در یک فروشگاه ماست یخ زده در آستین تگزاس ، قتل بی رحمانه و تجاوز به چهار دختر جوان ، HBO مارگارت براون ، “قتل عام فروشگاه ما” موضوع مستند سریال است.
قتل های سال ، قربانیان امی آیرس ، جنیفر هاریسون و خواهران سارا هاربیسون و الیزا توماس پلیس را با هم مخلوط کردند ، خانواده قربانی را عمیقاً به دست گرفتند و سرانجام “بخشی از شهر آستین” شدند.
“این چیزی نیست که واقعاً بتوانید از آستین دور شوید.
اگرچه براون از این جنایت (خالق مستند “نوه ها”) آگاه است ، اما ایده ساخت یک مستند چهار بخش توسط اما اما اما و همسرش دیو مکچری پیشنهاد شده است. این زوج قبلاً در آستین ساکن بودند. آنها پروژه را به -6 منتقل کردند تا تولید کنند.
براون بیش از سه سال با تیم های تحقیقاتی پرونده و والدین و خواهر و برادران قربانیان گذراند. او و تیمش همچنین موفق به یافتن فیلم های پرس و جو از چهار کودک خردسال شدند که مدتی به جرم جرم زندانی شده اند. علاوه بر این ، براون با مستند کلر هوی ، که قبلاً سعی در ساخت فیلمی در مورد قتل ها داشت ، مصاحبه کرد. فیلم های فرود به جا مانده از پروژه ناتمام Hui و اکنون در مستند “Massacres فروشگاه ما” استفاده می شود و شامل مصاحبه با قربانیان ، کارآگاهان و خانواده های رابرت اسپرینگشتاین است. مصاحبه با مردی که پس از اعتراف به قتل ها به اعدام محکوم شد.
مجله Variety در تاریخ 7 اوت با مارگارت براون در آستانه مستند صحبت کرد.
بیش از پنج سال پیش ، این قتل ها ، در مصاحبه ها با خانواده ها ، هنوز هم برجسته و احتمال سوءاستفاده از احساسات خانوادگی بود: “صد درصد ، من بسیار ترسیده بودم. صادقانه بگویم. صادقانه بگویم ، من نمی دانستم چه چیزی را انجام دهم.
“نه ، من شک نداشتم. زیرا من در آستین زندگی می کردم ، و دوستان زیادی داشتم که روزنامه نگار بودند و به شدت وسواس این پرونده و پیچ گوشتی را داشتند.” من می دانستم که این پرونده توانایی مستند بودن را دارد. “
بعداً ، یک خبرنگار در طول سال به مصاحبه کلر هوی با رابرت اسپرینگین پاسخ داد و این سؤال که آیا بایگانی هوی می تواند مستنداتی را بدون فیلم های بایگانی هوی بسازد. بدون آنها فیلم بسیار متفاوت خواهد بود. کلر هوی یک فیلمساز عالی است ، اما تلاش برای ساختن یک فیلم منجر به فیلم سازی شد. این پروژه وجود آن را به طور کامل درگیر کرد و مجبور شد استعفا دهد. اکنون او به معلم مراقبه تبدیل شده است. “
وی گفت: “بله ، من می خواستم این کار را انجام دهم ، اما امتناع کردم و امتناع کردم.”
مارگارت براون همچنان به جمع آوری تمام تصاویر بایگانی برای تهیه یک مستند ادامه می دهد: “وقتی این پروژه به من واگذار شد ، من از همه کسانی که درگیر کار بودند ، پرسیدم.” آنها همچنین هر آنچه را که داشتند برای من فرستادند. من فیلمی از دیوید لینچ احساس کردم ، اما به شکل یک مستند. Duygu مانند دوقلو پیکس بود. “
وی گفت: “این نوعی گمراه کننده و یک احساس مرموز بود.” من به موسیقی فیلم سریال “دوقلوی پیکس” در ذهنم گوش کردم و یک نمای کلی از ساختار سریال داشتم. اما وقتی خانواده ها را دیدم ، “آه. من نمی توانم این کار را مانند این سریال انجام دهم. می توانم بخش هایی از این ایده بصری را نگه دارم ، اما نتوانستم ساختار جزئی داشته باشم.”
“این عکس ها واقعاً وحشتناک هستند ، برو گفت براون گفت که چرا او از عکس های جنایی استفاده می کند ، اما او هیچ ظاهر قربانیان را نشان نداد. تیم ترتیب به من گفت:” شما هرگز نباید آنها را ببینید. “
همه آنها به دلیل این تصاویر به شدت آسیب دیده بودند. من چند عکس دیدم ، اما نه همه ؛ تیم ترتیب گفت: “اگر تصاویر را ببینید ، آنها شما را مانند یک کابوس برای بقیه عمر خود دنبال می کنند.”
وی گفت: “این شرکت حتی برخی از جلسات روان درمانی فیلم را پرداخت کرده است.” از آنجا که قرار گرفتن در معرض این تاریکی و حجم وحشیانه تا حد زیادی بر روح انسان تأثیر می گذارد. شما نمی توانید این تصاویر را ببینید و سپس نمی توانید رفتار کنید که گویی این اتفاق افتاده است. زندگی برای مدت طولانی در این تاریکی بسیار سخت بود. “
“بله ، ساخت این مستند برای ما واقعاً سخت بود. زیرا کل منطقه بسیار تاریک بود. اما ما معتقد بودیم که تنها راه درست برای ساخت این مجموعه واقعاً به دنبال این تاریکی بود.” از آنجا که همه در زندگی خود تاریکی دارند ، همه با اثری سر و کار دارند. “
براون می گوید: “این یکی از شدیدترین نمونه های قرار گرفتن در معرض آسیب های انسان است.” اما من فکر می کنم چیزهای آموزنده ای در آن وجود دارد. “هر خانواده ای با کمبود خود روبرو بودند و این برای من بسیار جذاب بود.”
مترجم: ریهان اسکانداری
منبع: تنوع
۵۹۲۴۴
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین