براساس گزارش خبرگزاری ، جلسه انتقاد با مشارکت ایلیا محمد (منتقد سینما) پس از نمایش این مستند برگزار شد. اجرای این برنامه همچنین مسئول سازمان Bayat بود.
مستند “من اهل ایران هستم” یک تلاش بی پایان را توصیف می کند. فرهاد تلاشی برای ایران است. برای مبارزه با جامعه ای که توانایی های آن را به دلیل بیماری و ظاهر متفاوت آن نادیده می گیرد. این فیلم داستان کودکی است که علی رغم همه مشکلات ، تلاش برای تحقق رویاهای خود را متوقف نمی کند.
فرهاد ایرانی ، “من تاکنون فیلم های زیادی ساخته ام ، اما جدی ترین فیلم من تجارت است.” گفت من سعی کردم با داستان خودم شروع کنم ، زیرا همه در داستانهای خود تسلط بیشتری دارند. این فیلم در واقع داستان زندگی من است و می خواهم همزمان شروع کنم.
“ساخت چنین مستندی واقعاً دشوار است ، زیرا این مربوط به فیلمساز است.” گفت ما یک مستند بسیار پایین در سینمای مستند ایران (درباره فیلمساز) داریم. به عنوان مثال ، در کره جنوبی ، کیم کیدوک چنین تجربه ای داشت ، اما در ایران چنین مستندهایی نادر است. برای این کار ، فیلمبرداری کمتری پیش می رود زیرا واقعاً مثل راه رفتن در لبه چاقو است. از طرف دیگر ، باید مراقب باشید که از جاده خارج نشوید.
فیلم ایرانی روند ساخت را اعلام کرد: حدود یک سال و نیم از ابتدا تا انتها به طول انجامید. ما متوجه شدیم که در مرحله جدید ویرایش داریم. این فیلم دو بار ویرایش شد. نسخه اول حدود 5 دقیقه بود ، اما بعد احساس طولانی کردم. من از ابتدا دوباره نشستم و نسخه کامل اما جمع و جور 5 دقیقه ای ساختم. ما این فیلم را در یک جشنواره خارجی منتشر کردیم و هدف آن انجام این کار در ایران بود. اما آنها به من گفتند که باید پایان فیلم را تغییر دهم.
ادامه: مادر آخرین همسر و همسرم Türkiye. در ابتدای فیلم نکته ای وجود دارد که “باتری سام نیست ، نه سام” است و ما در پایان در فرودگاه هستیم و واقعاً به Türkiye رفتیم. اما دو سال پس از بازگشت ، آنها گفتند که اگر می خواهید به دلیل برخی از مشکلات در ایران آزاد شوید ، گفتند که پایان باید تغییر کند. نسخه قبلی برای من احساساتی تر بود زیرا همان مهاجرت واقعی را نشان می داد ، اما اکنون مجبور شدم آن را تغییر دهم زیرا گذشتم. من شخصاً نسخه قبلی را به عنوان پایان مهاجرت دوست دارم ، اما در پایان جدید خانواده ، آنها از این نظر احساس خوبی دارند.
من این فیلم را دو بار تماشا کردم ، ددی ایلیا محمدینیا ، منتقد ، به این فیلم اشاره کردم. صرف نظر از تعارف ، حقیقت این است که وقتی فیلم را دیدم ، من را آزار نمی داد. این بدان معنی است که ریتم درست است و من خسته ام. ناصر تاواوی جمله ای دارد که من همیشه به آن فکر می کنم: “فیلم بدی در مستند وجود ندارد ، اما ما فیلم های بد زیادی در فیلم داستان داریم.” این همان حقیقت است. در مستند ، ما با واقعیت آشنا هستیم و این یک چیز عالی است. آنچه من هرگز در هیچ مستندی درباره این بیماری ندیده ام قبل از دیدن آن در فیلم شما و این بسیار مهم است. با این حال ، به عنوان یک فیلمساز ، انتظار شما این بود که در مورد همان بیماری بیشتر بدانید. اطلاعات موجود در فیلم برای من کافی نبود ؛ به عنوان مثال ، شیوع این بیماری در ایران چیست؟ جهان چطور؟ در فیلم فقط مادر آسیب دیده شما را دیدیم. در جایی ، “من یک فضاپیمای ، انسان هستم.” سؤال این است: “آیا این دلیل است که چنین بیماری به شما و مادرتان محدود می شود؟”
ایران در پاسخ گفت: “نه ، ما در ایران به چیزهای دیگری نرسیده ایم.” این امر به این دلیل است که این بیماری بسیار نادر است. فقط یک نفر در هر 6000 نفر این جهش ژنتیکی را دارد. من هرگز کسی را ندیده ام. جالب اینجاست که من به مدت دو سال با کودک با شکل اصلی این بیماری در Türkiye آشنا شدم ، اما بیماری وی بسیار شدید بود. مستندات زیادی در Türkiye وجود دارد و من چند مستند را در آنجا دیده ام ، اما بله ، این بیماری بسیار نادر است ، و من فقط دو یا سه نفر در جهان می شناسم که شبیه من هستند.
محمدینیا گفت: “فیلم بسیار هوشمندانه شروع می شود و عنوان آخرین فیلمی که در مورد آن صحبت می کنید. اولین چیزی که مخاطب را در فیلم جذب می کند عنوان این عنوان بود ، شاید به این دلیل که پایان مشخص است ، عنوانی که احتمالاً عنوانی است که بر همه مشکلات ، یک عنوان ، بسیار وحشیانه است.
وی ادامه داد: “من اهل ایران هستم ، من ایران هستم ، هم فیلمساز (فرهاد ایرانی) و هم از دیدگاه شهروندان ، مخاطب وارد میدان فیلم می شود. آخرین ردیف نشان می دهد که مربع آزادی برای من معنای عمیقی دارد ، من مانند” ماهی سیاه کوچک “احساس می کنم در فیلم. بارداری و ماهی دوم و ماهی دوم و ماهی دوم.
منتقد سینما گفت: “من بسیار خوشحالم که خانواده به عنوان پناهگاه اصلی در ردیف آخر نشان داده شده است ، در پایان ، آنچه شما به دنبال آن هستید در خانواده شماست. همه افراد اطراف یک میز جمع شده اند و یک پیام بسیار انسانی دارند. وقتی مستقیماً صحبت می کنید ، مستقیماً مشکل این است که شما بدون دوربین صحبت می کنید ، دو دوربین ، دو دوربین ، دو دوربین ، دو دوربین را نشان می دهید. دوربین ها با ایجاد احساس ، مشاهده دو بار ، مشاهده ، مشاهده ، نمایش دو بار ، مشاهده دو بار ، مشاهده دو بار ، مشاهده دو بار.
“این بسیار درست بود ، و من خوشحالم که شما در این فیلم به ذهن متبادر می شوید. اگر فرهاد قبل از دیدن یک مستند ، ایران را می شناخت ، ممکن است شخصی را تصور کند که ضرر بزرگی داشته باشد و سعی کند بر یک سری خلاقیت غلبه کند. او یک نوازنده شد و سپس به موسیقی روی آورد.
۲۴۲۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین