محققان گزارش می دهند که کاهش تبادل گاز در ریه ها (ورودی اکسیژن و خروجی دی اکسید کربن) به نظر می رسد با مه مغزی در کووید طولانی مدت مرتبط باشد.
شاون فاین، محقق ارشد دانشگاه آیووا که بر روی بهبود تبادل گاز مطالعه می‌کند، می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است یک رابطه علی بین اختلال عملکرد شناختی و اختلال عملکرد ریه وجود داشته باشد، که یک استراتژی درمانی بالقوه با استفاده از این روش‌ها را پیشنهاد می‌کند.
برای این مطالعه، محققان اسکن MRI را بر روی 10 زن و 2 مرد مبتلا به کووید طولانی انجام دادند.
فاین گفت: طیف وسیعی از مشکلات شناختی در بین بیماران در این مطالعه وجود داشت. “برخی خفیف بودند و نشان دهنده اختلال عملکرد خفیف بودند، در حالی که برخی دیگر جدی تر بودند و نشان می دادند که برخی از بیماران در تمرکز مشکل دارند.”
وقتی مردم نفس می کشند، اکسیژن از ریه ها به جریان خون منتقل می شود. در همان زمان، دی اکسید کربن از جریان خون خارج شده و بازدم می شود.
به گفته محققان، اسکن MRI نشان داد که عملکرد ضعیف ریه نه تنها با مه مغزی بلکه با تغییرات در ساختار مغز بیماران مرتبط است.
به گفته محققان، اسکن ها نشان داد که با کاهش تبادل گاز در ریه ها در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت، جریان خون به مغز افزایش می یابد.
فاین گفت: «این ممکن است به این معنی باشد که قلب باید خون بیشتری را به مغز پمپ کند تا اکسیژن کمتری را که توسط ریه‌ها جذب و توزیع می‌شود، جبران کند.
به گفته محققان، بر اساس این یافته‌ها، آزمایش‌های تنفسی MRI می‌تواند برای شناسایی افراد مبتلا به آسیب ریوی که می‌تواند منجر به کووید طولانی مدت شود، استفاده شود.