مس یک ریز مغذی مهم برای رشد و عملکرد سیستم عصبی است ، اما برای عملکرد مناسب مغز باید سطح بهینه مس در بدن حفظ شود.
اگرچه مس برای عملکرد مناسب مغز ضروری است و کمبود می تواند منجر به اختلالات عصبی شود ، اما مس نیز می تواند سمی باشد و منجر به استرس اکسیداتیو و آسیب نورون شود. این صدمات می تواند عملکرد مغز را مختل کرده و به بیماری هایی مانند آلزایمر ، پارکینسون و بیماری ویلسون کمک کند.
به گفته کارشناسان ، بدن انسان نمی تواند به تنهایی مس تولید کند ، بنابراین باید با غذا مصرف شود. مکمل ها نیز گزینه ای هستند ، اما این ماده معدنی نیز در انواع غذاها وجود دارد. غذاهای دریایی و برخی از اندام های حیوانات ، به ویژه کبد ، منابع مس هستند.
همچنین در آجیل ، دانه ها ، میوه های خشک ، لوبیا ، شکلات تیره ، غلات کامل و سبزیجات برگ مانند اسفناج مس یافت می شود.
مس نه تنها به سلامت مغز کمک می کند ، بلکه برای تولید انرژی ، ساخت گلبول های قرمز ، جذب آهن و نگه داشتن سیستم ایمنی بدن به شکل نوک بالا نیز ضروری است.
مس همچنین به حفظ سلامت رگ های خونی ، اعصاب و استخوان ها و همچنین تولید کلاژن و بافت پیوند کمک می کند.