فلاپی به نظر می رسد گاهی اوقات دادن به خود غیرممکن است. حتی وقتی می دانیم که تسلیم گناه و شرم می تواند ما را به آرامش درونی سوق دهد. یک مطالعه جدید در دانشگاه Fleinders نشان می دهد که چرا برخی از افراد می توانند خود را ببخشند و برخی دیگر در گذشته و احساسات منفی باقی مانده اند.
به گفته انتخابتو به نقل از Science Daily ، تحقیقات منتشر شده در خود و هویت ، تجربیات واقعی کسانی را که هنوز مقصر و شرم آور هستند یا پس از اشتباهات با شرایط دشوار روبرو شده اند ، مورد بررسی قرار داده است. در این مطالعه ، محققان تجربه شرکت کنندگان را مورد بررسی و مقایسه قرار دادند: افرادی که می توانند خود را ببخشند و کسانی که آن را غیرممکن می بینند.
نتایج نشان داد که کسانی که هنوز با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند بسیار مشخص و مشخص برای آنها بودند که گویی اکنون هستند. بسیاری می گویند که آنها بارها و بارها همان وضعیت را در ذهن خود بررسی کرده اند ، که نمی توانند پیشرفت کنند ، و آنها نمی توانند با احساسات ناخوشایند مانند گناه ، پشیمانی ، شرم و سرزنش خود کنار بیایند.
چرا بخشش خود را خیلی سخت است؟
پروفسور لیدیا وودیات ، روانشناس و نویسنده روانشناس و نویسنده می گوید: “بخشش چیزی فراتر از رها کردن است.” او می گوید افرادی که آنها را می بخشند گاهی اوقات به این وقایع فکر می کنند و گاهی احساس شرم یا گناه را تجربه می کنند. با این حال ، شدت و تکرار این احساسات کمتر است و زندگی آنها را کنترل نمی کند. این گروه در تلاش بودند تا بیشتر روی آینده تمرکز کنند و محدودیت (به ویژه در دانش ، قضایی یا کنترل در طول رویداد) را بپذیرند و با ارزش ها و اهداف خود ارتباط برقرار کنند.
در مقابل ، مردم (مانند کودکان ، شرکا یا دوستان) یا افرادی که بیشترین مشکل را برای ادامه زندگی و پیشرفت قربانیان خود احساس می کنند.
خود از دیدگاه روانشناختی: فراتر از جرم و گناه
پروفسور لیدیا وودی می گوید: “مجرمان ، گناه و شرمساری ، ممکن است در هنگام آسیب دیدن یا وقتی احساس مسئولیت یک موضوع می کنیم ، ظاهر شود.” این احساسات نشان می دهد که مغز برای خلاص شدن از آن باید پردازش شود. “در مواجهه با شرم ، گناه و جرم ، مغز سعی می کند صدمات اخلاقی (یعنی تهدید نیازهای روانی مانند اقتدار ، کنترل و تعلق) را از بین ببرد و ما را با هماهنگی با ارزشهای خود به ارمغان بیاورد.”
دادن به خود یک روش تدریجی است
این مطالعه نشان داده است که بخشش خود یک تصمیم فوری نیست. در مقابل ، این فرایندی است که نیاز به زمان ، تأمل و پشتیبانی از دیگران دارد. پروفسور وودی می گوید: “بخشش به این معنی نیست که شما شرمنده نیستید ، این اشتباه شما نیست.” در مقابل ، این به معنای درک منبع گناه یا مقابله با نیازهای اساسی روانشناختی برای بازیابی توانایی ها و هویت اخلاقی وی است. “
ملیسا د Well-Pallobo گفت: “این کار ایده مهمی را برای درک روند رفتار و توانبخشی ارائه می دهد و نشان می دهد که مردم چگونه با گناه و مسئولیت روبرو می شوند.” می گوید این مطالعه بر اساس تجربیات واقعی و دردناک افرادی است که ده ها سال قبل اتفاق افتاده است. “این اثر تصویری منحصر به فرد از تجربه گناه ، خجالت و اتهام را به مرور زمان ارائه می دهد.”