بعدی- وی در پاسخ به تکذیب وزیر آموزش و پرورش ملی مبنی بر وجود موسیقی در مدارس می گوید: کجا چنین مشکلاتی داریم؟ مقدم بر واقعیت های اجتماعی است. این یک واقعیت است که ماهیت مؤسسه آموزشی به وضوح متوجه نسل های آینده است. از سوی دیگر، ورود به موضوع از منظر وزیر معارف ملی نشان می دهد که مفهوم موسیقی نادرست است. گسترش این دیدگاه در جامعه حتی کیفیت موسیقی را به طور کلی تحت تاثیر قرار داده و حتی در مواردی به حد ابتذال نیز رسیده است.
بر اساس گزارش فردا، علیرضا کاظمی وزیر آموزش و پرورش در حالی که در آستانه استیضاح در مجلس بود اعتراف کرد که «در آموزش و پرورش مشکل مزمن چندوجهی داریم». کارشناسان می گویند این چالش ها از کاهش کیفیت علمی تا تبعیض آموزشی، نابرابری و بی توجهی به تربیت را شامل می شود.
این چالشها نه تنها دانشآموزان و والدین را هدف قرار میدهند، بلکه مستقیماً معلمان را نیز تحت تأثیر قرار میدهند. به طوری که در ماه های اخیر، تعداد قابل توجهی از مدیران و معلمان به دلیل اجرای ساده موسیقی یا ایجاد محیطی شاد در مدرسه مورد بررسی قرار گرفته اند.
این وضعیت زمانی رخ می دهد که وضعیت عمومی جامعه خوب نباشد. به قول تقی آزاد آرامکی، جامعه شناس: «اگر وضعیت جامعه ای از نظر اقتصادی و اجتماعی خوب نباشد، حتی اگر گشایش اقتصادی هم باشد، وضعیت آن جامعه از نظر فرهنگی و اجتماعی به سرعت حل نمی شود. اما آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی که مستقیماً با آسیب پذیرترین اقشار جامعه سروکار دارد، راه حل های آزمایش شده جهانی مانند استفاده از موسیقی را رد می کند. این در مورد گروهی که بر آینده تأثیر می گذارد نیز صدق می کند.
وی در پاسخ به سوالات خبرنگاران در خصوص نواختن موسیقی در مدارس گفت: ما در مدرسه چیزی به نام موسیقی نداریم و منظور شما را متوجه نمی شوم، مدرسه محل آموزش، آموزش و فعالیت های گروهی است… این موارد اصلا مورد تایید ما نیست، کجا چنین مسائلی داریم؟
وقتی از منظر دانشجو به داستان نگاه می کنیم، مشکل آشکارتر می شود. دانش آموزانی با لباس فرم و گاهی اوقات هر روز صبح در صف های تاریک منتظرند.
در این زمینه لازم است این سوال مطرح شود: جایگاه موسیقی در نظام آموزشی جهانی امروز چیست و چه نقشی در فعالیت های گروهی ایفا می کند؟ آیا چنین دیدگاه هایی مرز بین موسیقی خوب و بد را در سطح کلان محو نکرده است؟ و بالاخره اینکه آیا نواختن موسیقی در مدرسه یک ناهنجاری اجتماعی است یا پیشنهاد وزیر به این معناست که حوزه آموزش و پرورش را باید به تعریف خاصی از هنجارها محدود کرد و بقیه را از این حوزه بیرون راند؟
علی رضا شریفی یزدی گفتگو با انتخابتو، جامعه شناس، روانشناس اجتماعی و مشاور علمی پژوهشکده مطالعات تربیتی تهران وی به بررسی این موضوع می پردازد و می گوید: جایگاه آقای کاظمی در آموزش و پرورش کجاست و آیا جایگاه خود را می شناسد؟ حقیقت این است که او هیچ شناختی از نظام آموزشی و حوزه آموزشی ندارد. مواضع او بدون در نظر گرفتن مخاطبی به اندازه 90 میلیون جمعیت ایران برای حفظ موقعیت شخصیاش مناسبتر به نظر میرسد و به این شکل برای رضایت یک اقلیت معرفی میشود.»
تأثیر موسیقی حتی بر روی حیوانات/شوپانانی که از نی استفاده می کنند نیز ثابت شده است.
علیرضا شریفی به یزدی انتخابتو گفت: “بالاترین سطح در سلسله مراتب نیازهای انسان که تعالی نام دارد، هنر است. هنر بالاترین سطح رشد انسان است. یکی از هنرهای هفت گانه جهان که نه تنها بر انسان، بلکه بر حیوانات نیز بیشترین تاثیر را دارد، موسیقی است. اگر به چوپان ها نگاه کنید، یکی از ابزارهای ثابت آنها یونجه است که به افزایش تولید شیر حیوانات در طول تاریخ کمک می کند. بالاترین جایگاه علمی برای انسان بوده و از نظر علمی جایگاه موسیقی برای انسان بوده است.
وی می افزاید: پس این موسیقی چه جایگاهی در نظام های آموزشی دنیا دارد؟ پیشرفته ترین سیستم آموزشی دنیا متعلق به فنلاند است و پس از آن کشورهایی مانند دانمارک، هلند، بلژیک، نروژ و سایر کشورهای اسکاندیناوی قرار دارند که موسیقی یکی از روش های اصلی آموزش است. بخشی جدایی ناپذیر از سیستم آموزش موسیقی در چین و ژاپن است که به الگویی برای ایران در شرق تبدیل شده است.
هیپ هاپ روی ذهن تاثیر منفی می گذارد
این جامعه شناس می گوید: در حوزه موسیقی وقتی می خواهیم انسان را به درجات عرفانی برسانیم، در هند، چین و حتی در میان برخی از عرفای ایرانی، موسیقی یکی از ابزارهای مهم آن ها بوده است که موسیقی به دو دسته تقسیم می شود: یک دسته که نظام های آموزشی به آن می پردازند، باعث اعتلای روح انسان، تهذیب روح انسان، رشد مغز، مقوله ای دیگر که باعث رشد مغز و پیشرفت در زندگی می شود. اثر منفی بر روی مغز هیپ هاپ و مواردی از این دست که به صورت مکرر و خطی اجرا می شود و برخی موسیقی های مهمانی برای مغز انسان مضر است.
وی می افزاید: تمام سیستم های آموزشی پیشرفته دنیا حتی در منطقه ما مانند اردن و قطر به موسیقی به عنوان وسیله ای برای تربیت فرزندان نگاه می کنند، در کشور ما هم همین وضعیت وجود دارد؛ آیا سرود و آهنگ توسط بچه ها خوانده می شود، اینها هم جزء موسیقی است و به همین دلیل در سیستم آموزشی ایران موسیقی وجود دارد.
دیدگاه محافظه کارانه مرز بین موسیقی خوب و بد را محو می کند
این روانشناس اجتماعی می گوید: نگاه محافظه کارانه و سنتی مرز موسیقی خوب و بد را کمرنگ می کند، یکی از مهمترین وظایف نظام آموزشی ایجاد سواد هنری در دانش آموزان است که به معنای توانایی تشخیص موسیقی خوب و بد است و هدف از آموزش تربیت موسیقیدان یا نقاش نیست، بلکه آموزش سواد هنری به کودکان است تا موسیقی خوب و بد را از موسیقی خوب و بد تشخیص دهند.
وی ادامه می دهد: بدون این آموزش خلاء ایجاد می شود و موسیقی نامناسب جای آن را می گیرد، زیرا بدون هدایت هنری مخاطب با فضای خالی مواجه می شود، در حالی که آموزش از یک سو سواد هنری کودکان را بالا می برد و از سوی دیگر تولیدات موسیقایی مناسبی را در اختیار آنها قرار می دهد، اما بلایایی را ندیده ایم که برخی از خوانندگان حتی برای من آثار کودکانه را تکرار می کنند. در مدرسه، بدون درک معنای آنها، نتیجه فقدان آموزش است، در این زمینه، وظیفه سیستم آموزشی این است که به کودکان توانایی تشخیص موسیقی خوب از بد، تولید موسیقی مناسب برای آنها و ایجاد فضای هنری سالم را برای آنها بیاموزد. برای اطمینان از ارائه آن
صندلی کناری کاظمی اجازه اجرای کنسرت را می داد
مشاور علمی پژوهشکده مطالعات تربیتی تهران می گوید: در حال حاضر حتی دوقطبی ایجاد نشده است؛ ما یک قطب بزرگ داریم که جامعه ای با نیازهای موسیقایی خودش است و راه خودش را می رود و یک اقلیت کوچک که به دلایل موقعیتی یا مادی مخاطب ندارند و سرودهایی می خوانند که غیرعملی است. صندلی کنار آقای کاظمی یعنی این نیاز احساس می شود و به همین دلیل است که سالانه حدود 5 میلیون نفر در کنسرت های خواننده های خارجی شرکت می کنند “او می رود چون گزینه ای در داخل نیست”.
وی می افزاید: از سوی دیگر دانش آموزان منتظر دستور وزیر برای شنیدن موسیقی نباشند و منتظر دستور وزیر نباشند، در شرایط کنونی اظهارات وزیر بیشتر شبیه شوخی است؛ با این سخنان به نظر می رسد که وی با این سخنان به برخی نمایندگان مجلس و برخی دیگر می گوید اجازه دهید وزیر بماند، چرا که در حال استیضاح است. هوش.”
آموزش 16 هزار ساعت وقت دانش آموزی می گیرد
وی ادامه می دهد: اگر آموزش و پرورش، مدرسه را کور کند، موسیقی را ممنوع کند، بچه ها فقط در خانه بازی می کنند، در حالی که آموزش در طول 12 سال 16 هزار ساعت از وقت دانش آموزان را می گیرد، در نتیجه از نظر موسیقی و هنر در جای دیگری تغذیه می شوند و آموزش نخبه ندارد، آموزش هوشمند این را در نظر گرفته و مسیر موسیقی دانش آموزان را بر اساس ارزش ها هدایت می کند.
کودکان در سراسر کشور ترک تحصیل کردند/معدل زیر 9
شریف یزدی می گوید:بچهها ترک تحصیل کردهاند و نمیخواهند به مدرسه بروند، بنابراین وزیر به جای اینکه نگران پخش موسیقی در مدارس باشد، باید به فکر ارتقای سطح علمی و معدل دانشآموزان باشد. معدل کل کشور زیر 9 است و یک وزیر آگاه باید شرایطی را فراهم کند تا دانش آموزان در 20 سال آینده برای کشور مفید باشند. گفته می شود که پرداختن به موسیقی در این زمینه، موضوعات اصلی آموزشی را رها کرده است و ارزش آموزشی ندارد و بیشتر برای حمایت از دولت و گروه خاصی در نظر گرفته شده است..»
مدرسه مقدس است اما مگر مسجد و اجتماع نیست؟
وی می افزاید: ادعای وزیر در مورد حرمت مدارس و نبود موسیقی در مدارس نیز دور از واقعیت است; مگر در جماعت و مساجد موسیقی پخش نمی شود؟ آواز نیز نوعی موسیقی است. این محیطها خطرناک هستند و این تصور نادرست را ایجاد میکنند که مدارس ایران مکانی مقدس و بدون دردسر هستند، در حالی که مواردی مانند گل، سیگار، مشروبات الکلی در برخی مدارس گزارش شده است. وزیر باید به مسائل حیاتی تری مانند تربیت جنسی، پیشگیری از خودکشی و آموزش عملی دانش آموزان توجه کند. متأسفانه برنامه ای برای تربیت نسل های آینده و توسعه کشور وجود ندارد و اقدامات آموزشی لازم با تمرکز بر موسیقی که می تواند مفید باشد جایگزین شده است.