هاوایی و خرچنگ ها برای خندیدن مخاطبان/ چرا ما از شوخی ها یاد نمی گیریم؟

هاوایی و خرچنگ ها برای خندیدن مخاطبان/ چرا ما از شوخی ها یاد نمی گیریم؟

سینمای کمدی ایرانی در آستانه تغییر قابل توجه قرار دارد. کمدی هایی که امروز می بینیم دیگر مورد استقبال گذشته قرار نمی گیرند. ژانر در سینمای ایران حاوی نکات زیادی است. پس از گزارش ها تله Pejman Jamshidi متهم به خود/ قهرمان یا جعبه های کمدی؟ وت مثلث های عاشقانه مجروح شدند!/ چگونه بهرام بر نوع کمدی تأثیر گذاشت؟ در این گزارش ، ما در مورد “شوخی ها و موقعیت ها” در فیلم های کمدی بحث خواهیم کرد.

شوخی ها و موقعیت های خنده دار یکی از مهمترین ساختارهای فیلم های کمدی است. متأسفانه ، برخی از فیلم های سینمای ایران از این نوع در طراحی این ساختار مشکل دارند. علاوه بر این ، برخی به طور کلی هیچ موقعیت خنده دار ندارند. آنها سعی می کنند با گفتن یک شوخی ، مخاطبان را بخندند. بنابراین ، فیلمنامه بسیاری از فیلم ها به یک شوخی تبدیل می شود.

شوخی ها فراموش می شوند!

سینمای کمدی همیشه باید یک قدم جلوتر از جامعه خود باشد. این بیانیه بارها به زبان متخصصان و منتقدین گفته شده است. با این حال ، آنچه ما در سالهای اخیر دیدیم برعکس است. از آنجا که فیلم ها یا با مردم ، جامعه و سایبر سازگار هستند و حتی یک قدم جلوتر می روند. بنابراین وقتی یک شوخی به عنوان سناریو ساخته می شود ، به راحتی فراموش می شود. البته دلیل دیگری برای فراموشی این شوخی ها بسیار است. جوک ها وقتی در یک فیلم با کیفیت خاص ساخته می شوند ، اهمیت و ارزش خود را از دست می دهند. مهم نیست کدام بازیگر مشهور.

هاوایی ، فیلمی به کارگردانی بهمن گودارزی ، در سال 2 تولید شد و در سال 2 منتشر شد

ما در فیلم کمدی چیزی به نام موقعیت نداریم!

داستان و کمدی ممکن است حداقل ده موقعیت کمدی را شامل شود. امروز ، برخی از فیلم های کمدی ما تمام این ظرفیت را هنگام آواز خواندن شوخی های غیر ضروری ، رقص و آواز خواندن صرف کردند. از طرف دیگر ، گشت و گذار در فضای سایبر به آفت دیگری تبدیل شده است. کمدی ها در حال حاضر مشمول موضوعاتی هستند که امتحانات خود را می گیرند و به مردم می خندند. این فیلم ها خودشان می توانند موجی ایجاد کنند و جامعه را بگیرند. به عبارت دیگر ، آنها می توانند با شناخت ظرفیت های سینمایی ، بلاغت و اوضاع را به جامعه تزریق کنند. “شبهای روشنایی” نمونه ای موفق و مثال زدنی در این زمینه است.

هاوایی و خرچنگ ها برای خندیدن مخاطبان/ چرا ما از شوخی ها یاد نمی گیریم؟
مصطفی شایاست ، یک خرچنگ ، ​​در سال 2 تولید و منتشر شد

چگونه خنده دار باشیم؟!

سوال اصلی این است که چگونه سینمای کمدی می تواند همچنان خنده دار تر باشد و چگونه می تواند از جامعه بیرون بیاید؟ در ابتدا ، ما باید در مورد فیلمنامه نویسان و غرایز کمدی آنها صحبت کنیم. غریزه ، یک شوخی و طراحی مهمترین ستون نوشتن است. همه نمی توانند لبخندهای عمیق و متوالی را از مخاطبان سینما دریافت کنند. برای پاسخ به این سؤال ، ما باید در مورد آخرین فیلم کمدی در گیشه صحبت کنیم. این فیلم با استفاده از یک شوخی و شوخی به نام “Watch Watch” توانست بیش از حد از مخاطبان بخندد. قاسمخانی همچنین توانست آثار فراموش نشدنی را در مورد سینما و تلویزیون انجام دهد. آنها از کمدی های موفق تاریخ سینما به درستی استفاده کردند. شوخی های دیگری وجود دارد که به شوخی های آتران منتسب می شود. این شرایط و ویژگی های منحصر به فرد را در جامعه Attararan پیدا می کند و از قلب ها شوخی می کند. اگرچه سریال های رضا آتاران سالهاست که است ، اما این سبک هنوز در فضای سایبر می خندد. راهی برای همه ذینفعان سینما ، اما هیچ کس به آن نمی رود و هنوز هم در بیشتر کمدی ها ، رقص ها و آهنگ ها. هاوایی و “خرچنگ” در تلاشند تا مخاطبان را مجبور به زور کنند ، اما حتی با سر و صدای و سر و صدای غیر ضروری روی لب مخاطبان رخ نمی دهد. زیرا این کمدی منطق و مکانیسم خاص خود را دارد!

۲۴۲۲۴۲

گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین