به گفته ایزنا ؛ برای اولین بار ، گروهی از ستاره شناسان ژاپنی موفق شدند به تصاویر روشنی از انفجارهای یک ستاره جوان که در دورترین قسمت های راه شیری شکل گرفته است ، دست یابند. این نشان می دهد که دومین هسته داغ و ستاره کشف شده در کهکشان خارجی نیز می تواند از مرکز کهکشان لاشه ها توسعه یابد. اخترشناسان توانستند با استفاده از یک تلسکوپ قوی ، “S 2-283-1 SMM1” را که به تازگی بسته بودند ، مشاهده کنند.
قبل از استارلار به عنوان توده ای در سحابی ها دیده می شود که هنوز به تعادل آب نرسیده و به تدریج به موقع کوچک نمی شود و ستاره ای تشکیل نمی دهد. پیش داوری مرحله اولیه ایجاد ستاره است که در آن توده های گرد و غبار به حدی جمع می شوند که به ستاره اصلی برسند.
به گفته IA ، این ستاره جوان حدود 6000 چراغ از خورشید و 6000 چراغ دور از مرکز کهکشان ما فاصله دارد. تا همین اواخر ، دانشمندان در ضبط جزئیات کامل چنین ستارگان مشکل دارند زیرا به سوئیچ های کوچک و کم و تلسکوپ های بسیار حساس نیاز دارند. سرانجام ، دقت منحصر به فرد تلسکوپ Taking این امکان را فراهم کرد. دانشگاه Niigata ، محقق و محقق ارشد ، “Discovery فرصتی منحصر به فرد برای جلوگیری از درک ما در مورد چگونگی متولد شدن ستاره ها در محیط های مختلف کیهانی ارائه می دهد.” گفت
کشف
محققانی که از تلسکوپ Sh استفاده می کنند. 2-283-1A SMM1. این ستاره جوان هنوز در گاز و ابر غبارآلود زادگاهش پیچیده شده است. آنچه که آنها دیدند ، انفجار گازهای باریک و زیاد بود که در جنبه های مخالف ستاره منفجر شد و توسط رسانه های گسترده تر و کندتر احاطه شده بود. برای نقشه برداری از این حرکات ، آنها از زمین (خطوط آبی) و گازها در حال حرکت از زمین (خطوط قرمز) بودند. نگاهی دقیق تر به سرعت این گاز نشان داد که انفجارها به طور مداوم جریان نمی یابد. در عوض ، آنها مواد متناوب هستند که هر 2 تا 6000 سال یکبار اتفاق می افتد.
این توقف و شروع ریتم هنگام رشد ستاره ها نقش مهمی ایفا می کند و به ستاره اجازه می دهد قرص های اطراف را تغذیه کند. این در حال از دست دادن جرم و چرخش اضافی است. انفجارهای متناوب در مناطقی در نزدیکی ستاره مشاهده شد ، اما این اولین بار در یک ستاره با بیش از 6000 چراغ از مرکز کهکشان مشاهده شد. ترکیب شیمیایی این سیستم همچنین داستان دیگری را روایت می کند. گروه تحقیقاتی “مونوکسید کربن” (CO) و “مونوکسید سیلیکیوم” (SIO) را اندازه گیری می کند و دریافت که نسبت مونوکسید کربن مونوکسید در کهکشان داخلی کمتر از ستاره های مشابه است.
محققان توضیح دادند: این نشان می دهد که ویژگی های گرد و غبار موجود در کهکشان خارجی متفاوت است که به ندرت عناصر سنگین است. این یافته تأیید می کند که فیزیک شکل گیری یک ستاره جهانی است. شیمی بسته به مکان متفاوت است.
خورشید ، که دارای یک ستاره با ماسه بلند است ، حدود 2000 برابر درخشش دارد. این تیم یک منطقه گرم و غنی در نزدیکی ستاره پیدا کرد ، علائم هسته ای گرم. در کهکشان خارجی ، چنین دانه های داغ نادر است. این دومین کشف است که باعث می شود sh. 2-283-1A SMM1 یک هدف بسیار با ارزش است.
شگفت آور ترین چیز این است که آلما علائم پیچیده مولکولی آلی در شعر را توصیف می کند و در نهایت پنجره ای را به سمت شیمی جدید باز می کند که می تواند سیارات جدیدی را کاشت کند. این تلسکوپ همچنین جریانهای مولکولی را در چهار جبهه دیگر توصیف کرد و حتی تأیید کرد که تشکیل ستاره از راه دور و شیمیایی گسترده است.
فیزیک یکسان و شیمی مختلف
این کشف ثابت می کند که طراحی کلی شکل گیری ستاره در سراسر کهکشان یکسان است و مهم نیست که محیط بسیار غنی باشد. “ما می توانیم همان فیزیکی را ببینیم که ستاره ها را در نزدیکی خورشید با جدا کردن انفجارها و جریان ها در یک کهکشان کوتاه شکل می دهد.” گفت در عین حال ، تفاوت در مواد شیمیایی نشان می دهد که شرایط مکانی مواد اولیه موجود برای ستاره ها و سیارات را تشکیل می دهد.
این بدان معنی است که بررسی ستاره های کهکشان خارجی نه تنها اطلاعاتی در مورد راه شیری آنها به ما می دهد. در مقابل ، سرنخ هایی در مورد چگونگی شکل گیری نسل اول ستاره های جهان به ما می دهد. این مطالعه همچنین بر قدرت دریافت تلسکوپ در نجوم تأکید دارد. انفجارها و جریان های خروجی سمت چپ فقط در ستاره ها فراتر از چند هزار چراغ دیده می شد. گسترش این شکاف به 6000 نور امکانات جدیدی را ارائه می دهد.
این تیم تحقیقاتی قصد دارد پیش از این در کهکشان خارجی بررسی کند.
این مطالعه در مجله اخترفیزیک منتشر شد.