یک روانشناس با پرداختن به عواقب جدی عدم درمان بیش فعالی گفت: در 15 تا 20 درصد موارد علائم و پیامدهای بیش فعالی تا بزرگسالی با فرد باقی می ماند.
به گزارش ایسنا، خدیجه باغارآبادی با بیان اینکه بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که در برخی افراد از ابتدای تولد دیده می شود و به تدریج با رشد کودک خود را نشان می دهد، اظهار کرد: این اختلال رشد عصبی دو دسته است. برخی از افراد فقط بی توجهی دارند (عدم تمرکز) به نام ADD، و از آنجا که افراد در این دسته ساکت تر هستند، تشخیص آنها نیز کمی سخت تر است. در دسته دوم، اختلال کمبود توجه به طور همزمان با بیش فعالی به نام ADHD دیده می شود.
از مهمترین علائم بیش فعالی می توان به بیش فعالی، رفتارهای ناگهانی، رفتارها و حرکات بدون فکر و بدون فکر، رفتارهای تکانشی، ناتوانی در حل مسائل، بی توجهی، ناتوانی در یادگیری، ضربه زدن به اشیا در حین حرکت به دلیل بی احتیاطی، گم شدن وسایل، پرحرفی و… اشاره کرد.
این روانشناس با بیان اینکه گاهی اوقات نمی توان بیش فعالی را قبل از سن مدرسه در کودکان تشخیص داد، یادآور شد: از آنجایی که این کودکان در مدرسه با مشکلات جدی تری مواجه می شوند، بیش فعالی خود را با وضوح بیشتری نشان می دهد. این افراد دارای اختلالات یادگیری هستند، هوش آنها خوب است اما نمی توانند به مطالعه ادامه دهند، هنگام املای کلمات از قلم می افتند و غیره. به همین دلیل در مدرسه با مشکل مواجه می شوند.
باقرآبادی با تاکید بر اینکه هر شیطنت و نشاطی که در کودکان دیده می شود را نمی توان مربوط به بیش فعالی دانست، خاطرنشان کرد: بیش فعالی باید علائم دیگری غیر از نشاط داشته باشد و این علائم باید طولانی مدت باشد.
وی تاکید کرد: تشخیص بیش فعالی و نقص توجه باید توسط متخصصان و روانشناسان انجام شود و والدین به تنهایی نمی توانند تشخیص دهند. در برخی موارد حتی ممکن است پر کردن پرسشنامه، انجام مصاحبه و بررسی نقشه مغز ضروری باشد.
به گفته این روانشناس، هنوز علت دقیق بیش فعالی مشخص نشده است، اما تحقیقات حاکی از آن است که عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، برخی مشکلات در دوران بارداری، آسیب به جنین در دوران بارداری، مصرف الکل و سیگار در دوران بارداری و… در این زمینه موثر است.
باقرآبادی با بیان اینکه بیش فعالی در پسران بیشتر از دختران است، گفت: در خانواده هایی که فرزند بیش فعال دارند، احتمال تولد فرزند بیش فعال دیگری نیز وجود دارد.
وی همچنین با بیان اینکه اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز نیز نیاز به درمان دارد، تصریح کرد: برای کنترل این اختلال هم درمان دارویی و هم رفتار درمانی ضروری است. گاهی برای درمان این افراد از برخی تشویق ها، پاداش ها، تکنیک های افزایش تمرکز و… استفاده می شود. روش ها نیز استفاده می شود.
این روانشناس با بیان اینکه گاهی والدین نسبت به داروهایی که برای فرزندانشان تجویز می شود مقاومت نشان می دهند یا خودسرانه مصرف دارو را قطع می کنند، ادامه داد: عواقب عدم درمان این اختلال بسیار بیشتر از مصرف دارو است و می تواند باعث عملکرد بسیار ضعیف کودکان در مدرسه
باقرآبادی با بیان اینکه گاهی در سنین 12 تا 20 سالگی علائم فرد تا حدودی بهبود می یابد، گفت: در 15 تا 20 درصد موارد علائم همیشه در فرد باقی می ماند و در بزرگسالی به صورت بی قراری روحی خود را نشان می دهد. توانایی فرد در توجه به مشکلات، حل مشکلات، برنامه ریزی و غیره. راهی که او توانایی خود را از دست می دهد.