در سرمقاله روزنامه هم میهن آمده است: استان سیستان و بلوچستان میزبان تقریباً 3.5 درصد جمعیت کشور است. تعداد خانوارهای صاحب خودرو نسبت به تمام استان های کشور کمتر است. علاوه بر این، اندازه خانوار این استان نسبت به سایر استان ها بزرگتر است. بنابراین درصد زیادی از جمعیت آن را افراد زیر 15 سال تشکیل می دهند اما تعداد جان باختگان تصادفات در این استان دو برابر جمعیت است.
سال گذشته 1280 نفر معادل 6.6 درصد از کل تصادفات رخ داده است. می توان تصور کرد که این تلفات به دلایل فنی، رانندگی و جاده ای در این استان بیشتر است. اما وقتی به این آمار از سال 2015 نگاه می کنیم، زمانی که بنزین برای قاچاق چندان مناسب نبود، نتایج متفاوت است. تنها 3.8 درصد از کل مرگ و میرهای تصادفی در سال 1394 در این استان رخ داده است.
در واقع اگر فرض کنیم در سال گذشته 1395 مورد فوت تصادفی در این استان وجود داشته باشد، باید 739 مورد فوتی داشته باشیم. ما در حال حاضر 1280 یا 541 پا اضافی داریم. بخش عمده ای از این افزایش به دلیل چنین حوادث سوخت گیری است. البته تصادفات ناشی از تیراندازان نیز وجود دارد. اما به نظر می رسد فوت شهروندان در این آمار لحاظ نشده است. دلیل دیگری برای اثبات این ادعا وجود دارد که افزایش تصادفات متاثر از قاچاق سوخت است. در حالی که میزان مرگ و میر زنان تقریباً 26.3 درصد از کل مرگ و میرها در سال 2015 بوده است، این میزان در سال 1403 به 17.7 درصد رسیده است.
با در نظر گرفتن همین نسبت 1403 به 1395، هنوز 421 فوت اضافه برای مردان شاغل در این شغل وجود دارد. اگر این پدیده را برای استان های هرمزگان و کرمان در نظر بگیریم، کم و بیش یکسان است; هر چند نه به اندازه سیستان و بلوچستان. اینها پیامدهای سیاست قیمت گذاری اشتباه انرژی است.
اگر هزینه مالی خسارت خودرو و بیمه و نیز آسیب های اجتماعی و روانی وارده به خانواده ها را در نظر بگیریم، به ابعاد وخیم چنین سیاستی پی می بریم. بدترین قسمت این است که ما برخی از مردم خود را برای امرار معاش مجبور به فعالیت های غیرقانونی و قاچاق می کنیم و دولت نیز با علم به این نیاز، چشم خود را بر فعالیت های غیرقانونی می بندد.
همچنین در حال ایجاد حلقه های واقعی قاچاق و فساد کامل هستیم تا بنزین گران نشود. در پاکستان آن طرف مرز ایران لیتری 70 هزار تومان به فروش می رسد. اگر به جای همه اینها مقداری بنزین و سایر حامل های انرژی به این افراد داده می شد، می توانستند در آرامش نسبی زندگی خود را بدون مشکل اساسی بگذرانند.