بعدی- شبکه قطری الجزیره در گزارشی به این موضوع پرداخته است که ایرانیان در سایه فرار دسته جمعی خود از رادیو و تلویزیون به طور فزاینده ای به پادکست روی می آورند.
بر اساس گزارش فردا، در این گزارش آمده است: «در استودیوهای خانگی ساده با تجهیزاتی که فراتر از نیازهای اولیه نیست، برنامههای پادکست با نفوذ قوی به صحنه رسانهای ایران، فضای وسیعتری را برای بحث و گفتوگو و فارغ از محدودیتها و نظارت و سانسور سنتی فراهم میکنند.»
به گزارش این شبکه، این تغییر یک موضوع حاشیه ای نیست; بلکه نشان دهنده تغییر در رفتار عموم مردمی است که به دنبال محتوای متنوع تر و جسورانه تر هستند. این موضوعی بود که بر نورالدغیر خبرنگار الجزیره در تهران پوشیده نماند و او در گزارشی به این پدیده و پیامدهای آن پرداخت.
تجربه پادکست
بر اساس این گزارش، تجربه پادکست همانقدر ساده و بی تکلف تولید می شود که از بیرون به نظر می رسد. اما آنچه پادکست ها را متمایز می کند، ماهیت بحث های درون آن هاست. بنابراین محدودیتی در نوع دعوت وجود ندارد و برخلاف رسانه های سنتی، پیش نمایشی از آرا و نظرات مهمانان در برنامه وجود ندارد.
محمد احمدی مجری و تهیه کننده پادکست «آزاد» می گوید: سادگی استودیوها با کاستی های تولید محتوا همخوانی دارد. این برنامه ها با پرداختن به موضوعاتی که رسانه های رسمی به آن نمی پرداختند جای خود را گرفت و مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.
کاهش مخاطب رادیو
الجزیره در بخشی دیگر از گزارش خود با پرداختن به کاهش مخاطبان رادیو و تلویزیون نوشت: برعکس، بیننده برنامه های گفتگوی تلویزیونی در تلویزیون رسمی ایران کاهش یافته است و این در حالی است که مردم به دنبال راه آسان تری برای دسترسی به اطلاعات از طریق پادکست هستند که به آنها امکان می دهد در هر زمان و بدون هیچ واسطه ای مطالب را دنبال کنند.
به گزارش الجزیره، دادههای موجود نشان میدهد که تقریباً 9000 پلتفرم پادکست به زبان فارسی پخش میشوند و پس از آن بیش از 9 میلیون نفر قرار دارند. این مشکلی است که نشانه واضحی از محبوبیت روزافزون پادکست ها است. این افزایش دریافت پخش همزمان با افزایش دسترسی به اینترنت و افزایش استفاده از گوشی های هوشمند در ایران است. این باعث می شود پادکست ها برای بسیاری از گروه های سنی گزینه ای کاربردی و ساده باشند.
یک بانوی ایرانی در این خصوص به خبرنگار الجزیره گفت: تلویزیون آنچه برای یک شهروند مهم است را نشان نمی دهد و به همین دلیل برنامه های پادکست سیاسی و فرهنگی دنبال می شود.
علاوه بر این، یک جوان ایرانی دیگر می گوید که برنامه های موسیقی را در پادکست ها دنبال می کند و دیگری می گوید که رسانه های خارجی را دنبال می کند.
الجزیره سپس برخی از مشکلات پیش روی پادکست را فهرست می کند و در پایان می نویسد: با وجود همه این دشواری ها، واضح است که تلویزیون رسمی منبع اصلی اطلاع رسانی در ایران به حساب نمی آید. زیرا پلتفرمهای پادکست و شبکههای اجتماعی سانسور را دور میزنند و در را به روی محتوایی میگشایند که به دور از تبلیغات رسمی است.