به گزارش خبرگزاری انتخابتو؛ هفتاد و هفتمین دوره جشنواره فیلم لوکارنو با برنامه‌ای که سینما را با حال، تاریخ و آینده‌اش و همچنین با دیگر اشکال هنری درگیر می‌کند، مانند همیشه جسورانه، نوآورانه و پر جنب و جوش خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری مهر، امسال جایزه عالی دیوید کامپاری به ملانی لوران و گیوم کانه تعلق می گیرد. این جایزه بزرگ جشنواره فیلم لوکارنو هر ساله به هنرمندانی با کارنامه برجسته اهدا می شود و جایزه در 7 آگوست، شب افتتاحیه جشنواره اهدا می شود.
لوران و کانت به فهرست بلندبالای برندگان جوایز معتبر اعلام شده برای هفتاد و هفتمین سالگرد پیوستند: شاهرخ خان برای گردشگری، جین کمپیون برای جایزه افتخارات، بن برت، کلود برای جایزه ویژن. باراس، جایزه کودکان لوکارنو، استیسی شر، جایزه رایموندو رزونیکو و ایرنه جاکوب، جایزه باشگاه پلنگ.
جیونا نازارو، مدیر هنری جشنواره فیلم لوکارنو با تاکید بر اینکه از انتخاب شدنش برای هفتاد و هفتمین دوره لوکارنو که بهترین‌های فیلم‌های معاصر را به نمایش می‌گذارد بسیار هیجان‌زده و خوشحالم، گفت: آگاهانه سعی کردیم گفت‌وگوی معنادارتری خلق کنیم. با استفاده از امکانات سینما با مخاطب همراه شد و به این امر توجه ویژه ای داشتیم. از این رو این جشنواره همچنان خود را به عنوان بستری برای گفتگوهای مقطعی معرفی می کند. منتخب امسال، همانطور که انتظار می رفت، شامل فیلمسازان شناخته شده مولف و همچنین کارگردانان جدیدی است که مطمئنیم در آینده نقش مهمی در فیلم هایشان خواهند داشت.
گیونا نازارو، مدیر هنری جشنواره لوکارنو به ورایتی درباره این دوره از جشنواره که بدون فیلم آمریکایی برگزار می شود، گفت.
امسال فیلم‌های جدیدی از کارگردان‌های اصیل مانند هونگ سانگ سو، وانگ بینگ و بن ریورز در بخش رقابتی نمایش داده می‌شوند تا پلنگ طلایی جشنواره را از آن خود کنند و حضور کارگردانان تازه‌کار و کمتر شناخته‌شده می‌تواند منجر به یک بازی احتمالی شود. اکتشافات مدیر هنری جشنواره فیلم لوکارنو اظهار داشت: این ترکیب موزاییکی است که اشکال مختلف سینمای معاصر را منعکس می کند.
نازارو به پرسش‌های مربوط به انتخابات امسال که دوره‌ای بلندپروازانه بود، به شرح زیر پاسخ داد:
* درباره فیلم افتتاحیه امسال جیانلوکا آیودیس کارگردان ایتالیایی، «سیل» شانزدهم با بازی ملانی لوران که در جشنواره نیز مورد تجلیل قرار گرفت و گیوم کانه فرانسوی. آخرین روزهای لوئی و ماری آنتوانت را قبل از اعدام آنها شرح دهید.
«سیل»، فیلمی فوق العاده شخصی و قدرتمند درباره گابریل دانونزو، دومین فیلم مورد انتظار این کارگردان ایتالیایی است. [شاعر پروتوفاشیست ایتالیایی] این فیلم حس و حال قوی معاصری دارد و درباره این است که وقتی تاریخ در خانه شما را می زند و شما نمی دانید دقیقا چه اتفاقی برای شما می افتد چه می شود. این جذابیت اصلی فیلم است. 2 بازیگر بزرگ هم هستند. در یک سریال تلویزیونی با لباس و کلاه و … بازی کردن کار بسیار دشواری است، اما با حسی بسیار معاصر نیز بسیار متقاعد کننده است.
* “حراجی” درست مانند اولین کارگردانی پاز وگا، ریتا، که در پس‌زمینه مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا در اسپانیا اتفاق می‌افتد، در پیاتزا گرانده اجرا می‌شود. ممکن است کمی در این مورد توضیح دهید؟
در واقع یک فیلم بسیار صمیمانه است. این نیز یک تجربه کارگردانی کاملا شخصی است و سوپراستاری مانند پاز وگا که نامش با فیلم های آلمادور یا فیلم های دیگر گره خورده است، به عنوان یک فیلمساز واقعی ظاهر می شود. بیشتر اوقات وقتی بازیگر معروفی پشت دوربین قرار می گیرد و در فیلمی بازی می کند سعی می کند از این موقعیت به بهترین شکل برای خودش استفاده کند. اما پاز وگا واقعاً در خدمت شخصیت هایش کار کرد. او همان کاری را می کند که فیلمسازان بزرگ انجام می دهند و خود را در خدمت داستان نامرئی می کند.
*بخش مسابقه امسال شامل 4 اثر اول است که همگی از کارگردانان زن هستند. این وضعیت فعلی فیلم را انتخاب می کند‌درباره کارگردانی مستقل زن است؟
نسبت به سال گذشته فیلم کمتری از کارگردانان زن دریافت کردیم. از سوی دیگر در بخش انتخاب به این عامل توجه داشتیم. اینطور نیست که بخواهیم آن عدم تعادل را اصلاح کنیم یا نوعی سهمیه برای آنها یا هر چیز دیگری در نظر بگیریم. می دانم که سراشیبی لغزنده است. مثل همیشه، فیلم‌ها را به‌صورت فیلم به فیلم و صرفاً براساس شایستگی انتخاب کردیم. برخی از مهم‌ترین فیلم‌ها را زنان کارگردانی کردند. به عنوان مثال، فیلم «سمی» ساخته کارگردان لیتوانیایی Saule Blavaite. یا «باد آتش» ساخته مارتا ماتئوس کارگردان پرتغالی یا فیلم ایتالیایی «بی وزن» سارا فگر. یا اولین فیلم غیر بلند کارگردان اسپانیایی مار کول، «مادران این کار را نمی کنند». اینها از قوی ترین آثار در عرصه رقابت بین المللی هستند.
*امسال هیچ فیلم آمریکایی در بخش مسابقه وجود ندارد. آیا این چیزی در مورد وضعیت سینمای مستقل در آمریکا نشان می دهد؟
خیر، این نیست. ما یک فیلم آمریکایی در بخش فیلم‌برداران کنونی داریم که اولین فیلم کورتنی استفنز به نام اختراع بود و البته در همه بخش‌ها فیلم‌های آمریکایی دیگری هم داریم. در مورد بخش مسابقه، درست است، ما فیلم آمریکایی را که سال گذشته فیلمبرداری کردیم، نداریم. مشکل اینجاست که اکثر فیلمسازان مستقل آمریکایی می‌خواهند فیلمشان اولین نمایش جهانی خود را در یک جشنواره آمریکایی داشته باشد که از نظر استراتژی‌های فروش، توزیع و نمایشگاه برای آنها منطقی است.
*البته امسال مورد توجه صنعت سینمای آمریکا، یعنی استیسی شر، تهیه کننده «پالپ فیکشن» قرار گرفتید. و بن برت طراح صدا «جنگ ستارگان».
بله، ما کاملاً روی صنعت فیلم آمریکا تمرکز کرده‌ایم و منظورم این نیست که امسال حداقل به دلیل حضور آمریکاست. به عبارت ساده، بخش رقابتی ما شامل اولین نمایش های جهانی است. ما فیلم های زیادی دیدیم و خوشبختانه امسال هیچ ورودی از آمریکا وجود نداشت، اما در قسمتی به نام “زن با مشعل” بررسی 44 فیلم از فیلم های صدمین سالگرد کلمبیا پیکچرز وجود دارد و فکر می کنم وجود داشته باشد. زیاد. در این بخش فیلم هایی وجود دارد که حتی مخاطبان آمریکایی هنوز آنها را ندیده اند.
به این نکته هم اشاره کنم که اگر اشتباه نکنم اولین جشنواره ای هستیم که به صداپیشه ای مثل بن برت جایزه حرفه ای می دهیم. فکر می‌کنم این اولین بار است که یک خالق علاقه‌مند به صدا شایسته دریافت چنین جایزه بزرگی در جشنواره می‌شود. به نظر من باید به این کار افتخار کرد.
امسال 18 فیلم نمایش داده می شود که 6 فیلم اول در پیاز گرانده سینمای روباز لوکارنو با ظرفیت 8000 تماشاگر هر شب خواهد بود.
22055
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین