به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از ایلنا، امیر قاسم رضی کارگردان فیلم سینمایی «چای سرد» که در سینماهای هنر و تجربه به نمایش درآمده است، گفت: طبیعی است که هر فیلمنامه نویس یا داستان نویسی جور دیگری به محیط خود نگاه کند و از آنجایی که من بلد نیستم چگونه بنویسم و یک داستان کمدی احمقانه بسازم، از همان لحظه اول ذهنم به سراغش نمی آید. در درون من ظاهر می شود و می دانم که در این مورد در سینما که بستگی به نام بازیگران و بازیگری دارد که وظیفه فیلم را روایت می کند، چنین فیلمی در اکثر مواقع در فیلم ها شاهد حضور بیش از یک بازیگر ثابت هستیم، آنقدر که این بازیگران تکرار می شوند و گاهی اوقات فیلم ها را گیج می کنیم.
رازی خاطرنشان کرد: در این مورد وقتی می خواهم داستان بنویسم و فیلم بسازم با موقعیت ناامیدکننده ای مواجه می شوم اما دوست دارم بر اساس احساساتم کار کنم و بنویسم و افکارم را روی کاغذ بیاورم. اوایل حواسم هست که باید یک فیلم خیلی ارزان بسازم چون هیچکس از من حمایت نمی کند. من فیلمسازی خواندم که ربطی به فیلم های پرفروش نداشت. در ایران تئاتر خواندم، خارج از ایران سینما خواندم و در اروپا فیلم ساختم.
وی افزود: وقتی در کشورهای اروپایی فیلم می سازید باید برای هر پولی که خرج می کنید توجیه منطقی داشته باشید. زمانی که در اروپا فیلمبرداری میکردم، تهیهکننده قبل از شروع فیلمبرداری به من گفت که کارگردانی جایگزین در نظر داریم، وقتی علت را پرسیدم تعجب کردم، گفتند اگر در حد وظیفه نباشی این کارگردان جایگزین تو میشود. من در جایی کار می کردم که اقتصاد خیلی مهم بود و باید یاد می گرفتم که چگونه با فرآیند تولید کنار بیایم. اگر فیلمنامه «چای سرد» را به تهیه کننده ای در کشورمان تقدیم کنم، احتمالاً بودجه آن را 20 میلیارد تومان تخمین می زند که به نظرم خیلی عجیب است، چرا که همین فیلم را الان بدون احتساب دستمزد بازیگران، با حدود دو میلیارد تومان می سازم و نمی دانم این مبالغ بالا برای چیست.
این کارگردان توضیح داد: یادم هست برای فیلمبرداری به دنبال دوربین الکسا می گشتم و هر دفتر اجاره تجهیزاتی که به ما معرفی می شد همه را اجاره می کرد با وجود اینکه سه چهار تا از این دوربین ها را در دست داشتند. به نظرم عجیب بود که حجم تولید فیلم در ایران آنقدر زیاد است و این همه دوربین در حال ضبط هستند و پیدا کردنشان خیلی سخت است، اما جالب بود وقتی به سر صحنه فیلم رفتم و دیدم با دوربین الکسا فیلمبرداری می کنند و دو دوربین دیگر الکسا را که خاموش و بدون استفاده بودند اجاره کرده اند. انگار بودجه ای آمده و حالا باید هزینه کنند و فاکتور بدهند. نمیخواهم قضاوت کنم که چرا، اما واقعاً من را ناراحت کرد که یک پروژه آنقدر پرهزینه بود و حتی نتوانستم دوربینی برای فیلمبرداری فیلمم پیدا کنم.
همه دنبال بازیگر هستند نه فیلم!
رازی درباره تاثیر بازیگران در فروش فیلم گفت: اگر «چای سرد» با بازیگران مشهور ساخته می شد، فروش بسیار بیشتری داشت. همین فیلم با بازیگران معروف می توانست با فیلم هایی با فروش بسیار بالا رقابت کند. از نگاه منتقدان، «چای سرد» را به فیلمهای خوبی تشبیه کردهاند که به فروش بالایی دست یافتهاند و با توجه به نظراتی که از مردم در فضای مجازی دیدهایم، مشخص است که آنها فیلم را پسندیدهاند و این نظرات مثبت مردم و منتقدانی که فیلم را تماشا کردهاند مرهمی برای دردی بود که در این سالها کشیدم. این فیلم که توانست نظر مخاطبان اندکی را به خود جلب کند قطعا با حضور بازیگران مطرح خود توانست فروش بهتری داشته باشد.
نگاه صرفاً اقتصادی در سینما منجر به فروپاشی اندیشه و سلیقه شد
تاثیر بازیگر در دیده شدن فیلم ها غیرقابل انکار است، اما در ایران این تاثیر بسیار بیشتر است و این یک موضوع فرهنگی است که فقط به سینما مربوط نمی شود، مثلا نمونه هایی از آن را در ورزش فوتبال تحت عنوان رهبری بازیگر می بینیم. متأسفانه برخلاف آنچه که ادعا می کنیم، چندان به اهمیت هنری آثار توجه نمی کنیم و نام بازیگران فیلم برای مخاطب مهم است و به همین دلیل سینماداران به فیلم هایی با بازیگر توجه می کنند که سرمایه گذاران را ترغیب می کند که فقط روی فیلم هایی با بازیگر سرمایه گذاری کنند، گویی همه می خواهند بازیگر را ببینند و فیلم اصلاً مهم نیست. چندی پیش یکی از دوستانم از من دعوت کرد تا با یک سرمایه گذار درباره ساخت فیلم صحبت کنم و بعد متوجه شدم که سرمایه گذار چیزی از سینما نمی داند و پولش را گرفت و به سینما آمد، به همین دلیل هیچ وقت فیلمم را برایش توضیح ندادم چون نمی خواهم این چرخه ادامه پیدا کند، چون این چرخه باعث شد ذهنیت و سلیقه مخاطب کم شود.
این کارگردان گفت: نگاه صرفا اقتصادی به سینما و هنر فاجعه خواهد داشت. همین شرایط باعث شد که فیلم من به نوعی قربانی شود. حالا ادعا می کنند که مجوز این فیلم را داده اند، از کارشان راضی هستند و من احتمالا باید خوشحال باشم که فیلمم را اکران کردند، اما در واقع نمی توان اسم این وضعیت را اکران فیلم گذاشت.
نحوه بیان جهان بینی فیلمساز به بودجه نیز بستگی دارد
رازی در پاسخ به این سوال که آیا می توان «چای سرد» را فیلمی شخصی دانست، گفت: هر نویسنده ای از فضای زندگی شخصی خودش اثری خلق می کند. البته برخی از داستان ها مربوط به واقعیت های زندگی و تجربیات و روابط شخصی نویسندگان در زندگی روزمره و برخی نیز به دغدغه های آنها می پردازد و من نیز از این قاعده مستثنی نیستم، اما این به بودجه نیز بستگی دارد. در واقع جهان بینی انسان و توانایی بیان آن نیز به بودجه ای که دارد بستگی دارد. می توانستم این نگرانی را در قالب یک سناریوی تاریخی چند ده میلیارد تومانی بیان کنم اما فیلمنامه ای نوشتم که بتوانم بسازم و از همان ابتدا با خودم گفتم اگر بودجه لازم تامین نشود این فیلم را در آپارتمانی با دوربین موبایل می سازم و با توجه به حجم بودجه باید دیدم را محدود می کنم.
نمی توان انتظار داشت در این سینما فکر کرد
او تاکید کرد که سخت است تهیه کننده را متقاعد کنیم که فیلمی کمدی بسازد. نگاه کردن به فیلمها تبدیل به یک شغل شد، با تهیهکنندهای جلسه داشتم که گفت باید هر شب درآمدم را حساب کنم. انتظار نمی رود با چنین وضعیتی در این سینما فکر کرد. اما هنوز می توان مکانیزمی را شناسایی کرد که بقای سینمای متفکر را تضمین کند. یکی از راه های این کار این است که سکوهای سینمای خانگی که امروزه درآمدهای نجومی دارند، از سوی وزارت ارشاد موظف به تهیه و تولید چند فیلم مختلف در سال هستند.
رازی گفت: اکنون شرایط به جایی رسیده است که مخاطب فیلم های بی کیفیت را تحمل می کند. این فیلم ها فروش نجومی دارند، مربوط به عادات و سلیقه مخاطب است وگرنه اگر فیلم های مختلفی فیلمبرداری و اکران شود و تنوعی در بین فیلم ها وجود داشته باشد به مرور زمان مورد توجه مخاطب قرار می گیرد. بخش بزرگی از فروش بسیاری از فیلمها به این حوزه مربوط میشود که در آن هیچ فیلم دیگری عرضه نمیشود یا رسانهها تصمیم میگیرند فیلمی را تبلیغ کنند و به آن کمک کنند تا بیننده شود. وقتی جریانی ایجاد می شود که بیشتر رسانه ها در آن مشارکت دارند، هیچکس جرأت نمی کند نظر مخالف را بیان کند، در غیر این صورت رسانه ها می توانند به تماشای فیلم های مختلف مانند «چای سرد» کمک کنند.
کارگردان فیلم سینمایی «چای سرد» تفاوت های تولید فیلم در ایران و تولید فیلم در اروپا را اینگونه توضیح داد: ورود به روند تولید در اروپا با کشور ما بسیار متفاوت است. در بسیاری از کشورهای اروپایی هنگام خرید یک پاکت سیگار، درصد مشخصی از این مبلغ به صندوق فرهنگیان واریز می شود. اگر قرار باشد به عنوان فیلمساز محصولی تولید کنید، از همان صندوق فرهنگی بودجه ای به شما اختصاص می یابد تا به عنوان یک هنرمند امرار معاش کنید. در این کشورها برای کسانی که می خواهند نقاش و نقاشی کنند بودجه ای اختصاص داده می شود تا همه علاقه مندان بتوانند نقاشی کنند و هزینه آن یافتن یک ون گوگ در بین آنهاست. در بسیاری از کشورها بانک ها نیز سعی می کنند وارد عرصه تولید فیلم شده و روی فیلم سرمایه گذاری کنند زیرا در این صورت سازوکارهایی وجود دارد که می تواند مشکلات مالیاتی را حل کند و به نوعی از یک کار فرهنگی بهره مند شود.
وی ادامه داد: در کشورهای اروپایی چیزی به نام پروانه ساخت وجود ندارد، شما با تهیه کننده ملاقات می کنید که با مشورت وزارت فرهنگ بودجه فیلم مورد نظر را تامین می کند، وزارت فرهنگ بودجه اولیه را تعیین می کند و از فیلمنامه نویس می خواهد که فیلمنامه طرح ارائه شده را بنویسد، شما فیلمنامه را بنویسید و اگر قبول کردند در ساخت فیلم شرکت نمی کنند و اگر فیلم دیگری را قبول نکردند شما را متوقف می کنند. راه برای تامین مالی
این کارگردان در ادامه سخنان خود گفت: در کشور ما پروانه ساخت وجود دارد، البته من برای ساخت «چای سرد» مشکلی نداشتم و این فیلم هم پروانه ساخت گرفت و در آن زمان این پروانه را از تهیه کننده ای گرفتم که متوجه شدم هیچ دانشی از فیلمسازی و تامین مالی نداشت، بنابراین از ساخت فیلم منصرف شدم و سپس با پیشنهاد دوستانم در خانه سینما، دوباره برای ساخت فیلم مشکلی را از آنها خواستم. مشکل تا در صورت امکان بتوانیم آن را حل کنیم، اما هیچ وقت جواب درستی به ما ندادند.
وی افزود: خیلی طول کشید تا بگویند فیلم شما به شورای اقتباس برود، خوشحال شدم چون با مقایسه فیلمنامه با فیلم متوجه شدند من دقیقا همان کاری را که در فیلمنامه بود انجام داده ام. دو ماه طول کشید و نتیجه شورای تطبیقی این بود که معتقد بودند فیلم من سیاه است، در حالی که نظر من این بود که اینطور نیست. من به این نظر اعتراض کردم چون باید در حین خواندن فیلمنامه به من می گفتند که چنین اعتقادی داشته اند و حالا که پول خرج شده و فیلم را ساخته ام این نظر غیرقابل قبول است. پس از مدتی که اعضای شورا تغییر کردند، پروانه نمایش فیلم بدون مشکل صادر شد و این برای من عجیب به نظر می رسید، زیرا نه تنها از فیلم ایراد گرفتند، بلکه بسیار از آن تعریف کردند.
من از شرایط مرور راضی نیستم
رازی تاکید کرد: در آن زمان به من گفتند که فیلمت را به صورت گسترده در سینما اکران می کنی یا هنر و تجربه را انتخاب می کنی، بنابراین من معتقد بودم که بازیگری در این فیلم وجود ندارد و با توجه به وضعیت سینمای ایران تصمیم گرفتم هنر و تجربه را انتخاب کنم. فیلم بدون هیچ تغییری اکران شد اما از شرایط اکران راضی نیستم.
وضعیت اکران در گروه هنر و تجربه آنقدر وخیم است که ای کاش این گروه را لغو کنند. اکران هنر و تجربه اگر فیلم به طور دائم در 4 سالن در مدت زمان محدود نمایش داده شود، ممکن است مناسب باشد، اما در حال حاضر چنان پراکندگی در سینماها و اکران ها وجود دارد که اکران یا عدم اکران فیلم چندان فرقی نمی کند. این فیلم در اکران ها و سینماها در حال گردش است و نه اکران مناسبی به این فیلم اختصاص داده شده و نه تبلیغاتی از این فیلم در سطح شهر انجام شده است.
243
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین