“مردم کوچک” اندونزی چه بودند؟

مدتها پیش، در جزیره فلورس اندونزی، افراد کوچکی با لک لک های غول پیکر و فیل های کوتاه قد زندگی می کردند. نزدیک به دو دهه پیش، محققان بقایای این انسان های باستانی را که هومو فلورسنس نامیده می شوند، کشف کردند و آنها را به دنیا معرفی کردند.

به گزارش راهنما، این کشف شبیه داستانی از دنیای فانتزی بود و به همین دلیل به دلیل شباهت جثه بدنشان به شخصیت های فیلم های ارباب حلقه ها، خیلی زود نام «هابیت» را به خود اختصاص دادند و به همین شکل بود. اینکه آنها در “دنیای گمشده” بودند و در کنار حیوانات عجیب و غریب زندگی می کردند.

اما دو دهه تحقیق نشان داده است که هومو فلورسینسیس فقط یک فرد کوچک با پاهای بزرگ و ویژگی های عجیب و غریب نبود. در عوض، آنها یک خط تکاملی منحصر به فرد داشتند و در زمانی زندگی می کردند که گونه های مختلف انسانی در سراسر سیاره پراکنده بودند. این خویشاوند مرموز انسان هنوز برای دانشمندان یک راز باقی مانده است.

فسیل کیست؟ هابیت ها کشف شد؟

داستان علمی Homo floresiensis در سال 1999 آغاز شد. باستان شناسان علاقه مند بودند بدانند که آیا جزیره فلورس توقفگاهی برای اجداد اولیه انسان در مسیر استرالیا بوده است یا خیر. غار خنکی به نام لیانگ بوآ در ارتفاعات فلورس مکان خوبی برای جستجوی نشانه های زندگی انسان به نظر می رسید. پس از دو سال حفاری، محققان استخوان های فیل استگودون منقرض شده، لک لک های غول پیکر، جوندگان و حتی یک اژدهای کومودو را پیدا کردند.

در سال 2003، یک کارگر محلی هنگام حفاری لایه‌ای از رسوبات غار که قدمت آن به دوره پلیستوسن می‌رسد، استخوان‌های جمجمه انسان را کشف کرد. رئیس حفاری توماس سوتیکینا با شنیدن این خبر به قدری هیجان زده شد که تب ناشی از بیماری او کاهش یافته است.

در نتیجه بررسی بیشتر این اسکلت مشخص شد که این فرد تقریباً 1 متر قد و تقریباً 15 کیلوگرم وزن دارد. در ابتدا تصور می شد فسیلی به نام LB1 و Flo متعلق به یک کودک است، اما به زودی مشخص شد که داستان بسیار متفاوتی دارد.

هابیت ها چه کسانی هستند؟ وجود داشت

قدمت استخوان ها بلافاصله سؤالاتی را در ذهن باستان شناسان ایجاد کرد. مطالعات اولیه نشان داد که آنها تقریباً 18000 سال قدمت داشتند. این مدت ها پس از ظهور انسان های مدرن در آفریقای باستان در حدود 300000 سال پیش است. تحقیقات بیشتر ارتباط آنها با کودک انسان مدرن را رد کرد. این استخوان‌ها متعلق به گونه‌ای از انسان بودند که قبلاً دیده نشده بود. این استخوان‌ها بیشتر به اعضای اولیه جنس هومو که دو میلیون سال پیش می‌زیستند، شبیه به سایر انسان‌های عصر یخبندان مانند ما و نئاندرتال‌ها بودند. در سال 2004، تیم لیانگ بوآ رسماً این خویشاوند کوچک انسان را Homo fluoresiensis نامید.

این کشف غیرمنتظره به سرعت به یک جنجال تبدیل شد. در اواخر سال 2004، توکو جاکوب، مردم‌شناس اندونزیایی، بیشتر بقایای هومو فلورسینسیس را از مرکز تحقیقات باستان‌شناسی اندونزی جمع‌آوری کرد و ادعا کرد که استخوان‌ها متعلق به گونه‌های مختلف انسانی نیستند، بلکه متعلق به انسان‌های امروزی هستند که مشکلات رشدی دارند و شایعاتی مبنی بر این که این استخوان‌ها هستند، منتشر شد. استخوان های شکننده طبق استانداردهای علمی برداشته نشدند. زمانی که یعقوب سرانجام ماه‌ها بعد استخوان‌ها را برگرداند، آنها آسیب دیدند. این رسوایی به حدی بود که مقامات اندونزی غار لیانگ بوآ را به مدت دو سال بستند.

با این حال، با حفاری های مداوم در سال 2015، بقایای حداقل 15 انسان اولیه دیگر در این مکان باستانی پیدا شد. به‌روزرسانی‌های تاریخ‌گذاری کربن نشان داد که انسان‌نمای غار لیانگ بوآ بین 60000 تا 100000 سال پیش در غار لیانگ بوآ زندگی می‌کرده است و ابزارهای سنگی کشف‌شده در جاهای دیگر نشان می‌دهد که این انسان‌های باستانی احتمالاً حدود یک میلیون سال پیش به جزیره فلورس رسیده‌اند. مطالعه دیگری که در ماه اوت منتشر شد، تایید کرد که این موجودات کوچک حدود 70000 سال پیش در فلورس زندگی می کردند.

هابیت ها اهل کجا هستند؟ آمدند؟

برخی از کارشناسان، مانند جاکوب، همچنین پیشنهاد کرده اند که استخوان های به دست آمده از غار لیانگ بوآ متعلق به انسان های مدرن با مشکلات پزشکی مانند میکروسفالی یا سندرم داون است که باعث تغییر شکل جمجمه و مانع از رشد اندام های آنها می شود.

اما استخوان‌های کشف‌شده در این غار همگی ویژگی‌های ثابت و پایداری را نشان می‌دهند که به‌نظر می‌رسد نشانه‌ها و نشانه‌های گونه‌های مختلف باشد تا اثرات بیماری یا جراحت. انسان شناسان هنوز نمی دانند این گونه باستانی چگونه وارد جزیره فلورس شده و در درخت تکاملی انسان کجا قرار می گیرد.

تیم لیانگ بوآ در ابتدا تصور می‌کرد که هومو فلورسینسیس از نسلی از اقوام اولیه انسان‌ها، هومو ارکتوس یا انسان‌های راست قامت است، و وقتی در انزوا در جزیره زندگی می‌کردند، کوتاه‌تر شدند.

هومو ارکتوس یکی از اولین گونه های انسانی بود که حدود 2 میلیون سال پیش آفریقا را ترک کرد و قبل از انقراض 11000 سال پیش توانست وارد اندونزی شود.

ماهیت سایر فسیل‌های یافت شده در لیانگ بوآ با آنچه زیست‌شناسان اثر جزیره می‌نامند مطابقت دارد. اثر جزیره به کوچکتر یا بزرگتر شدن حیوانات به دلیل زندگی در انزوا در جزیره به دلیل زندگی در یک محیط جغرافیایی محدودتر، نبود شکارچیان بزرگتر مانند گربه ها و سایر عواملی که باعث ایجاد این تغییرات تکاملی در طول زمان می شود، اشاره دارد. در واقع، هومو فلورسنس به نظر می‌رسد نشان می‌دهد که انسان‌ها نیز تحت تأثیر اثر جزیره قرار گرفته‌اند.

با این حال، قدیمی ترین فسیل هومو ارکتوس یافت شده در این منطقه به قدمت قدیمی ترین فسیل Homo floresiensis است. هنگامی که برخی از مردم شناسان به استخوان های فلورس من نگاه کردند، ردپایی از افراد بسیار مسن تر را یافتند.

پاها، مچ پاها و سایر قسمت‌های اسکلت هومو فلورسینسیس شباهت بیشتری به خویشاوندان مسن‌تر انسان مانند استرالوپیتکوس و هومو هابیلیس مربوط به دو میلیون سال پیش دارد. این نشان می‌دهد که انسان‌نمای فلورس شاخه‌ای از انسان‌های اولیه است که به نوعی به اندونزی رسیده‌اند.

با این حال، تا به امروز، فسیل های این انسان های اولیه در خارج از آفریقا پیدا نشده است. برای کشف گذشته آدم های کوچک باید منتظر اکتشافات آینده باشیم.