به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از مرکز خبری جشنواره جهانی فیلم فجر، طاهر در ابتدای این نشست با بیان این مطلب گفت: با نقاشی، هنرهای تجسمی و تصویرسازی شروع کردم. در یک مقطعی احساس کردم که این تصاویر نیاز به حرکت دارند و به طور اتفاقی وارد انیمیشن شدم، البته شانس آوردم و اولین انیمیشن من به برلین رفت. بعدها در استرالیا دیپلم کارگردانی تلویزیون گرفتم.
وی گفت: در خارج از ایران فیلم های کوتاه زیادی ساخته ام. فیلمسازی یک تلاش گروهی است که در آن باید بتوانید با اعضا هماهنگ شوید و از همه حمایت کنید. از آنجایی که مطمئن نبودم این استعداد را دارم یا نه، یک فیلم کوتاه در ایران فیلمبرداری کردم. تهیه کننده از من حمایت کرد و نتیجه فیلم خوبی شد. فضای کار در ایران با تجربیات من متفاوت است. البته همیشه آرزو داشتم در ایران کار کنم. از طرفی من را در استرالیا به تصویرسازی می شناسند و به من می گویند کار شما روحیه شرقی دارد.
طاهر با بیان اینکه از 20 سالگی به استرالیا می رفتم، گفت: 20 سال بعد به ایران آمدم و فیلمبرداری کردم. لازم به ذکر است که در دانشگاه ملبورن تحصیل کردم. استاد من یک بار به شما گفت که در مورد نظرات همکاران خود باز باشید. او گفت: مراقب باشید خود را به فرهنگ های دیگر محدود نکنید، شما مانند خانه ای هستید که می توانید اتاق های جدیدی از فرهنگ های دیگر به آن اضافه کنید. بنابراین اتاق جدیدی از فرهنگ ایرانی را به کارم اضافه کردم.
وی افزود: فیلم من درباره دو خواهر دوقلو است که از نظر رفتاری متفاوت هستند. قبل از آمدن به ایران سعی کردم تمام سختی های نبودم را پر کنم. برای یافتن بازیگرانم خیلی تحقیق کردم، فیلم های ایرانی زیادی دیدم و می دانستم چه بازیگرانی را می خواهم.
طاهر گفت: در فیلم من لحظات احساسی زیادی وجود دارد. صدابردار من آقای مختاری در صدابرداری بسیار استعداد دارد، اما در هنگام ضبط یکی از صحنه هایی که پدر و مادر برای دیدن جسد می روند، آقای مختاری به عنوان صدابردار گریه کرد که بسیار سخت بود.
این کارگردان گفت: در استرالیا فیلم ساختم و سینمای استرالیا را در جشنواره های زیادی ارائه کردم. باید بگویم، وقتی اولین فیلم خود را می سازید، آنقدر حرف برای گفتن دارید که گاهی به خود یادآوری می کنید که لازم نیست همه چیز را در فیلم خود بگویید. من هم این شانس را داشتم که با بازیگران خوب کار کنم. خانم مقدمی خیلی کمک کننده بود.
گفت: من از خانواده ای هستم که خواهر و برادرم دکتر هستند. برای من عجیب بود که چهار سال به ایران بیایم و کسی در ایران نداشته باشم. آمدن به ایران و اینکه نمی دانستم می توانم فیلمم را بسازم یا نه، عجیب بود.
این کارگردان درباره صدای یکی از کاراکترها گفت: قبول کنید می توانید شخصیتی داشته باشید که آنجا نباشد، تصویرش را نبینید و در رختخواب دراز کشیده باشد، اما از نظر روانی ارتباط او با تماشاگر سخت است، بنابراین باید بتوانید به صدای او عدد بزنید.
۲۴۲۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین