Pedram Cleanine هفت اصل را که در قانون مطبوعات تغییر می کند ارزیابی کرد.
به دنبال فراخوان رئیس قوه قضاییه برای اصلاح و بررسی قانون مطبوعات ، نماینده رسانه های مسئول هیئت نظارت بر رسانه ها لازم بود و لازم بود هفت اصل را در اصلاح قانون مشاهده کنیم.
Pedram Pak Pak در یادداشتی با عنوان “رسانه ، قانون جدید” به ایسنا نوشت:
“رئیس افتخار قوه قضاییه در جلسه اخیر با شرکای رسانه ای ، یک سؤال اساسی در مورد ضرورت یا ضرورت اصلاحات در قانون مطبوعات (تصویب) مطرح کرد و از رسانه ها خواست تا تا 5 سپتامبر به این سؤال پاسخ دهند.
همیشه حامی رسانه ها و در تمام مسئولیت های قدیمی ، به ویژه برای قوه قضاییه ، کمیته نظارت مطبوعات و همچنین در موقعیت فعلی و در موقعیت فعلی ، “امکان انتشار تبلیغات در روزنامه ها” و امید به قانون ، از جمله امید قدردانی. به گفته نویسنده ، لازم است هفت اصل در اصلاح قانون مطبوعات مشاهده شود.
1. ایجاد همان سیستم حقوقی و سازگار با فن آوری های جدید برای انواع رسانه ها
2
1. ایجاد سیستم تجارت رسانه ای و استفاده از مدل های خود ویرایش و تنظیم
1. شفافیت ، جلوگیری از عدم اطمینان و جلوگیری از اصطلاحات غیر ضروری قانونی که آزادی رسانه ها را به رفتارهای دلپذیر محدود می کند.
ممنوعیت صدور مجوز رسانه ای برای افراد غیرقانونی در اتحادیه رسانه ای 1
1. تعیین انتصاب سیستم پشتیبانی “مبتنی بر عدالت” ، “شفاف” و “قابل پیش بینی”
1. استفاده از دو تا سه برابر افزایش در پشتیبانی رسانه های استانی و استانی و مرزی.
همان سیستم حقوقی برای انواع رسانه ها ضروری است
پاک در مقاله دیگری در مورد اصلاح قانون مطبوعات و با عنوان “قانونی برای انواع رسانه ها” نوشت:
“قانون مطبوعات فعلی متعلق به یک زمینه مشهور است ، بنابراین در حالی که برخی از آنها ظهور فن آوری های جدید و توسعه رسانه ها را به عنوان یک قانون جداگانه و مستقل می بینند ؛ اتحادیه سیستم حقوقی” اصل از تدوین قانون جزیره برای هر نوع رسانه خودداری می کند. این اصل ، اگر می خواهیم حقوق و فناوری ارتباطات را با ما تطبیق دهیم ، اگر می خواهیم اصول اساسی تعریف شده را تطبیق دهیم ، باید این اصول اساسی را ببینیم.
وجود همان سیستم حقوقی برای انواع رسانه ها ضروری است زیرا جوهر و عملکرد رسانه با هم ترکیب شده و مستقل از زمینه فناوری یا نحوه توزیع آن است.
فراوانی سیستم های حقوقی که رسانه ها را مدیریت می کنند منجر به تعدد سیستم فرهنگی که آنها را مدیریت می کند ، منجر به تأثیر بحران هویت ، تقسیم نسل و درگیری های اجتماعی می شود.