بعدی-پس از سال ها جستجو، دانشمندان بقایای یک قاره گم شده را کشف کردند. قاره ای که 155 میلیون سال پیش از استرالیا جدا شد و سپس ناپدید شد.
به گزارش دیلی گلکسی، برخلاف تصور قبلی که قاره ها به صورت توده ای متحد حرکت می کردند، این قاره به قطعات پراکنده تقسیم شد و در زیر جزایر اندونزی و میانمار پنهان ماند. کشف قاره آرگولند چشم انداز زمین شناسی جدیدی ارائه می دهد و ممکن است اسرار تکامل گونه ها و مرزهای بیولوژیکی را روشن کند.
قاره ای خرد شده و پنهان
بر خلاف دیگر قاره های باستانی که از گوندوانا به عنوان یک توده منفرد جدا شدند، آرگولند در مراحل اولیه به قطعات کوچکتر تقسیم شد. این قطعات به طور جداگانه حرکت کردند و پیدا کردن راه را برای زمین شناسان بسیار دشوار می کرد. به طوری که هیچ مدرکی نمی تواند سرنوشت قاره آرگولند را توضیح دهد. محققان دانشگاه اوترخت با کنار گذاشتن فرضیه کلاسیک رفتار همیشه صلب قاره ها (که نشان می دهد قاره ها به عنوان بلوک های جامد و یکپارچه عمل می کنند)، موفق به شناسایی قسمت های پراکنده آرگولند شده اند. برخلاف تصور قدیم، این قاره تکه تکه شد و هر قطعه راه خود را طی کرد.
در این نقشه امروزی، بخش هایی از آرگولند به رنگ سبز نشان داده شده است.
“Argoplago”؛ قاره روبان مانند
برای توصیف طبیعت پراکنده Argoland، محققان اصطلاح Argoplago را ابداع کردند. این اصطلاح نشان می‌دهد که Argoland دیگر یک توده منفرد نیست، بلکه یک خوشه بزرگ و پراکنده از قطعات قاره‌ای است که هر کدام توسط بستری از هم جدا شده‌اند، اما هنوز از نظر زمین‌شناسی به هم متصل هستند.
کشف آرگولند و راز تبار والاس
فراتر از اهمیت زمین شناسی، این کشف ممکن است به توضیح خط والاس کمک کند. در اندونزی، یک مرز نامرئی اکوسیستم ها را به دو قسمت مجزا جدا می کند: جفت پستانداران مانند فیل و ببر در غرب و کیسه داران و پرندگان در شرق. محققان بر این باورند که انتقال قطعات آرگولند از استرالیا با خود جمعیت حیوانات خود را به همراه داشت و پس از مواجهه با آسیای جنوب شرقی، تنها در مقیاس محدودی با گونه های بومی منطقه تعامل داشت.
اهمیت علمی و اقتصادی
این بازسازی زمین شناسی نه تنها به حل معماهای علمی کمک می کند، بلکه می تواند برای درک تکامل تنوع زیستی، فرآیندهای تغییرات آب و هوا و حتی شناسایی منابع معدنی مهم مورد استفاده قرار گیرد. به گفته محققان، شناسایی این قطعات پراکنده بدون کنار گذاشتن فرضیه های قدیمی درباره رفتار یکپارچه و جامد قاره ها ممکن نیست.