کارشناسان هشدار می دهند که اگر به راحتی بتوانید انگشتان یا کف دست خود را از محدوده حرکت طبیعی خم کنید ، ممکن است نشانه مشکلات جدی تنفسی باشد.
به گفته ایزنا ؛ او یک متخصص در کلرادو است. تیلور گلدبرگ هشدار داد که انگشتان دست و کف دست ممکن است یک بافت همبند بسیار لاغر یا ناپایدار باشد.
بافت همبند مانند مفاصل و تاندون ها دارای “چسب” بدن است که استخوان ها ، عضلات و اندام ها را پشتیبانی و ساختار می کند.
این امر به ویژه برای ریه ها بسیار مهم است ، زیرا به ارائه پشتیبانی عملکرد از اعضای مهم کمک می کند.
با گذشت زمان ، تضعیف بافت همبند در ریه ها می تواند بر مکانیک پایداری تنفسی و مجاری هوایی تأثیر بگذارد و باعث مشکلات جدی تنفسی مانند آسم و آپنه انسدادی خواب شود.
مطالعات نشان داده است که از هر چهار آمریکایی از هر درجه ای از انعطاف پذیری رنج می برد.
تعداد بسیار کمی از این افراد دارای یک عارضه ژنتیکی به نام “eds” (eds) هستند که باعث انعطاف پذیری بیش از حد می شود.
او می گوید: “به نظر می رسد این مسئله در خلاص شدن از بیماری های تنفسی مشکلات بیشتری دارد.”
در اصل ، بافت های همبند از دو پروتئین به نام کلاژن و الاستین ساخته شده اند که مسئول اطمینان از انعطاف پذیری و انعطاف پذیری بدن هستند.
با این حال ، EDS ممکن است بر توانایی بدن در تشکیل مولکول های پروتئین تأثیر بگذارد و سپس بر تولید کلاژن و قدرت بافت همبند تأثیر بگذارد.
کاهش کلی کولاژ در بدن و ضعف بافتهای بعدی ممکن است حجم بهینه ریه ها را مختل کند.
این می تواند منجر به تنگی نفس ، ضعف تنفسی و گرفتگی مجرای هوای فوقانی و تحتانی شود.
هیچ درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال ، پزشکان اغلب فیزیوتراپی را توصیه می کنند و از پشتیبانی برای کمک و محافظت از عضلات استفاده می کنند.