این فرآیند با مشارکت دو عامل اساسی ایجاد می شود. پنگوئن ها و فیتوپلانکتون اقیانوس ، که به تولید ذرات به شکل ابر در کنار هم کمک می کند. هنگامی که آمونیاک پنگوئن ها با ترکیبات گوگرد رها شده از فیتوپلانکتون ترکیب می شوند ، ذرات بسیار نازک به نام آئروسل در هوا به عنوان تشکیل ابر اولیه عمل می کنند. این ذرات به شکل گیری ابرهایی کمک می کنند که می توانند بخشی از خورشید را منعکس کنند و سطح را خنک تر کنند.
این مطالعه در منطقه ای نزدیک به پایگاه Marbio در آرژانتین در شبه جزیره قطب جنوب ، در منطقه ای که 60،000 کلنی شکل در آدل پنگوئن ها زندگی می کردند ، انجام شد. محققان سطح آمونیاک ، جهت باد و غلظت ذرات آئروسل را در تابستان اندازه گیری کردند ، جایی که فعالیت فیتوپلانکتون در بالا بود و پنگوئن ها بسیار فعال بودند.
این یافته ها نشان می دهد که مقدار پایه غلظت آمونیاک در هوا بیش از هزار بار افزایش می یابد که هوا از کلنی پنگوئن باد به تجهیزات اندازه گیری می درخشد. حتی پس از ترک پنگوئن ها از مستعمره ، زمین با زباله به آرامی مانند کود رنگ آمیزی شد و آمونیاک را به جو آزاد کرد.
آیا سقوط در پنگوئن ها تعادل آب و هوا را تهدید می کند؟
در بعضی موارد ، اثر پنگوئن ها به گونه ای شکل گرفت که تنها در طی چند ساعت در منطقه پس از افزایش سطح آمونیاک رخ می دهد. رد شیمیایی ذرات معلق به وضوح منبع آمونیاک را به زباله های پنگوئن مرتبط می کند.
به گفته متیو بویر ، نویسنده اصلی مطالعه در دانشگاه هلسینکی ، این روند هماهنگ سازی طبیعی بین پنگوئن ها و فیتوپلانکتون است که باعث افزایش تولید ذرات آئروسل می شود. هشدار می دهد که کاهش جمعیت پنگوئن می تواند دمای محلی در تابستان های قطب جنوب را افزایش دهد ، اما این هنوز فرضیه است.
هنوز مشخص نیست که این اثر چقدر می تواند بر تعادل گرما در جهان تأثیر بگذارد ، اما مطالعات نشان داده اند که اکوسیستم های طبیعی حتی از طریق عناصر غیر منتظره مانند مدفوع حیوانات نقش مهمی در تنظیم آب و هوا دارند. از آنجا که قطب جنوب یکی از سریعترین مناطق گرمایشی است ، درک این فرایندهای محلی مهم است.
این یافته دوباره نشان می دهد که حیات وحش و تنوع بیولوژیکی نه تنها از نظر زیبایی شناسی یا زیست محیطی هستند بلکه بر بقای ما و رویارویی با تغییرات آب و هوایی نیز تأثیر می گذارند. حتی اگر این اثر از پنگوئن ها بیرون بیاید.
منبع: Digato