته باشند، بنابراین اگرچه تشخیص این پنج سندرم اصلی روانپزشکی دشوار است، اما علائم مشترک آنها نشان می دهد که ممکن است در سطح بیولوژیکی شباهت هایی بین آنها وجود داشته باشد. در واقع، مطالعات اخیر شواهد محدودی از عوامل خطر ژنتیکی رایج مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی، اوتیسم و اسکیزوفرنی، افسردگی و اختلال دوقطبی را نشان داده‌اند.