جو آن دوره و دیدگاه انتقادی برخی از جنبش های مذهبی به سمت سینمای پیش از انقلاب ، زنده ماندن این هنر را دشوار کرده است. با این حال ، دو جنبش هنری که از بستر اجتماعی ناشی می شوند مانع از سکوت کامل سینما می شوند: گروهی از هنرمندان مذهبی که از مساجد و تئاترهای عامه می آیند و گروهی از روشنفکران انقلابی مذهبی که سعی در بازسازی سینما از دیدگاه اجتماعی و انسانی دارند.
Mohsen Makhmalbaf از گروه اول ، به همراه برخی از افراط گرایان ، نقش مهمی در آشتی دادن حوزه مذهبی جامعه با فیلم “توبه ناسو” ایفا کردند. این فیلم نه تنها کار پرفروش در زمان خود بلکه آغازگر یک سینمای مذهبی جدید بود. به عنوان یکی از جوانان مذهبی که در آن سالها به سینما علاقه مند است ، این واقعیت که من فیلم هایی را در شهرها و روستاها نشان داده ام و آنها در بین عموم گسترده شدند ، نشان داد که جامعه آماده پذیرش ارزشهای دینی است.
در میان بازیگران “توبه ناسو” حضور ویژه و ماندگار محمد کسبی وجود داشت. او با درک عمیق از درام و احساسات انسانی ، سبک بازیگری متمایز را ارائه داد که حتی با همبازی دیگر خود ، جنگجو فرژوله ، متفاوت بود. کاسیبی تنها بازیگری با مطالعات دانشگاهی در زمینه هنرهای نمایشی بود و این ویژگی ظاهری عمیق تر و مؤثرتر به او بخشید. بسیاری از فعالان فرهنگی آن زمان بر این باورند که وی نقش پنهان اما کلیدی در پیشگامان سینمای محسن ماخملباف و تثبیت سینمای مذهبی ایفا کرده است.
محمد کسبی فعالیت تئاتر خود را در سیزده سالگی در کاخ جوانان میدان راه آهن آغاز کرد. وی در سال 2007 به دفتر تئاتر تهران پیوست و سه سال بعد برای تحصیل در بازیگری و کارگردانی وارد دانشکده هنرهای نمایشی شد. عشق او به هنر از همان ابتدا با ایمان و اخلاق همزمان است. ترکیبی که مسیر هنری او را تشکیل داد.
کاسیبی با انتخاب نقش های خود با دقت یکی از نام های مهم سینمای پس از انقلاب شد. اگرچه مردم برای سریال های تلویزیونی مانند “خداحافظی” ، “دادستان” و “باکره مقدس” شناخته می شوند ، اما نقش های او در فیلم هایی مانند “پدر” ، “بدوک” ، “پناهنده” ، “آسمان هشتم” و “بانکوت” از جمله قله های حرفه ای او هستند. وی موفق شد با به تصویر کشیدن یک فرد مؤمن و رنج آور در فیلم “پدر” ، عمق احساسات انسانی را به زیبایی منتقل کند و بهترین جایزه بازیگر نقش مکمل زن را در جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
او همچنین چهره ای صمیمانه و محبوب را در تلویزیون به جا گذاشت. نمایشنامه او ، که در مجموعه هایی مانند “سه چهارم” ، “Zanaba Baba” ، “لطفاً برگردید” و “خداحافظی” ، تصویر پدران مهربان و افراد نجیب را به ذهن مخاطبان ایران رساند. این سریال “سه چهارم” ترکیبی از طنز اجتماعی و نزدیکی خانواده را با هنرمندانی چون مجید صالبی و مهدی مازلوومی ارائه داد و این اثر به ویژه در بین نسل جوان محبوب شد.
سبک محمد کاسابی مبتنی بر صداقت و صلح است. هیچ اغراق یا ظاهری وجود ندارد. او معتقد است که این بازیگر نه تنها باید بازی کند بلکه نقش را نیز زندگی می کند. همین دیدگاه شخصیت های او را در مورد مسائل مذهبی و اجتماعی باورپذیر و انسانی کرد.
محمد کسبی یکی از معدود بازیگران سینمای ایران است که همواره به اخلاق و رئالیسم پایبند بوده است. چه در نقش یک پدر ساده در یک فیلم خانوادگی و چه به عنوان یک مؤمن در یک کار مذهبی ، وی نمایانگر تصویر ایمان ، صداقت و بشریت است.
در طول بیش از چهل سال فعالیت خود ، محمد کسبی نه تنها به عنوان یک بازیگر با استعداد بلکه به عنوان یک مرد ایمان و اخلاق شناخته شده است. چهره نجیب او ، صدای گرم و نگاه بیانی یادآور پدر نجیب و انسانی برای نسل های مختلف ایرانیان است. او یکی از هنرمندانی است که ساکت است. میراث ایمان ، اخلاق و اخلاص در سینمای ایران ؛ میراثی که در هر نقش و هر ظاهر قابل مشاهده است. محمد کسبی نه تنها یک بازیگر بلکه بخشی از خاطره عاطفی سینمای ایران است. مردی از نسل وفادار که با عزت و فروتنی ، برای همیشه تصویر صداقت را در سینمای این سرزمین حک کرده است.
5959
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین