سربالایی فرید زکریا ، واشنگتن پست و ستون نویس میزبان CNN
به گفته واشنگتن پست ، مهمترین تصاویر از رژه جامع نظامی چین آمده است. شی جینپینگ در کنار ولادیمیر پوتین و کیم جونگ اون بود. چنین صحنه هایی یادآور یک واقعیت واضح است: غرب ، رهبری غربی نظم بین المللی چالش و فروپاشی وظایف دشمنان خشن دشمنان.
اما تعجب واقعی چند روز پیش بود. هنگامی که سازمان همکاری شانگهای میزبان رهبران کشورهایی مانند هند ، تورکی ، ویتنام و مصر است. آنها معمولاً به واشنگتن نزدیک می شوند تا به زودی پکن. اما اکنون ، ترکیبی از سیاست های تعرفه ، بلاغت شدید و خواسته های ایدئولوژیک دولت ترامپ ، بیشتر بازیکنان اصلی جهان را به ایالات متحده سوق داد. شاید این بزرگترین “هدف” در تاریخ معاصر سیاست خارجی آمریکا باشد.
هند ، برزیل و آفریقای جنوبی ؛ متفقین سالخورده واشنگتن در جاده ناامنی
به بریکس نگاه کنید. این اتحاد در ابتدا برای نمایندگی بازارهای بزرگ در حال توسعه مانند برزیل ، روسیه ، هند ، چین و آفریقای جنوبی تأسیس شد و امروز اعضای جدید نیز اضافه شدند. در جلسات این گروه ، سه کشور برزیل ، هند و آفریقای جنوبی اغلب سعی در مقاومت در برابر فشار BRIX مسکو و پکن به یک بلوک ضد آمریکایی باز دارند. ایالات متحده برای چندین دهه در روابط با این سه قدرت منطقه ای سرمایه گذاری کرده است تا آنها را قادر به تمایل مثبت علیه واشنگتن با افزایش وزن سیاسی و اقتصادی خود کنند.
اما ورود ترامپ همه چیز را تغییر داد. او دقیقاً سریعترین سیاست های لفاظی و تهاجمی را به خود جلب کرد. وی بالاترین نرخ تعرفه جهانی را در برابر هند اعمال کرد. وی برزیل را با تعرفه های سنگین مجازات کرد و حتی تحریم ها و محدودیت های ویزا را علیه مقامات راه اندازی کرد. آفریقای جنوبی همچنین با 2 ٪ تعرفه روبرو شد و کمک های خارجی و تهدیدهای مربوط به تحریم های مقامات دولتی را کاهش داد.
سیاست های ترامپ نه تنها دولت های خود را عصبانی کرد ، بلکه در کشورهایی مانند هند ، برزیل و آفریقای جنوبی نیز عصبانیت کرد. هند ، زمانی یکی از نزدیکترین شرکای واشنگتن ، امروز با شتاب بتن به ایالات متحده منتقل می شود. مقاومت لوئیز ایناسیو دا سیلوا در برزیل به محبوبیت آن کمک کرد. سیریل رامافوسا در آفریقای جنوبی هنگامی که ترامپ به انتقاد شدید وی در دفتر کاخ سفید پاسخ داد ، قابلیت اطمینان بیشتری را با مردم به دست آورد. نباید فراموش کرد که ناسیونالیسم فقط برای ایالات متحده نیست.
برای تقویت آزار و اذیت از تحقیر دموکراسی ؛ سیاست خارجی ترامپ برای معضل استراتژیک
هیچ منطق استراتژیک روشنی در پشت این تغییرات سیاسی وجود ندارد. ترامپ برزیل را مجازات می کند ، زیرا Jair Bolsonaro ، دادگاه های مستقل ، متحد ایدئولوژیک خود را تحت پیگرد قانونی قرار داد زیرا سعی کرد پیامدهای انتخابات آزاد و منصفانه را زیر سوال ببرد. عصبانیت وی در آفریقای جنوبی نیز در مورد اصلاحات منطقه ای تأیید قانونی می کند. تلاش برای اصلاح نابرابری تاریخی در مالکیت زمین ، که ده ها سال میراث آپارتاید است. این دلایل هیچ ارتباطی با بازسازی صنعت ایالات متحده یا کاهش شکاف تجارت ندارد. به ویژه ، ایالات متحده با برزیل مازاد تجاری دارد.
در حالی که واشنگتن این کشورها را بالا می برد ، پکن به سرعت شکاف را پر می کند. برزیل و چین قصد دارند یک شبکه بزرگ راه آهن ایجاد کنند که ساحل اقیانوس اطلس را به اقیانوس پرو وصل کند. هفت سال بعد ، شی جینپینگ توانست نخست وزیر هند نارندرا مودی را به چین بیاورد. در آفریقای جنوبی ، کمک های شغلی پکن مکانی قوی برای چین ایجاد کرده است و عموم مردم به طور فزاینده ای نسبت به پکن مثبت شده اند.
معمولاً گفته می شود ترامپ از لحن تیز به عنوان ابزاری برای کسب امتیاز در مذاکرات استفاده می کند. اما حقیقت این است که سیاست های آنها مشخص بود: بسیاری از کارها ناپدید شدند و هزاران نفر به خط فقر بازگردانده شدند. حتی اگر توافق نامه ها در آینده بررسی شده و شرایط نرم تر تغییر یابد ، حافظه این صدمات پاک نمی شود. کشورها به یاد خواهند آورد که واشنگتن می تواند این کار را انجام دهد و این امر می تواند روابط نزدیکی با چین و روسیه را حفظ کند.
امروز ، سیاست خارجی آمریکا بیشتر شبیه یک سری تحقیر تصادفی ، توهین های شخصی و وسواس ایدئولوژیک است. ترامپ کشورهای کوچکتر را ترجیح می دهد که می توانند به آنها یا دولت ها فشار بیاورند که رهبران همسالان به آن نزدیک می شوند. این هیچ ارتباطی با تعامل با دموکراسی های بزرگ ، پیشرفته و جذاب ندارد. کشورهایی با غرور ملی و پویایی داخلی. همین رویکرد ایالات متحده را به سمت دموکراسی هایی مانند هند ، برزیل ، آفریقای جنوبی ، مکزیک ، کانادا و اروپا سوق داد ، در حالی که آل -سالوادور و پاکستان و خلیج پاکستان و بصره از مجارستان با یک مجموعه رهبری بی رحمانه عجیب و غریب به پادشاهی عرب روابط نزدیک دارند. آیا چنین سیاستی منطقی به نظر می رسد؟
این هفته ، ترامپ ادعا کرد که رهبران جهان ، روسی ، روسی و کره شمالی تصاویر جدیدی از ایالات متحده را در رسانه های اجتماعی مشاهده می کنند. اما مرور پیامدهای سیاست های وی یک سؤال جدی تر را ایجاد می کند: آیا رئیس جمهور با اقدامات خود منافع و ارزش های ایالات متحده را تضعیف کرد؟