Varia Norouzi با خیال راحت نوشت: سیستم رتبه بندی معلمان در ایران با اهداف “ارتقاء کیفیت آموزش” و “توسعه حرفه ای” طراحی شده است و در عمل دارای یک مسیر منحرف است. تمرکز طرفدار سیستم بر روی شاخص های کمی و بوروکراتیک ، به ویژه در زمینه تحقیق ، نه تنها ماهیت اصلی حرفه معلم را نادیده می گیرد ، بلکه عواقب مخرب نیز دارد.
این رویکرد ترجیح می دهد مقالات و امتیازات کاغذی را به عنوان یک فرآیند ساده و ارزان در “کیفیت آموزش” شمارش کند ، که یک فرآیند پیچیده و زمان بندی است و به ارزیاب های حرفه ای نیاز دارد. طبق یکی از ترتیبات اجرایی این رتبه ، معلم “مسئول آموزش دانش آموزان” است. با این حال ، فرایند عملیاتی به دور از اهداف اصلی خود نیست و به یک رقابت برای ادامه کلاس برای امتیازات کاغذ و ادامه تبدیل شده است.
مدل دانشگاهی ؛ یکی از اصلی ترین چالش ها در تعریف هویت معلم ، غلبه بر “الگوی مدرسه” “الگوی دانشگاهی” است. این نگرش به عنوان عناوینی مشابه سیستم رتبه بندی اعضای هیئت علمی انتخاب شد و به عنوان ارزیاب های حرفه ای که منعکس کننده ظاهر رو به پایین آموزش در مقابل دانشگاه به عنوان اساتید دانشگاه است (ماده 2 کد) متبلور شد.
این رویکرد تقلید بدون در نظر گرفتن تفاوت معنی داری بین حرفه معلم و تدریس دانشگاهی ، از نظر مکانیکی به مدارس گسترش یافت. معلم یک آکادمی است که یک پزشک است که در یادگیری دانش آموزان ، موفقیت وی در “عملکرد” و “تأثیر” تعریف شده است.
این عدم درک در مورد ماهیت حرفه معلم به ناچار به یک انتظار غیر طبیعی منجر شده است که به معلم اجازه می دهد تا نقش یک محقق دانشگاهی را ایفا کند. این تقاضای نادرست در شرایطی بوجود می آید که زیرساخت های “توسعه حرفه ای واقعی” از بین بروند یا به طور جدی کاهش یابد و عمدتاً مجازی شود ، این تقاضای نادرست قرار می گیرد که زیرساخت “توسعه حرفه ای واقعی” از بین برود یا به شدت کاهش یابد و عمدتاً مجازی شود.
از طرف دیگر ، انتظار معلمان و دانش آموزان در سیستم رتبه بندی این است که آموزش معلم در دوره های ضمن خدمت در زمینه روشهای تحقیق عملی مربوط به کلاس آموزش دیده نمی شود. در نتیجه ، معلم از پشتیبانی کافی برای توسعه نه ابزار تحقیق و نه مهارت های آموزشی برخوردار است.
این فرایند مفهوم تحقیق و تولید انبوه مقالات بی ارزش را از بین می برد ، در حالی که به وضعیت معلمان آسیب می رساند و تعداد خود را تضعیف می کند. معلمان مجبور می شوند با تغییر عنوان در کتابهایی که به چندین معلم فروخته می شوند ، در کتابهایی که به چندین معلم فروخته می شوند ، سفارش دهند.
آسیب موازی: کیفیت مکاتبات و خطا در آموزش- این سیستم معیوب نتیجه مخرب دیگری را تشدید می کند: “سه آسیب جدی ، یادگیری و مدارک دکتری ، افزایش یادگیری و حقوق”:
کاهش کیفیت تحصیلات تکمیلی: حملات بزرگ برای معلمان برای به دست آوردن مدرک ، کیفیت علمی و آموزش این دوره ها را کاهش داده است.
تولید پایان نامه های با کیفیت پایین: معلمان فاقد فرصت و انگیزه کافی برای تحقیقات اصلی و عملی هستند.
تخلیه انرژی از کلاس: انرژی معلم بین تدریس و گذراندن دوره های نامربوط تقسیم می شود.
نتیجه این سیاست رشد “بازار کتاب زرد” و “مقالات و پایان نامه های جعلی” است که سود دلالان سودآور و ناشران را تضمین می کند و اعتماد عمومی را در موسسه علمی از بین می برد.
راه حل: از قاب TPACK گرفته تا سیستم ارزیابی دو طرفه ، تئوری لی Scholman و توسعه “TPack Frame”- ترکیبی از دانش آموزشی و تکنولوژیکی- روش جدیدی را برای ارزیابی معلمان می افزاید. Scholman با معرفی مفهوم “دانش محتوا-saygın” ، نشان داد که هنر معلم در توانایی تبدیل اطلاعات خصوصی به تجربیات یادگیری معنی دار است.
به عنوان مثال ، یک متخصص کبد ممکن است عمیق ترین اطلاعات را داشته باشد ، اما نمی تواند به دانشجویان آموزش دهد. یک معلم زیست شناسی با PCCK قوی می داند که چگونه می تواند با استفاده از مدل های ساده و رسانه های آموزشی ، عملکرد کبد را به روش مشخصی آموزش دهد ، که یک مهارت بسیار با ارزش تر از تولید مقالات نظری است. این دیدگاه همچنین در الگوهای موفق جهانی منعکس شده است.
ارزیابی در ایالات متحده مبتنی بر مشاهده کلاس است. ژاپن بر کار تیمی معلمان با فرهنگ “مطالعه” تأکید می کند و به معلمان فنلاند متکی است و مبتنی بر سیستم ارزیابی است.
به منظور تحقق این دیدگاه ، “سیستم ارزیابی دو خط” توصیه می شود: خط اول (برای همه معلمان): مهارتهای آموزش خالص (تأثیر بر تصویربرداری کلاس ، کیفیت برنامه و آموزش دانش آموزان) و خط دوم (امتیازهای اضافی) بر اساس خط دوم (نکات اضافی). کیفی
یک سیستم رتبه بندی ایده آل باید دوره های کیفیت و عملی را احیا کند ، تحقیقات مبتنی بر کیفیت و ارتباطات را با توسعه فرایند یادگیری ارزیابی کند و در نهایت بر تصویربرداری مداوم کلاس و بازخورد سازنده متمرکز شود ، زیرا در هدف نهایی “رتبه بندی” یک ابزار “تحقیق” برای “بوروکراتیک”.